POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Popularność westie w znacznym stopniu bierze się z nieświadomości ich wymagań. Owszem, są to psy sympatyczne …. no i ładne, tyle tylko, że nie na co dzień.
POCHODZENIE
Wielka Brytania
WYGLĄD
Krzepki, mocny pies o głębokiej klatce piersiowej i mocnych kończynach; łączy siłę ze sprawnością.
UŻYTECZNOŚĆ
Kiedyś norowiec i tępiciel gryzoni, dzisiaj pies do towarzystwa i sportowy.
WYMAGANIA
Zacząć trzeba od pielęgnacji, bo jest on mordercza. Westie trzeba regularnie czesać, trymować i podstrzygać, bo tylko wtedy będzie naprawdę biały i zachowa charakterystyczną sylwetkę. Poza tym często myć „spody”, gdzie włos jest akurat najdłuższy, i brodę. Trymowanie jest nie tylko wymogiem estetycznym, ale jest konieczne dla utrzymania zdrowej skóry i sierści. To, jak często trzeba to robić, zależy od struktury sierści, ogólnie rzecz biorąc, im bardziej jest ona miękka, tym więcej pracy, którą należy powierzyć kompetentnemu psiemu fryzjerowi (stąd dwa dodatkowe plusy w kosztach utrzymania). A na co dzień każdy westie szybko się brudzi. Jeśli pominiemy kwestię pielęgnacji, to poza tym westie ma już same zalety. Ma wszelkie plusy teriera - żywy temperament, entuzjastyczne usposobienie, i pełną wdzięku zadzierzystość, ale pozbawiony jest wad terierów myśliwskich, ich agresji i zaciekłości.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie
- inteligencja
- przywiązanie do rodziny
- żywe i wesołe usposobienie
- chęć do zabawy
- odwaga
- pewność siebie
- uwielbienie ruchu i zajęcia
ZDROWIE
Na co dzień zdrowe i odporne, jak wszystkie psy całkowicie białe, tak i westie często cierpią na atopowe zapalenie skóry, długotrwałe w leczeniu i bardzo niekomfortowe dla psa; inną, dość tajemniczą jeszcze chorobą, związana z umaszczeniem, jest tak zwany „white shaker” – powtarzające się napady drżenia całego ciała, których powodu nie ustalono. Chorobą wyraźnie uwarunkowaną genetycznie, i typową dla westie, jest osteopatia czaszkowo-szczękowa, spowodowana nieprawidłowym wzrostem kości czaszki. Objawy występują w wieku 4 – 8 miesięcy, a są to opuchnięcie pyska, trudności w jedzeniu, a nawet otwieraniu pyska. Na ogół konieczny jest zabieg chirurgiczny. Z problemów ortopedycznych zdarza się zwichnięcie rzepki kolanowej i choroba Legg -Calve-Perthesa (aseptyczne zapalenie główki kości udowej).
WŁAŚCICIEL
Westie jest psem, z którym poradzi sobie każdy, nawet starsze dziecko. Jest on dość aktywny, potrzebuje ruchu i zabawy. Mimo, że wygląda niewinnie i wręcz po dziecięcemu rozczulająco, nie należy go traktować przesadnie troskliwie. Idealny właściciel nie może być tylko człowiekiem, którego denerwuje pies, który stale krząta się koło niego. No i pamiętać trzeba, że natura norowca każe westie od czasu do czasu solidnie pokopać w ogrodzie.
HISTORIA
Westie jest jednym z przedstawicieli krótkonożnych terierów ze Szkocji, blisko spokrewnionych ze sobą; poszczególne ich rasy różnią się nieznacznie. Sam westie był początkowo jedynie barwną odmianą cairn teriera, wyhodowaną przez pułkownika Malcolma ze szkockiego Poltalloch w hrabstwie Argyll – postawił on na białe psy po tym, jak przez pomyłkę zastrzelił jednego ze swych ulubionych myśliwskich terierów. I to właśnie biała maść stała się wyróżnikiem terierów rodziny Malcolmów, a ponieważ znane były jako cięte norowce, chętnie nabywali je inni myśliwi w okolicy. Początkowo, od miejsca pochodzenia, nazywano je poltalloch terierami, potem – reseneath terierami. Obecną nazwę nadano im po uznaniu rasy przez Brytyjski Kennel Club, co nastąpiło w roku 1909. W okresie międzywojennym daleko im było do popularności innych terierów, która przeżywała wtedy apogeum; modne stały się dopiero w drugiej połowie zeszłego wieku. Szeroko znane z etykiety whisky Black & White, przedstawiającej westie i szkockiego teriera. W Polsce westie hodowane były już przed II Wojną Światową, później przyszło na nie czekać długo, aż pojawiły się ponownie w latach 90. i szybko zyskały dużą popularność – obecnie numer 2 wśród najpopularniejszych terierów, po yorkach. Nigdzie chyba nie są już wykorzystywane jako psy myśliwskie, a hodowane są do towarzystwa.
