Skąd bierze się agresja? Zazwyczaj jest ona wynikiem ludzkich błędów, polegających na błędnym wychowaniu szczeniąt, trzymaniu psów w odosobnieniu czy samej agresji wobec zwierząt. Może też wynikać z wrodzonych cech szczeniaka takich jak lękliwość. Podstawą jest tutaj wiedza co wywołuje agresję u psa i w jaki sposób można z nią sobie poradzić.
Źródło: Shutterstock
Jeżeli pies bez powodu atakuje inne zwierzęta lub ludzi, bez wątpienia możemy powiedzieć, że jest agresywny. Podłoże agresji jest różne, ale zazwyczaj przypadłość ta dotyczy dwóch osobowości: mocno dominującej tzw. typ macho i lękliwej, uaktywniającej się w poczuciu prawdziwego lub wyimaginowanego niebezpieczeństwa.
Co wyzwala agresję?
U psów o silnym instynkcie terytorialnym agresor może włączyć się w momencie, kiedy człowiek czy inne zwierzę wkroczy w przestrzeń zajmowaną przez takiego psa. Mamy wtedy do czynienia z agresją terytorialną, a terenem bronionym przez psa mogą być zarówno działka, podwórko jak i mieszkanie czy kanapa. U suk mających małe szczenięta lub ciążę urojoną również przejściowo może dojść do nasilenia zachowań agresywnych. Będzie to agresja w obronie miotu.
Czasami jednak zdarza się, że na co dzień spokojny, zrównoważony pies zostanie wyprowadzony z równowagi i zareaguje agresywnie. Jednostkowe zachowanie to nie powód by od razu podejrzewać psa o agresywny charakter. W ekstremalnie sprzyjających okolicznościach nawet najbardziej flegmatyczny flegmatyk przez chwilę bywa cholerykiem. Trzeba pamiętać, że agresja często jest wypadkiem błędów popełnianych przez właścicieli, urazami psychicznymi, źle przebiegającym procesem socjalizacji.
Rozmiar a agresja
Agresja nie ma związku z wielkością psa. Często dość agresywne są psy ras małych, jednak większość właścicieli i postronnych osób lekceważy takie zachowania, bo poczucie zagrożenia stwarzają psy większe. Powstała nawet mocno dyskusyjna lista ras agresywnych, na której próżno szukać małych psów, mimo że na przykład źle prowadzony pinczer miniaturowy może sprawiać więcej problemów niż ułożony tosa inu.
Niezależnie od rozmiarów psy przejawiające agresję wobec ludzi powinny być bezwzględnie eliminowane z hodowli, czyli nie rozmnażane. W prawidłowo funkcjonujących hodowlach psów rodowodowych zwierzęta agresywne nie są przeznaczane do rozrodu. W dzikich hodowlach nikt nie zwraca na to uwagi.
Tłumienie agresji
Agresja u psa może mieć różne podłoże, toteż rokowania także są różne. Podłoże hormonalne można wyeliminować przez kastrację. Podłoże lękowe można stłumić poprzez pracę z psem, ale fachową, czyli pod okiem trenera i/lub behawiorysty. W niektórych przypadkach nie obejdzie się bez leków.
Podłoże psychiczne czyli typy dominujące także w większości przypadków można opanować ale również musi to nadzorować fachowiec. Zupełnie inne jest podejście do psa lękowego i dominującego. Nieumiejętne postępowanie może przynieść więcej szkody niż pożytku. Nie ma jednego wzorca postępowania, każdy przypadek trzeba potraktować indywidualnie. Podczas opanowywania agresji oprócz cech psa trzeba uwzględnić także jego otoczenie. Ludzi, którzy go otaczają, warunki w jakich przebywa, sposób traktowania, tryb życia.
Od agresywnych psów niedaleko do agresywnych ludzi
Lęki mające źródła w przeszłości zwierzaka są trudne do stłumienia. Traumy, czy zaburzony proces socjalizacji - np. szczenię zbyt długo przebywało tylko z matką w izolacji od psów i ludzi (hodowle kennelowe) to w zdecydowanej większości efekt ludzkich błędów i zaniedbań. To człowiek odpowiada za sposób prowadzenia hodowli i psów, a zatem w zdecydowanej mierze odpowiada za „tworzenie” agresywnych psów. Wiedzą to świadomi właściciele zwierząt, wiedzą poważni hodowcy, lekarze weterynarii, itd. Niejednokrotnie zalewa ich krew na przemian z żółcią, kiedy słyszą co ludzie wyrabiają z psami.
