Kamica nerkowa to medyczna nazwa przypadłości, podczas której powstałe w układzie moczowym patologiczne kamienie odkładają się w nerkach. Na szczęście jest to bardzo rzadka choroba. Kamienie w nerkach stanową zaledwie kilka procent wszystkich kamieni moczowych.
Źródło: Shutterstock
Kamienie zasiedlające nerkę znajdują się dokładnie albo w miedniczce nerkowej, albo w kielichach nerkowych. Twory takie mogą zatykać miedniczki nerkowe lub moczowód powodując w konsekwencji odmiedniczkowe zapalenie nerek. Kolejnym negatywnym efektem ich obecności jest ucisk na miąższ nerek, co może prowadzić do ich głębokich uszkodzeń i niewydolności. Kamienie, które najczęściej znajdujemy w nerkach to kamienie szczawianowo-wapniowe, struwity i moczany amonu. Mimo iż u psów nie jest to częsta przypadłość, można stwierdzić predyspozycje rasowe do wystąpienia konkretnych rodzajów kamieni. Kamienie nerkowe szczawianowo-wapniowe stwierdza się głównie u sznaucera miniaturowego, lhasa apso, yorkshire teriera i pudla miniaturowego. Kamienie nerkowe struwitowe występują przede wszystkim u bichona frise, sznaucera miniaturowego, cocker spaniela i pudla miniaturowego. U nowofundlandów zaś stwierdza się kamienie cystynowe. Ogólnie rzecz ujmując kamienie nerkowe częściej występują u samic, niż u samców i dotykają przeważnie psów starszych 8-10 lat.
Przy braku niedrożności i zakażenia w przewodach moczowych u większości zwierząt nie stwierdza się objawów klinicznych. Znajdujące się w nerkach kamienie, które nie utrudniają zwierzęciu życia nazywamy kamieniami nieaktywnymi. Jeśli objawy występują, są typowe dla wszystkich jednostek chorobowych dotykających układ moczowy. Przede wszystkim głównym objawem jest krwiomocz, bolesne oddawanie moczu oraz częstomocz. W przypadku niewydolności nerek dochodzi jeszcze szereg bardziej ogólnych objawów.
Przyczyn kamicy nerkowej jest bardzo wiele. Wszystko zależy od tego, jakie kamienie zostały zdiagnozowane. Przy zbyt wysokim pH moczu tworzyć się mogą kamienie struwitowe i fosforanowo-wapniowe. Przy zbyt niskim pH może dojść do tworzenia się kamieni cystynowych, moczanowych czy szczawiowo-wapniowych. Czasem problemem okazuje się też niewłaściwa dieta. Zbytnia podaż wapnia w karmie może doprowadzić do powstania kamieni z jego udziałem. Oczywiście wszelkie infekcje również stanowią podłoże do zmiany fizjologicznych warunków w układzie moczowym, a co za tym idzie powstania wszelkiego typu złogów kamieni. W celu potwierdzenia obecności kamieni w nerce należy wykonać badanie RTG i USG.
Nieaktywne kamienie nerkowe należy regularnie monitorować. Jeśli pies doskonale się czuje, a kamienie nie powiększają swojej wielkości, nie ma konieczności usuwania ich operacyjnie. Niestety, nawet usunięte kamienie nerkowe lubią się odnawiać. Dlatego też pacjent po zabiegu powinien mieć robione co kilka miesięcy badania kontrolne.
