Staffordshire Bull Terrier
ZOBACZ
POPRZEDNIĄ RASĘ
ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
  • WRAŻENIA OGÓLNE
  • POCHODZENIE
  • WYGLĄD
  • UŻYTECZNOŚĆ
  • WYMAGANIA
  • CHARAKTER
  • ZDROWIE
  • IDEALNY WŁAŚCICIEL
  • HISTORIA

WRAŻENIA OGÓLNE

Steve Eltinge, w książce "The Staffordshire Bull Terrier" trafnym zdaniem opisuje rasę twierdząc, że "od momentu porannej pobudki aż do ciszy nocnej, Stafford korzysta z życia w pełni." Co ciekawe staffiki przez Anglików określane są mianem "psiej nieńki", ponieważ rasa ta słynie z dobrych kontaktów z dziećmi. 

POCHODZENIE

Wielka Brytania

WYGLĄD

Mocny, doskonale umięśniony pies, przy swoich rozmiarach sprawiający wrażenie nadzwyczaj silnego i sprawnego.

UŻYTECZNOŚĆ

Pies rodzinny, do towarzystwa i sportowy.

WYMAGANIA

Staffordshire bull terier jest psem, nadającym się do każdych warunków, o ile tylko zapewni mu się dosyć ruchu i zabawy. Ma on wiele energii, jest silny, szybki i skoczny – zabawy we własnym ogródku są najłatwiejszym sposobem na zmęczenie go, bo spacery ze stafikiem do najprzyjemniejszych nie należą; jego przodkowie jeszcze niedawno hodowani byli do walk, toteż i dziś staffordshire bull  teriery są zaczepne wobec innych psów i chętnie wdają się w awantury. W zasadzie nie należy ich spuszczać ze smyczy. Można go zabierać na niespieszne przejażdżki rowerem, byle nie w dni gorące – przy wysokiej temperaturze lepiej tego psa nie forsować! Sierść, którą pies gubi przez cały rok, nie wymaga żadnej pielęgnacji, wystarczy okazjonalne przeszczotkowanie miękką szczotką i przetarcie irchą lub flanelą, aby pięknie lśniła.

CHARAKTER

Cechy pożądane w danej rasie:
- pewność siebie
- odwaga
- inteligencja
- wierność
- opiekuńczość
- umiłowanie ruchu
- aktywne, pełne temperamentu usposobienie - przywiązanie do rodziny
- tolerancja wobec dzieci i innych zwierząt 

ZDROWIE

Specyficzną dla staffordshire bull terierów chorobą genetyczną jest wada metaboliczna, określana skrótem L2HGA, skutkiem której jest uszkodzenie komórek centralnego układu nerwowego. Objawy, manifestujące się około szóstego miesiąca życia, to drgawki, usztywnienie, ataki podobne do padaczkowych i zmiany zachowania. Natężenie ich jest różne, jednak bywa, że konieczna jest eutanazja. Najbardziej prawdopodobne wydaje się, że choroba ta dziedziczona jest jako cecha recesywna, a od niedawna możliwe jest wykonanie badania genetycznego w kierunku jej wykrycia. Inne choroby występujące u tej rasy to wrodzona zaćma, dysplazja stawów biodrowych (HD) i wrodzone zwichnięcie rzepki kolanowej. Staffik zalicza się do ras krótkogłowych (brachycefalicznych), i mogą u niego występować zaburzenia oddechowe, prowadzące do niewydolności. Psy o maści błękitnej i białej mają większą skłonność do chorób skóry.

WŁAŚCICIEL

Staffik w domu to sama słodycz – uwielbia towarzystwo ludzi, może bawić się do upadłego, ale może też długo siedzieć na kanapie i oglądać z panem telewizję. Nie znaczy to jeszcze, że będzie bez zwłoki reagował na polecenia właściciela. Toteż wychowanie stafika wymaga cierpliwości i konsekwencji. Doskonały pies dla starszych dzieci, a i dla osób w podeszłym wieku, o ile nie muszą z nim chodzić na spacery. Powinien być jednym psem w domu, a trzymanie go z innymi zwierzętami domowymi jest ryzykowne.

HISTORIA

Staffordshire bull terier jest jednym z potomków psów, nazywanych „bull & terier”, hodowanych w XVIII i XIX wieku do walk. Formalnie zabronione od 1835 odbywały się one w najlepsze przede wszystkim w północnych, przemysłowych hrabstwach. Kiedy w II połowie XIX wieku wykreowany przez Hinksa biały bull terier stał się modnym psem wystawowym i do towarzystwa, robotnicy z północnej Anglii pozostali wierni swym kolorowym „bull & teriers” i hodowali je dalej, prowadząc własne księgi rodowodowe, ale  nie troszcząc się ani o rejestrację rasy, ani o wzorzec. Dopiero w  czerwcu 1935 grupa hodowców, zainspirowanych przez Joe Dunna i Joe Mallena, szanowanych ekspertów od psich walk, utworzyła klub rasy, która w roku 1939 została oficjalnie uznana przez brytyjski Kennel Club. Po wojnie stała się bardzo popularna i dziś zajmuje w Wielkiej Brytanii miejsce w pierwszej trójce najliczniej rejestrowanych. W latach 60. zaczęto je sprowadzać na Kontynent, gdzie początkowo rasa rozwijała się bardzo dynamicznie, ale później, wraz z innymi terierami typu bull, posądzona o agresywność, mocno straciła na popularności. W  Polsce staffordshire bull teriery hodowane są od około 30 lat, a ostatnio stają się coraz liczniejsze.