POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Obecnie jedna z największych ras do psów do towarzystwa. Psy te mają łagodne i przyjacielskie usposobienie i nadają się na psy rodzinne.
POCHODZENIE
Niemcy / Szwajcaria
WYGLĄD
Duży, mocny, harmonijnie zbudowany pies; w porównaniu z nowofundlandem ma wyraźnie dłuższe nogi.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies stróżujący i do towarzystwa.
WYMAGANIA
Landseer to pies duży, potrzebuje sporo miejsca, wiec do mieszkania nadaje się nieszczególnie. Lepiej będzie się czuł w domu z ogrodem, w którym może sobie spacerować tyle, ile zechce, ale poza tym potrzebuje spokojnych, niespiesznych spacerów. Jest doskonałym stróżem, bo w odróżnieniu od nowofundlanda ma w sobie trochę agresji. Psa tego trzeba karmić dobrze i rozważnie, zwłaszcza w okresie wzrostu. Pielęgnacja sierści nie jest trudna, bo nie ma ona tendencji do spilśniania – wystarczy systematyczne szczotkowanie.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie:
- przyjacielskość
- tolerancja wobec dzieci
- zamiłowanie do wody i pływania
- czułość
ZDROWIE
Jak większość ras dużych, także i landseer nie należy do psów nadzwyczaj zdrowych ani długowiecznych. Częste są u tej rasy choroby stawów i kości : dysplazja stawów biodrowych (HD) i łokciowych (ED), a ponadto młodzieńcze zapalenie kości (panostetitis) i osteochondroza. Te dwie ostatnie choroby objawiają się w okresie wzrostu kulawizną na przednie łapy; w większości przypadków wystarczy ograniczenie ruchu na okres kilku tygodni. Częściej niż przeciętnie występują choroby serca. Jedną z nich jest SAS - podzastawkowe zwężenie aorty. Jest ona uwarunkowane genetycznie, i może przybierać postać od łagodnej do ciężkiej; objawy występują już w wieku 3 tygodni. Uwarunkowane genetycznie są też występujące u landseerów choroby oczu - entropion (podwinięcie powieki do wewnątrz i stałe podrażnienie gałki ocznej) i ektropion – wywinięcie jej na zewnątrz, co predestynuje do stanów zapalnych. Typowe dla dużych psów jest stałe zagrożenie skrętem żołądka, i tak jest też w przypadku tej rasy. Po jedzeniu pies powinien mieć zapewniony zupełny spokój przez co najmniej godzinę.
WŁAŚCICIEL
Landseer ze względu na swą wielkość i siłę nie bardzo nadaje się dla osób w zaawansowanym wieku. Jest natomiast doskonałym towarzyszem dla dzieci, wobec których nie przejawia agresji. Bardzo dobrze sprawdza się w roli psa terapeutycznego. Wobec właścicieli pies ten jest serdeczny i wylewny, w stosunku do obcych zdystansowany, wobec innych psów potrafi być agresywny. Dobrze jest zapewnić mu możliwość popływania, a szkolenie go na ratownika wodnego może dać wiele satysfakcji.
HISTORIA
Landseer jest bliskim kuzynem nowofundlanda. W czasach, z których pochodzą pierwsze wiadomości o psach z Nowej Fundlandii, służyły one przede wszystkim do transportowania ciężkich ładunków wózkami i saniami oraz jako pomocnicy rybaków, aportujący z wody zagubione przedmioty. Dzisiejsze nowofundlandy zawdzięczają swój wygląd hodowcom angielskim, bo do Anglii psy z wyspy sprowadzano od początku XIX wieku. Były one zazwyczaj maści biało czarnej, takiej jak na rycinie z 1792 zatytułowanej Canis terrae nova. Modne stały się dzięki obrazom cenionego wówczas malarza – animalisty, sir Edwina Landseera. Psy czarne, dzisiaj zdecydowanie dominujące w populacji, uważane były wtedy za mniej typowe. Później jednak gust wyraźnie się zmienił. Łaciate nowofundlandy hodowane były dalej na kontynencie i rozwijały się niezależnie od psów angielskich, więc z czasem zaczęły się od nich różnić. Rasa, której pełna nazwa brzmi „landseer typ kontynentalno – europejski” uznawana jest jedynie w Europie. Nie należy jej mylić z nowofundlandami o umaszczeniu „landseerowskim”, biało czarnym. Landseery nigdy nie stały się tak liczne, jak nowofundlandy – przeciwnie, były i są rasą rzadką, a znaczne spokrewnienie populacji utrudnia hodowlę. W Polsce występują bardzo nielicznie.
