Nużeniec psi to pasożyt, który atakuje skórę zwierzęcia, doprowadzając do powstawania dużych, wyłysiałych z sierści plam. Choroba jest dość uciążliwa zarówno dla pupila jak i właściciela. Leczenie jest konieczne!
Źródło: shutterstock
Nużyca, czyli demodekoza, jest chorobą skóry psów i kotów tła parazytologicznego. W przypadku Polski jest to problem dotyczący głównie psów, ale już w Wielkiej Brytanii choroba dotyka przede wszystkim koty. Powodem choroby jest nużeniec psi – Demodex canis. Pasożyt skóry o maczugowatym kształcie ciała dochodzącym do rozmiarów 0,2 – 0,3 mm.
Pasożyt zasiedla gruczoły łojowe mieszków włosowych. Najczęściej zlokalizowane zmiany w przypadku nużycy to okolica grzbietu nosa, warg, okolica powiek i czoła. Zajęte bywają okolice małżowiny usznej, szyja a nawet cały tułów. Choroba dotyczy zwierząt młodych, jedynie w wyjątkowo skrajnych przypadkach starszych z zaawansowaną immunosupresją, źle utrzymywanych i karmionych.
Wydaje się, że do wystąpienia choroby usposabia krótka sierść i właśnie spadek odporności. Przeprowadzone badania mówią o tym, że znakomita większość psów w swojej skórze ma nużeńce. Przybierają jednak one formę saprofitów i nie powodują uwidocznienia objawów choroby.
U szczeniąt i młodych psów ze spadkiem odporności choroba przybiera aktywną formę przebiegu. W początkowym okresie choroby obserwowane są okrągłe i zarazem ograniczone zmiany pozbawione włosa. Te początkowo pojedyncze przerzedzenia włosów wraz z upływem czasu powiększają się, nawet zlewają się ze sobą tworząc obraz rozlanego, plackowatego ubytku włosów. Bezwłosa skóra jest pogrubiała i zaczerwieniona równocześnie pokryta nadmiernie złuszczającym się naskórkiem. W ciągu kilku dni zmieniona chorobowo skóra zmienia swoje zabawienie na kolor ciemno – szary. Zwykle w tym okresie choroby występuje umiarkowany świąd. Jeśli w tym okresie choroby dojdzie do wtórnej infekcji bakteryjnej gruczołów łojowych i całych mieszków włosowych bakteriami ropotwórczymi choroba może przybrać postać krostowatą.
Powstały z guzków skóry tworzą się dość duże krosty o ropnym wnętrzu. Właśnie wówczas w bezpośrednim badaniu mikroskopowych możliwe jest stwierdzenie obecności pasożyta. Ważne jest zauważenie w polu widzenia pasożytów w trakcie poszczególnych stadiów rozwojowych, co świadczy o aktywnej formie choroby.
Jeśli choroba nie zostanie prawidłowo zdiagnozowana dochodzi do całkowitego wypadania włosów z objętych chorobowymi zmianami i powstania wyłysień. Skóra jest zdecydowanie pogrubiała, nadmiernie złuszczająca się i pokryta krostami. Z nich wydobywa się ropa. Wraz z upływem czasu choroba przybiera - o ile jest nieleczona - coraz bardziej dramatyczny wygląd.
