POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Berneńczyk jest jednym z najpopularniejszych dziś psów do towarzystwa, na co z pewnością zasługuje. Najważniejszymi cechami jego charakteru są opanowanie i łagodność – jakiekolwiek objawy agresji są w najwyższym stopniu nietypowe. Niestety, zdarzają się w tej rasie psy lękliwe, przy czym cecha ta wydaje się być w znacznej mierze odziedziczalna, toteż przed zakupem szczeniaka należałoby dobrze przyjrzeć się rodzicom.
POCHODZENIE
Szwajcaria
WYGLĄD
Pies więcej niż średniego wzrostu, o mocnej budowie i masywnym kośćcu. Ma sprawiać wrażenie solidności i siły.
UŻYTECZNOŚĆ
Niegdyś pies zaganiający bydło i pociągowy, dzisiaj pies do towarzystwa.
WYMAGANIA
Ze względu na dość spokojny temperament pies ten, mimo wielkości, może być trzymany w mieście; wystarczą mu niespieszne spacery – berneńczyka nie należy forsować szybkim biegiem czy długotrwałym wysiłkiem. Młody, rosnący pies nie powinien też chodzić po schodach. Trzymany na wsi nie ma skłonności do włóczęgostwa ani kłusownictwa, ale nie nadaje się na stróża, bo z natury powinien być przyjaźnie nastawiony do wszystkich ludzi i zwierząt.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie to:
- przyjacielskość w stosunku do ludzi i innych zwierząt
- duża tolerancja i opiekuńczość wobec dzieci
- instynkt stróżujący
- przywiązanie i czułość wobec człowieka
- wesołość i energiczność
ZDROWIE
Przy tych wszystkich zaletach pies ten ma jedną wadę – słabe zdrowie. Średnia przewidywana długość życia dla tej rasy nie przekracza 7 lat (najniższa u psów!). Spowodowane jest to wyjątkowo częstym występowaniem nowotworów, zwłaszcza mięsaków, chłoniaków, i ziarnicy złośliwej. Częste, ale niezagrażające życiu są choroby stawów – dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, częściowo uwarunkowane genetycznie. Codziennym zagrożeniem jest skręt żołądka; z tego względu pies po jedzeniu powinien zawsze pozostać w zupełnym spokoju przez co najmniej godzinę.
WŁAŚCICIEL
Berneńczyk to pies niemal dla każdego, z wyjątkiem osób mocno starszych. Jest doskonałym psem dla dzieci, ale w przypadku tych najmłodszych nie należy ich zostawiać z psem bez nadzoru, bo jest on duży i silny. Berneńczyk wymaga starannego żywienia, zwłaszcza w okresie wzrostu. Pielęgnacja nie jest trudna, wystarczy regularne szczotkowanie, które nie zajmuje wiele czasu. Berneńczyki są rasą modną, toteż przy zakupie zwracać należy szczególną uwagę, by psiak pochodził z dobrze prowadzonej hodowli.
HISTORIA
Szwajcarskie psy pasterskie, których najbardziej znanym przedstawicielem jest berneńczyk, są potomkami rzymskich molosów, które towarzyszyły legionom podczas podboju Galii, wymieszanych z miejscowymi psami wiejskimi. Przez wieki były pomocnikami alpejskich pasterzy: zaganiały bydło, spędzały krowy na dojenie, a zaprzęgnięte do wózków zwoziły siano, mleko i sery na targ. Pierwsze wzmianki o berneńskich psach pasterskich pochodzą z połowy XIX wieku, a w opisie z 1902 roku czytamy, że są one spore, długowłose, czarne lub rdzawo rude z rudo żółtymi plamkami nad oczyma. Nie nosiły one jeszcze swej dzisiejszej nazwy, która nadano im w początku XX wieku ze względu na to, że najlepsze osobniki wywodziły się z okolic tego miasta. Pionierem racjonalnej hodowli rasy stał się Fritz Probst z Brna, który skupił wokół siebie grupę zamożnych entuzjastów; zyskali oni wsparcie w osobie prof. Alberta Heima, działacza i sędziego szwajcarskiego związku kynologicznego, autora wzorca rasy, w którym za jedyne dopuszczalne umaszczenie uznano czarne z podpalaniem i białymi znaczeniami. Berneńskie psy pasterskie zyskały dużą popularność na całym świecie. Licznie hodowane są w Niemczech, Skandynawii, Wielkiej Brytanii i USA. W Polsce znane od lat 80. zeszłego wieku, dziś należą do najpopularniejszych ras. Są to efektowne i łagodne psy do towarzystwa.
