POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Jeszcze nie tak dawno psy bardzo modne, które kusiły nabywców swoim silnym, mocnym i oryginalnym wyglądem oraz nieustraszonym, pełnym temperamentu charakterem, trochę zadziornym i zuchwałym.
POCHODZENIE
Stany Zjednoczone Ameryki
WYGLĄD
Dobrze umięśniony, krępy pies, emanujący siłą i sprawnością.
UŻYTECZNOŚĆ
Kiedyś pies do walk, dzisiaj hodowany do towarzystwa.
WYMAGANIA
Nie można zapominać, że amstaff to terier, a więc pies ze sporym temperamentem, który musi się wybiegać i dać upust swojej energii. Bieganie z właścicielem, za piłką, przy rowerze, pływanie to jego ulubione zajęcia. Amstaff jest inteligentny i szybko się szkoli. Kocha swojego opiekuna i bardzo chętnie z nim pracuje. Świetnie nadaje się na psa towarzysza (PT), doskonale sprawdza się w psich sportach: agility, przeciąganie ciężarów czy obedience. Nie powinno zalecać się szkoleń na obronę - agresja w tym psie nie powinna być pobudzana, a początkujący właściciele nie powinni próbować trzymać psa tej rasy z innymi psami i zwierzętami. Pielęgnacja jest minimalna – od czasu do czasu szczotkowanie miękka szczotką.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie to:
- dynamiczność
- odwaga
- energiczność
- żywiołowość
- przywiązanie do właściciela
- czułość
ZDROWIE
Amstaffy są w zasadzie psami, którym zdrowie dopisuje i mogą żyć dość długo (około 16 lat). Jednak rasa podatna jest na uczulenia zarówno pokarmowe, jak i kontaktowe. Najczęściej uczulenia występują u psów błękitnych i płowo - błękitnych, oraz u psów białych. U psów o umaszczeniu białym spotyka się też głuchotę. Kolor biały u AST jest według wzorca rasy niepożądany. Amstaffy powinny być też poddawane prześwietleniom na dysplazję stawów biodrowych, jak i łokciowych. Dysplazja nie stanowi wielkiego zagrożenia w tej rasie, lecz niestety coraz częściej jest spotykana. Ataksja to choroba genetyczna atakująca układ nerwowy psa, prowadząca do degeneracji mózgu. W początkowej fazie pies ma lekkie problemy z poruszaniem. W końcowej nie jest w stanie samodzielnie ustać na nogach, jeść czy pić. Często staje się agresywny. Pies chory może mieć pierwsze objawy choroby w wieku 3- 5 lat. Pies nosiciel jest tylko nosicielem wadliwego genu i nigdy nie zachoruje, jednak powinno się go tylko kojarzyć z psami zdrowymi.
WŁAŚCICIEL
Amstaff to pies dla osób zrównoważonych i aktywnych. Nie trzeba mieć specjalnego doświadczenia, by móc zajmować się takim psem, ale nie nadaje się on dla dzieci i osób starszych; najlepszym właścicielem jest aktyny, silny fizycznie i psychicznie mężczyzna. Idealny właściciel to ten, kto zapewni swojemu amstaffowi: - ruch odpowiedni dla wieku. - doskonały kontakt z otoczeniem i członkami rodziny lub innymi ludźmi. - dobrą opiekę medyczną.
HISTORIA
Amstaff jest jednym z potomków tak zwanych „bull & terriers”, hodowanych do walk psów oraz do zawodów w zabijaniu szczurów. Te „bull & terriers” pochodziły z kojarzeń buldogów i najrozmaitszych terierów, takich jak nieistniejący już dzisiaj biały terier angielski, manchester i foksterier. Psy te przywożone były do Ameryki przez imigrantów z Anglii i hodowane były pod różnymi nazwami głównie do walk, ale i do stróżowania i obrony. W końcu XIX wieku walczące psy (stanowiące zresztą tylko niewielką część populacji) rejestrowano w United Kennel Club jako american pit bull teriery. W roku 1936 grupa hodowców, zainteresowanych przede wszystkim wystawami, przeniosła się ze swoimi psami do Amerykańskiego Kennel Klubu, gdzie nadano im nazwę staffordshire terier, zmienioną po raz kolejny w roku 1972 na dzisiejszą. Można przyjąć, że amstaffy to grupa, wyselekcjonowana ze znacznie większej populacji pit bull terierów; te ostatnie, ze względu na to, że ciągle hodowane są do nielegalnych już dzisiaj walk psów, nie są uznawane przez większość organizacji kynologicznych, a w kilku krajach ich hodowla jest zabroniona. Amerykańskie staffordshire teriery hodowane są do towarzystwa, a ich hodowcy starannie unikają jakichkolwiek odniesień do niechlubnej przeszłości. Niemniej rasa znajduje się pod ostrzałem krytyki; w Wielkiej Brytanii amstaffy nie są w ogóle rejestrowane, a w Danii zabroniono ich hodowli. Do Europy amstaffy sprowadzone były w roku 1974 i szybko stały się bardzo popularne. Jednak w ostatnich latach ich popularność znacznie spadła. W Polsce obecne są od lat 80.
