POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Vizsla jest chyba najpopularniejszym wyżłem pełniącym funkcję psa rodzinnego.
POCHODZENIE
Węgry
WYGLĄD
Średniej wielkości, elegancki pies, dobrze umięśniony, mocno zbudowany, ale jednocześnie elegancki. Psy szorstkowłose są cięższe i mocniej zbudowane od krótkowłosych.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies myśliwski, rodzinny i sportowy.
WYMAGANIA
Tak, jak i inne wyżły, tak i węgierskie powoli przestają być psami pracującymi. Wyszkolony wyżeł węgierski dobrze pracuje w suchym polu i u nas najczęściej wykorzystywany jest do polowania na kuropatwy i bażanty. Coraz więcej wyżłów różnych ras trzymanych jest w charakterze psów do towarzystwa. Taki los spotkał i wyżła węgierskiego, psa z pewnością bardzo atrakcyjnego wizualnie. Rzecz jasna, że potrzebuje on długich spacerów . Namiastką polowania może być szkolenie – wyżły węgierskie uczą się łatwo i szybko, a szkolenie zajmie je psychicznie i fizycznie. Nie wymaga żadnej szczególnej pielęgnacji, trzeba tylko kontrolować i w miarę potrzeby czyścić wiszące uszy, aby nie rozwinął się w nich stan zapalny. Włos psów szorstkowłosych jest na tyle krótki, że czesanie i trymowanie potrzebne jest tylko okazjonalnie. Jeśli wyżeł węgierski mieszka w domu z ogrodem, dobrze sprawdza się w roli stróża.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie:
- inteligencja
- chęć do pracy i szkolenia
- posłuszeństwo
- instynkt myśliwski
- uwielbienie ruchu
ZDROWIE
Wyżły węgierskie są psami zdrowymi, odpornymi i długowiecznymi, niemniej jednak jest kilka chorób, które występują u nich częściej, niż przeciętnie. Jak u większości ras średnich i dużych, zdarza się u nich dysplazja stawów biodrowych (HD), ale nie jest ona bardzo częsta – źródła amerykańskie podają, że występuje u około 7% psów. Wyżły węgierskie cierpią niekiedy na zapalenie gruczołów łojowych skóry . Objawy – plackowate obszary wyłysienia i złuszczania naskórka – pojawiają się na uszach, głowie i grzbiecie. Ostatnio u wyżłów węgierskich w USA, Wielkiej Brytanii i Australii opisano specyficzną chorobę, najprawdopodobniej uwarunkowaną genetycznie – zapalenie mięśni krtani i języka. Objawy to trudności w połykaniu, ślinotok, w dalszej kolejności zanik mięśni. W leczeniu stosuje się środki immunosupresyjne.
WŁAŚCICIEL
Oczywiście, można zadać pytanie, czy w ogóle należy decydować się na wyżła, gdy nie zamierza się polować. Nawet niepolujący właściciel wyżła węgierskiego musi się liczyć z tym, że warunkiem dopuszczenia do hodowli jest zaliczenie co najmniej prób polowych. Sprawdzają one instynkty psa, i nie wymagają specjalnego układania. Właściciel wyżła musi być osobą, prowadzącą aktywny tryb życia, i zapewnić swemu psu dużo ruchu i szkolenie. Pamiętać trzeba, że jest to pies dość cięty, na spacerze potrafi sprawnie „zadławić” kota czy inne małe zwierzę. Wobec domowników jest zawsze łagodny. Nie nadaje się dla osób starszych, ani dla dzieci.
HISTORIA
Lokalna odmiana wyżła znana była na terenie Węgier już za dynastii Arpadów, to jest przed XIV wiekiem., a pierwszy opis takiego psa pochodzi z roku 1510. Uważa się, chociaż nie ma na to pewnych dowodów, że wyżły węgierskie w obecnej postaci powstały skutkiem kojarzeń tureckiego pochodzenia gończych, nazywanych panońskimi, z legawcami kontynentalnymi; później, w wieku XIX, rasę często „ulepszano” wyżłami niemieckimi i angielskimi pointerami. W tym czasie węgierskie wyżły wykorzystywano już przede wszystkim do polowania na ptactwo. Kynologiczna historia wyżła węgierskiego rozpoczyna się w roku 1916, kiedy to w czasopiśmie łowieckim Nimrod opublikowano apel o zachowanie tej rasy, zanim całkowicie nie zaniknie w rozmaitych kojarzeniach. W rok później zarejestrowano w księgach hodowlanych 3 psy i 9 suk, które stały się założycielami hodowli, rozwijającej się całkiem pomyślnie aż do wybuchu wojny. Po II Wojnie liczebność wyżłów węgierskich znacznie spadła, ale dzisiaj rasa nie jest w najmniejszym stopniu zagrożona. W Europie psy te są wszędzie znane, ale ustępują liczebnością wyżłom niemieckim, znacznie więcej jest ich w Wielkiej Brytanii, a przede wszystkim w USA, dokąd sprowadzono je w roku 1950. W Polsce hodowane od lat 60tych zeszłego wieku. Odmiana szorstkowłosa powstała całkiem niedawno, w połowie XX wieku, skutkiem kojarzeń z szorstkowłosymi wyżłami niemieckimi, i jest nieporównanie mniej liczna.
