Wyżeł niemiecki szorstkowłosy
ZOBACZ
POPRZEDNIĄ RASĘ
ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
  • WRAŻENIA OGÓLNE
  • POCHODZENIE
  • WYGLĄD
  • UŻYTECZNOŚĆ
  • WYMAGANIA
  • CHARAKTER
  • ZDROWIE
  • IDEALNY WŁAŚCICIEL
  • HISTORIA

WRAŻENIA OGÓLNE

Rasa ta ceniona jest przez myśliwych za twardą stójkę, dobry węch i odporność na warunki pogodowe. Te wszechstronne psy myśliwskie są inteligentnymi przyjaciółmi rodziny.   

POCHODZENIE

Niemcy

WYGLĄD

Mocnej budowy pies o szlachetnym wyglądzie i niemal kwadratowej sylwetce.

UŻYTECZNOŚĆ

Wszechstronny pies myśliwski.

WYMAGANIA

Wyżeł niemiecki potrzebuje pracy, i to nie od przypadku do przypadku, ale ciągle. Bez niej marnieje pod każdym względem, także psychicznym, staje się neurotyczny i agresywny. Jego umiejętności są imponująco wszechstronne, i stanowią zwieńczenie wieloletniej pracy hodowców kontynentalnych. Inaczej niż Anglicy, stawiający na wąską specjalizację, postawili na wszechstronność – wyżeł niemiecki tropi, wystawia i aportuje każdą zwierzynę, w każdym terenie i z wody.  W odróżnieniu od subtelnych  psów  angielskich, jest twardy i ostry – szorstkowłosy wyżeł sprawnie dławi lisa czy kota.  Psy polujące, zwłaszcza te w rękach początkujących myśliwych, potrzebują fachowego wyszkolenia. Zważywszy na fakt, że polowanie staje się coraz mniej popularne, pewnie i rola wyżłów będzie się zmniejszać, ale póki co pozostają najpopularniejszymi psami myśliwskimi. Szorstka szata wymaga szczotkowania, i od czasu do czasu – trymowania.

CHARAKTER

Cechy pożądane w danej rasie:
- inteligencja
- chęć do nauki i pracy
- przywiązanie do opiekuna i jego rodziny
- instynkt myśliwski  

ZDROWIE

Są to psy zdrowe, odporne i długowieczne, a szorstka szata nie wymaga wiele pielęgnacji. Występujące u tej rasy choroby, w których  stwierdzono lub podejrzewa się udział czynników genetycznych,  to przede wszystkim choroba Addisona – niedoczynność nadnerczy i będący jej skutkiem niedobór kortyzonu, oraz chroniczne zapalenie rogówki. Ponadto zdarza się choroba von Willebranda (obniżona krzepliwość krwi) i (rzadko) dysplazja stawów biodrowych.

WŁAŚCICIEL

Szorstkowłosy  wyżeł niemiecki  pozostaje przede wszystkim wszechstronnie użytkowym psem myśliwskim,  i tak powinno pozostać. Nie ma potrzeby, ani sensu, sprawianie sobie wyżła jako psa do towarzystwa – jest dosyć innych ras,  z których można wybierać. Nie znaczy to, że niemiecki wyżeł nie nadaje się do tej roli, ale to zwyczajnie dla niego za mało.   Przy zastrzeżeniu, że będzie polował, może być trzymany zarówno na wsi, jak w mieście, gdzie pomiędzy polowaniami trzeba mu zapewnić dużo ruchu. Spacery z wyżłem to przyjemność, bo jest to pies karny i posłuszny, choć jego szkolenie jest trudniejsze od szkolenia wyżła krótkowłosego. Wyszkolony i właściwie prowadzony jest niekłopotliwym towarzyszem domowym, z wyraźnymi cechami stróża i obrońcy.

HISTORIA

Pochodzenie niemieckiego  wyżła szorstkowłosego nie jest w pełni wyjaśnione, bo też złożył się nań prawdziwy konglomerat różnych ras i typów. Nie jest on jedynie odmianą wyżła krótkowłosego  - wśród jego przodków wymienia się niemieckie wyżły krótkowłose i pointery, ale także gryfony, pudle, i, co ciekawe, „wodnego wyżła polskiego”. Z tej mieszaniny, według przepisu, wymyślonego  przez Zygmunta, księcia  von Zedlitz und Neukirch,   powstał niezwykle wszechstronny pies myśliwski, który na polowaniu robi niemal wszystko: tropi, wystawia i aportuje, zarówno ptactwo, jak i większą zwierzynę, a nawet potrafi sam zadławić lisa. Pracuje wolniej od wyżła krótkowłosego, i jest od niego ostrzejszy, a dzięki szorstkiej, nieprzemakalnej sierści szczególnie nadaje się do pracy w wodzie.  Nawiasem mówiąc, prawidłowa sierść jest cechą w hodowli równie pożądaną, jak trudną do uzyskania, u wielu wyżłów szorstkowłosych jest ona zbyt długa i nie dość zwarta. Psy te po raz pierwszy pokazano na wystawach w roku 1880, ale oficjalnie uznane zostały dopiero w roku 1928;  hodowane są niemal wyłącznie do celów użytkowych, i muszą zaliczać  dość trudne próby użytkowe. W Polsce wyżły szorstkowłose były dobrze znane w wieku XIX – trudno powiedzieć, czy były one „niemieckie”, czy „polskie”.   Powstałe po 1918 roku organizacje kynologiczne nazwały je niemieckimi. Dziś wyżły szorstkowłose hodowane są, jak to być powinno, przez myśliwych, a liczebnością wyraźnie ustępują  krótkowłosym.