POPRZEDNIĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Yorki zajmują czwarte miejsce na liście popularności ras psów w Polsce, a trzecie na świecie. Nic w tym dziwnego. Te małe terierki doskonale odnajdują się we współczesnym świecie jako psy to towarzystwa. Mają atrakcyjny wygląd i uroczy, ale zarazem pełne temperamentu charakter.
POCHODZENIE
Wielka Brytania
WYGLĄD
Malutki, o zwartej, lekkiej budowie, nosi się śmiało i dumnie.
UŻYTECZNOŚĆ
Niegdyś tępiciel gryzoni, dziś pies do towarzystwa.
WYMAGANIA
Gdyby york był psem średniej wielkości lub dużym, byłby nie do zniesienia! Jest typowym terierem, niesłychanie energicznym i ognistym. Jest dość hałaśliwy i zaczepny, wcale nie przejmuje się swoją skromną posturą. Doskonały pies do miasta, bo nie potrzebuje ani dużo miejsca, ani długich spacerów – przy swej energii wybiega się w domu. A wykarmienie go kosztuje doprawdy grosze…. Posiadacz yorka nie powinien zapominać, że jest to pies i tak go traktować. Niestety, psy te często są rozwydrzone, bo właściciele nie wymagają od nich niczego. Jeśli zaś chodzi o pielęgnację, to trzeba tu rozróżnić psy wystawowe - utrzymywane w pełnym włosie - i psy do towarzystwa. W pierwszym przypadku pielęgnacja sierści jest niemal ponad siły przeciętnego człowieka – wystawowe yorki muszą być kąpane co tydzień, a po kąpieli i szczotkowaniu włos nawija się na papiloty. Na każdym etapie należy stosować odpowiednie kosmetyki (więc to, co oszczędzi się na karmieniu, wydamy na kosmetyki). Jeszcze niedawno psy między wystawami trzymano w klatkach, i praktycznie nie znały one „normalnego” życia; dziś wzorzec rasy wyraźnie napomina, że sierść nie może być przesadnie długa. Większość właścicieli yorki po prostu strzyże – wówczas pielęgnacja sierści nie sprawia kłopotu.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie:
- pewność siebie
- odwaga
- ciętość
- inteligencja
- chęć do nauki i zabawy
- czujność
- uwielbienie ruchu
ZDROWIE
Na ogół są to psy zdrowe i odporne, ale moda doprowadziła do rozprzestrzenienia się u tej rasy kilku chorób, przynajmniej częściowo uwarunkowanych genetycznie. Zapadnięcie tchawicy objawia się przyspieszonym oddechem, kaszlem i szybkim męczeniem. Wśród chorób narządu ruchu u yorków występuje choroba Legg-Calve-Perthesa (aseptyczna martwica główki kości udowej) i wypadnięcie rzepki kolanowej. Częste jest tzw. zespolenie wrotno-boczne – nieprawidłowe unaczynienie wątroby, wymagające interwencji chirurgicznej, i niezarośnięte ciemiączko.
WŁAŚCICIEL
York normalnie wychowany jest uroczym, dziarskim kompanem. Nie nadaje się na towarzysza dla dziecka, bo z jednej strony jest na to za mały, z drugiej – zbyt energiczny. Można go natomiast polecić osobom starszym i samotnym, którym dostarczy rozrywki i zajęcia, i wszystkim tym, którzy lubią czule zajmować się pupilem. Ze względu na to, że rasa jest modna, i często zajmują się nią najróżniejsi „producenci psów”, ważne, aby szczeniaka kupować w sprawdzonej, dobrze prowadzonej hodowli.
HISTORIA
Yorkshire terier to rasa stosunkowo młoda, o której pochodzeniu wiadomo niewiele. Pochodzi z północy Anglii, a wśród jego przodków znajdował się nieistniejący już clydesdale terier, terier szkocki i rozmaite, bliżej nieokreślone teriery o szorstkiej sierści. Kiedyś wykorzystywane do polowania na króliki, przeniesione do miast przez właścicieli, znajdujących zatrudnienie w kopalniach, hutach i tkalniach, przekwalifikowały się na tępienie szczurów i myszy. Gdy małe teriery stały się miejskimi psami domowymi, postanowiono uatrakcyjnić ich wygląd. Długi, jedwabisty włos jest zapewne skutkiem kojarzeń z modnymi wówczas „terierami maltańskimi” (dzisiejszymi maltańczykami). Pierwszy raz yorkshire teriery, już pod dzisiejszą nazwą, pokazano na wystawie w Birmingham w roku 1875. Wtedy za najważniejsze cechy uznawano mały wzrost i czyste umaszczenie w barwach stalowoniebieskiej z podpalaniem w odcieniu „starego złota”. Toteż na wystawy psy częstokroć farbowano i podbarwiano na różne sposoby. Już na początku XX wieku yorki stały się bardzo modne, a niebawem też bardzo drogie. Szybko zaciekawiły cudzoziemców, stając się brytyjskim „przebojem eksportowym”, a po II Wojnie Światowej zdobyły popularność na całym świecie. W Polsce czekaliśmy na nie dość długo, bo aż do lat 80. zeszłego wieku, ale gdy już do nas przyjechały, natychmiast zrobiły ogromną karierę – dziś w Polsce nie ma chyba nikogo, kto nie wiedziałby, jak wygląda pies tej rasy. Ta popularność sprawiła, że obok autentycznych yorków ulice nasze zaludniły się właścicielami z „pół-yorkami” i „prawie yorkami”, zwykle całkiem pokaźnych rozmiarów.
