POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Wyżeł niemiecki krótkowłosy jest popularną rasą wśród myśliwych nie tylko w Niemczech, ale i w innych krajach. Wyżły te są wszechstronnymi psami myśliwskimi, bardzo czułymi dla swojej rodziny.
POCHODZENIE
Niemcy
WYGLĄD
Pies o szlachetnym wyglądzie; jego budowa wskazuje na siłę, szybkość i wytrzymałość.
UŻYTECZNOŚĆ
Wszechstronny pies myśliwski.
WYMAGANIA
Wyżeł niemiecki potrzebuje pracy, i to nie od przypadku do przypadku, ale ciągle. Bez niej marnieje pod każdym względem, także psychicznym, staje się neurotyczny i agresywny. Jego umiejętności są imponująco wszechstronne, i stanowią zwieńczenie wieloletniej pracy hodowców kontynentalnych. Inaczej niż Anglicy, stawiający na wąską specjalizację, postawili na wszechstronność – wyżeł niemiecki tropi, wystawia i aportuje każdą zwierzynę, w każdym terenie i z wody. Inaczej, niż subtelne psy angielskie, jest twardy i ostry. Psy polujące, zwłaszcza te w rękach początkujących myśliwych, potrzebują fachowego wyszkolenia. Zważywszy na fakt, że polowanie staje się coraz mniej popularne, pewnie i rola wyżłów będzie się zmniejszać, ale póki co pozostają najpopularniejszymi psami myśliwskimi.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie:
- zrównoważony charakter
- inteligencja
- chęć do pracy i szkolenia
- uwielbienie ruchu
- instynkt myśliwski
ZDROWIE
Są to psy zdrowe, odporne i długowieczne, a krótka szata nie wymaga właściwie żadnej pielęgnacji. Występujące u tej rasy choroby, w których stwierdzono lub podejrzewa się udział czynników genetycznych, to przede wszystkim choroba Addisona – niedoczynność nadnerczy i będący jej skutkiem niedobór kortyzonu, oraz chroniczne zapalenie rogówki. Ponadto zdarza się choroba von Willebranda (obniżona krzepliwość krwi) i (rzadko) dysplazja stawów biodrowych.
WŁAŚCICIEL
Krótkowłosy wyżeł niemiecki pozostaje przede wszystkim wszechstronnie użytkowym psem myśliwskim, i tak powinno pozostać. Nie ma potrzeby, ani sensu, sprawianie sobie wyżła jako psa do towarzystwa – jest dosyć innych ras, z których można wybierać. Nie znaczy to, że niemiecki wyżeł nie nadaje się do tej roli, ale to zwyczajnie dla niego za mało. Po co kupować terenowego Land Rovera, jeśli jeździ się tylko do sklepu na rogu? Przy zastrzeżeniu, że będzie polował, może być trzymany zarówno na wsi, jak w mieście, gdzie pomiędzy polowaniami trzeba mu zapewnić dużo ruchu. Spacery z wyżłem to przyjemność, bo jest to pies karny i posłuszny. Tak prowadzony jest niekłopotliwym towarzyszem domowym, z pewnymi cechami stróża. Jego panem powinien być ten, który z nim poluje, nie może być to „pies dla dziecka”.
HISTORIA
Pochodzenie niemieckiego wyżła krótkowłosego nie jest w pełni wyjaśnione, bo też złożył się nań prawdziwy konglomerat różnych ras i typów. Jego najdawniejszymi przodkami są ciężkie wyżły z Półwyspu Iberyjskiego, odznaczające się jedyną w swoim rodzaju cechą – zamieraniem w bezruchu po zwietrzeniu zwierzyny w pozycji półleżącej lub wręcz leżącej (dlatego Polsce wyżły nosiły nazwę legawców). Użytkowość tych psów poprawiano przez kojarzenia z gończymi (zwłaszcza posokowcami, co polepszyło węch), a później jeszcze, dla zwiększenia szybkości i bardziej stylowej pracy - z angielskimi pointerami. Następnie w drodze selekcji hodowlanej wyeliminowano te cechy pointera, które nie pasowały niemieckim myśliwym, a mianowicie niechęć do wody i brak agresji. Tak powstał niezwykle wszechstronny pies myśliwski, który na polowaniu robi niemal wszystko: tropi, wystawia i aportuje, zarówno ptactwo, jak i większą zwierzynę, a nawet potrafi sam zadławić lisa. Klub hodowców utworzony został w roku 1897. Z tego roku pochodzi też pierwszy wzorzec rasy i wytyczne do jej sędziowania, a także zasady prób pracy, obowiązujących przy kwalifikacji wyżłów do hodowli, opracowane przez księcia Albrechta zu Solms-Braunfeld. Tak doskonały „produkt hodowlany” nie pozostał niezauważony i niemieckie wyżły szybko trafiły do większość krajów europejskich i do USA. Wyżły niemieckie wszędzie hodowane są niemal wyłącznie do celów użytkowych i tak jest też w Polsce, gdzie znane były już w XIX wieku. Z czasem zastąpiły opisywane w dawnych źródłach „wyżły polskie”. Do dziś pozostają najbardziej popularną rasą wyżłów.
