POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Czarny terier rosyjski jest psem robiącym wrażenie i wzbudzającym respekt. To duży i pewny siebie pies przy którym właściciel może czuć się bezpiecznie.
POCHODZENIE
Rosja
WYGLĄD
Pies duży, mocnej budowy, o masywnym kośćcu.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies służbowy i stróżujący.
WYMAGANIA
Czarny terier rosyjski to doskonały stróż i obrońca, najlepiej nadający się do mieszkania na wsi lub w podmiejskim domu z ogrodem. Jest dość aktywny. Gdy pilnuje, nic nie ujdzie jego uwagi. Szczeka niezbyt dużo, a w sytuacji zagrożenia reaguje szybko i kompetentnie. Niestety, sierść powoduje, że trudno go wykorzystywać w tradycyjnej roli – włos przemaka, brudzi się i kołtuni bardzo szybko. Łatwiej byłoby sobie poradzić z sierścią w mieście, ale do mieszkania pies ten jest zbyt duży, zbyt ostry i zdecydowany w reakcjach, wnosi mnóstwa błota i brudu, a brodę ma ciągle mokrą. Trzymanie go w mieszkaniu wymaga sporo samozaparcia i bardzo starannego wychowania psa, aby nie stwarzał zagrożenia. Jeśli mieszka na dworze, powinien mieć suchy, zadaszony kojec. Pielęgnacja czarnego teriera rosyjskiego jest nadzwyczaj pracochłonna. Psa tego trzeba często czesać (brodę nawet codziennie), regularnie kąpać i często strzyc. Wzór strzyżenia jest na tyle skomplikowany, że początkujący właściciel na pewno sobie z nim nie poradzi.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie to:
- odwaga
- pewność siebie
- siła
- zrównoważony charakter
- wybitny popęd obronny
- podatność na szkolenie
- w domu ciche i mało ruchliwe
ZDROWIE
Czarny terier rosyjski, tak jak wszystkie niemal psy duże, narażony jest na dysplazję stawów biodrowych (HD) i łokciowych (ED); ponadto występuje u nich osteochondroza i młodzieńcze zapalenie kości. Groźny dla życia jest skręt żołądka. Szczególnym problemem czarnych terierów rosyjskich są kamienie moczanowe w pęcherzu, które występują u tej rasy wyraźnie częściej, niż przeciętnie.
WŁAŚCICIEL
Właściciel czarnego teriera musi pamiętać, że nie jest to miły pies do towarzystwa – jest on niezwykle silny, ostry, ma silny instynkt obrony terytorium i właściciela, a do tego jest bardzo szybki w reakcjach. Na pewno nie jest to pies dla początkujących, a jego właściciel musi być człowiekiem zdecydowanym, pewnym siebie i stanowczym. Każdy czarny terier potrzebuje starannej socjalizacji, aby nie był niepotrzebnie napastliwy i podstawowego przynajmniej szkolenia. Oczywistą rzeczą jest, że pies ten nie nadaje się dla osób starszych i słabych psychicznie, ani dla dzieci. Wobec obcych jest zdecydowanie nieufny i nastawiony nieprzyjaźnie. Trzymanie go z innymi psami i zwierzętami domowymi jest co najmniej ryzykowne.
HISTORIA
Czarny terier jest produktem rozmaitych krzyżówek dokonywanych planowo w podległej Ministerstwu Spraw Wewnętrznych ZSRR hodowli psów służbowych Krasnaja Zvezda, pod kierunkiem wojskowego kynologa, pułkownika Medvedieva w latach 40. i 50. zeszłego wieku. Wśród przodków czarnego teriera wymienia się aż 17 ras, ale w największym stopniu złożyły się na jego powstanie sznaucer olbrzym, rottweiler i airedale terier. Wzorzec nowej rasy opublikowany został w wewnętrznych dokumentach ministerstwa w roku 1958; początkowo psy te różniły się znacznie wyglądem, gdyż twórcom rasy zależało przede wszystkim na cechach użytkowych: pobudliwości, ostrości i wytrzymałości na warunki środowiska. Uznanie kynologiczne miało miejsce w roku 1981, a wtedy już znaczna liczba czarnych terierów znajdowała się w rękach prywatnych i szybko stały się one przebojem wystaw. Oczywiście, obok ujednolicenia typu rasowego, nie obyło się bez zmiany wyglądu, a przede wszystkim rodzaju sierści, która z twardej i stosunkowo krótkiej stała się miękka, obfita i trudna w pielęgnacji. Dzisiaj czarne teriery rosyjskie hodowane są na całym świecie - w Polsce od ćwierćwiecza - bardziej jako psy wystawowe, niż użytkowe. Wbrew nazwie, zaliczane są w systematyce kynologicznej nie do terierów, lecz do grupy psów molosowatych.
