Zachowania samookaleczające występują w patologiach jak zaburzenia lękowe, czynności zastępcze, w zaburzeniach z próbami zwrócenia na siebie uwagi, czynności zrytualizowane, w zaburzeniu nadaktywności z powtarzanymi czynnościami stereotypowymi (pogoń za własnym ogonem).
Źródło: Shutterstock
Do samookaleczeń dochodzi w zaburzeniach kompulsywnych: czynności stereotypowe (wysysanie boku u dobermana i wylizywanie łap u labradora); następnie w zaburzeniach dysocjacyjnych (konwersyjnych), autoagresje, kocia przeczulica (hyperestezja) – z atakami na ogon, zaburzenia dysocjacyjne u psa z atakami na ogon.
Do takich zachowań dochodzi w wyniku problemów psychologicznych, które wyrażają się dermatologicznie. Samookaleczenia są wtórne, wywołane ciągłym ocieraniem, drapaniem, wygryzaniem czy wysysaniem.
Zachowania samookaleczające można podzielić na 4 grupy:
Zachowania samookaleczające prowadzą do wytarcia sierści, do pseudo wyłysień ogniskowych, ekstensywnych, (a) symetrycznych w szczególności na brzuchu, w kroczu, na powierzchni zewnętrznej i wewnętrznej ud. U kota w szczególności występuję obgryzione i powyrywane pazury. Wylizywanie doprowadza do otarć skóry i owrzodzeń, płytka, grudka, ziarniniak, najczęściej na przedniej powierzchni nadgarstka i na bocznej powierzchni stępu. Występują też zgrubienia skóry, skórzastość i nadmierne rogowacenia ogniskowe, rybia łuska – na nadgarstkach, stępie, odbycie i ogonie.
