POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Wygląd potulnej owieczki jest niezwykle mylący, o czym boleśnie przekonało się wielu właścicieli bedlington terierów.
POCHODZENIE
Wielka Brytania
WYGLĄD
Pies o eleganckiej, pełnej wdzięku sylwetce, nigdy nie sprawia wrażenia ciężkiego lub topornego.
UŻYTECZNOŚĆ
Kiedyś pies myśliwski i łowca gryzoni, dziś trzymany do towarzystwa.
WYMAGANIA
Mimo, że z bedlington terierem nikt już od dawna nie poluje, to jest on zapalczywym, zaciętym, walecznym psem myśliwskim. Bardzo aktywny, potrzebuje dużo ruchu, a na spacerach – stałej kontroli, bo nie przepuści żadnemu kotu, a i z psami chętnie wda się w bójkę; jest bardzo szybki w reakcjach. Twardy i mało wymagający, z jednym zastrzeżeniem – jeśli ma wyglądać ładnie i „trzymać” charakterystyczną sylwetkę owieczki, musi być ciągle strzyżony, a w dodatku mało kto umie to dobrze zrobić. Bedlington terier nie nadaje się do trzymania z innymi zwierzętami domowymi, ani w większej grupie psów; jest bardzo zaborczy wobec swego właściciela, i w jednym momencie przechodzi od spokoju, gdy wygląda wręcz na rozmarzonego, do gwałtownej reakcji.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie to:
- bystrość
- odwaga
- pewność siebie
- inteligencja
- silny instynkt łowiecki
- przywiązanie do właściciela
ZDROWIE
Z zasady psy te odporne i długowieczne, ale występuje u nich kilka poważnych chorób. Zwłaszcza toksykoza miedziowa stała się praktycznie „gwoździem do trumny” tej rasy – gdy opisano tę chorobę w latach 70tych zeszłego wieku, stwierdzano ją u niemal połowy bedlingtonów. Polega ona na nieprawidłowym działaniu enzymu, kierującego metabolizmem miedzi – pierwiastka wprawdzie niezbędnego dla organizmu, ale w większych ilościach toksycznego. U chorych psów miedź odkłada się w wątrobie, co powoduje jej niewydolność. Objawy, które zaobserwować można w wieku 6 miesięcy, to apatia, brak apetytu i żółtaczka; choroba może mieć różny przebieg i często kończy się śmiercią. Diagnozę stawia się po biopsji wątroby. Toksykoza uwarunkowana jest pojedynczym genem recesywnym; opracowano test DNA, pozwalający na wykrycie osobników chorych i nosicieli, ale nie jest on niezawodny. Inne choroby, które występują u bedlingtonów częściej, niż przeciętnie, to znacznie upośledzająca widzenie dysplazja siatkówki, i nadczynność nadnerczy.
WŁAŚCICIEL
Bedlington terier sprawia wrażenie subtelnego, damskiego pieska, ale jest to wrażenie całkiem mylne. To pies dla zdecydowanego, konsekwentnego właściciela, który od małego zadba o jego socjalizację i utrzyma w ryzach instynkt myśliwski. Zupełnie nie nadaje się do domu, w którym są małe dzieci, bo nie będzie tolerował ich zaczepek, a dla ludzi całkiem starszych może się okazać psem zbyt trudnym do opanowania.
HISTORIA
Nazwa tego teriera pochodzi od miasteczka w hrabstwie Northumberland, będącego kiedyś jednym z największych regionów przemysłowych Anglii. Pochodzenie jego nie jest jasne, jest produktem kojarzeń najrozmaitszych szorstkowłosych terierów, trzymanych do polowania i kłusownictwa przez górników i robotników przemysłowych. Udokumentowana historia rasy rozpoczyna się w roku 1825, kiedy to Joseph Ainsley pokrył swoją sukę Phoebe psem o imieniu Piper. Potomek tego skojarzenia, także Piper, to pierwszy pies któremu nadano nazwę bedlington teriera. Przez dość długi czas psy te nazywano także rothbury terierami; słynęły z zaciętości w polowaniu na borsuki i lisy, i daleko im było do subtelnego wyglądu psów dzisiejszych - eleganckiego wyglądu dodały im kojarzenia z whippetami, które miały dodać zawziętym terierom szybkości, aby polować na króliki. W roku 1877 powstał klub hodowców i wówczas bedlington teriery trafiły na ringi wystawowe. Aby prezentowały się lepiej, powoli wprowadzano zmiany dotyczące ich sierści - z twardej, ciemnej i szorstkiej na dłuższą, miękką i jasną. W tej nowej wersji bedlingtony stały się modnymi psami do towarzystwa, których popularność osiągnęła apogeum w okresie międzywojennym. Wtedy już znane i lubiane w Polsce, dość licznie hodowane były jeszcze w latach sześćdziesiątych zeszłego wieku, ale dzisiaj - podobnie jak wszędzie na świecie, stały się rzadkością.
