POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Australian Cattle Dog jest idealnym psem pasterskim.Jest wytrzymały i wszechstronny. Pracuje cicho i samodzielnie, kontrolując bydło jakby bez wysiłku. Dzięki silnej i mocnej budowie oraz zwinności ciężka praca przy przepędzaniu bydła przychodzi mu łatwo. Australijczycy cenią go sobie również jako psa rodzinnego.
POCHODZENIE
Australia
WYGLĄD
Mocny, zwarty pies roboczy o doskonałym umięśnieniu; już na pierwszy rzut oka musi sprawiać wrażenie zdolnego do całodziennej pracy. Odznacza się zdolnością do nagłych i szybkich zwrotów.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies do pasienia bydła.
WYMAGANIA
Australian cattle dog najlepiej nadaje się na wieś, a już ideałem byłoby, gdyby miał „swoje zwierzęta” do pasienia. Jest dobrym, mało hałaśliwym, a przy tym nieprzekupnym stróżem, bo pies ten w ogóle nie przepada za obcymi, i nie jest do nich przyjaźnie nastawiony. Trzymany w mieście ACD potrzebuje bardzo dużo ruchu i zajęcia, na przykład agility, flyballu czy frisbee, sam spacer mu nie wystarczy. Pozbawione zajęcia psy te stają się destrukcyjne, ponure i kąśliwe. Ze względu na nie najżyczliwszy stosunek do świata zewnętrznego, ACD wymaga starannej socjalizacji. Pies ten nie potrzebuje właściwie żadnej pielęgnacji, choć oczywiście szczotkowanie na pewno nie zaszkodzi.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie:
- chęć do pracy i szkolenia
- inteligencja
- czujność
- pojętność
- wszechstronność
- wytrzymałość
- cichość
- samodzielność
- energiczność
ZDROWIE
Dużym problemem w tej rasie jest wrodzona głuchota, którą ACD zawdzięcza swoim przodkom – bull terierowi i dalmatyńczykowi. Może ona być obustronna lub jednostronna, w tym drugim przypadku pies żyć może prawie normalnie. Ponieważ głuchota występuje nawet u kilkunastu procent psów tej rasy (liczba ta jest różna w zależności od kraju i populacji) , u szczeniąt powinno rutynowo wykonywać się test BAER. Sposób dziedziczenia głuchoty nie jest jeszcze poznany. Pomijając głuchotę, i występującą w różnym stopniu nasilenia dysplazją stawów biodrowych, ACD są rasą odporną, zdrową, i długowieczną – zapisany w Księdze Guinessa najdłuższy okres życia psa (29 lat) dotyczy właśnie tej rasy.
WŁAŚCICIEL
Właściciel ACD musi być tak samo aktywny, jak właściciel border collie, a do tego musi być jeszcze bardziej stanowczy, bo ACD to psy pewne siebie, samodzielne, i nie wolne od agresji – te wszystkie cechy są niezbędne w pracy przy bydle. Wydawałoby się, że taki pies nie nadaje się dla osób starszych, ale w Skandynawii spotkać można je w roli pomocników osób starszych i niesprawnych, poruszających się na wózkach. Warunkiem jest bardzo wczesna socjalizacja. ACD nadaje się do różnego rodzaju szkolenia i sportów, choć nie jest najłatwiejszym uczniem. Wobec dzieci opiekuńczy, ale pewnym niebezpieczeństwem może być jego szybkość reakcji.
HISTORIA
Przywożone do Australii pasterskie i zaganiające psy z Wysp Brytyjskich okazały się w tamtejszym klimacie i warunkach terenowych mało przydatne. Dlatego farmer o nazwisku Timmings około roku 1830 kojarzyć jął angielskie psy, nazywane Smithfieldami, z dingo. Nieco później inny hodowca bydła, Hall, dokonał kojarzeń dingo z importowanymi ze Szkocji krótkowłosymi collie. Potomstwo z tych skojarzeń stało się populacją wyjściową dla nowej rasy psów do pasienia bydła; w późniejszych latach wprowadzono jeszcze krew bull terierów i dalmatyńczyków. Z połączenia marmurkowego umaszczenia collie z cętkami dalmatyńczyka powstało jedyne w swoim rodzaju umaszczenie tych psów, nazywanych początkowo „queensland heeler” , a rasa ukształtowała się ostatecznie około 1890 roku . Największą rolę w ustaleniu typu i propagowaniu tych psów odegrał polski imigrant, Robert Kaleski, autor pochodzącego z 1902 roku wzorca. Do dzisiaj znakomita większość ACD hodowana jest do celów użytkowych, poza Australią także w USA i Kanadzie. W Europie, gdzie bydło nie jest wypasane na podobną skalę, użytkowość ACD jest ograniczona, i trzymane są one jako psy do towarzystwa, choć można mieć wątpliwości, czy rzeczywiście się do tego nadają. Najwięcej jest ich w Finlandii, Czechach i Niemczech. Do Polski pierwsze ACD sprowadzone zostały w roku 1999, ostatnio zyskują trochę na popularności.
