POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Najsłynniejszym pudlem w Polsce był Bielik, pies należący do króla Zygmunta I Starego, którego Jan Matejko umieścił na obrazie "Podniesienie dzwonu Zygmunta", mimo, że Bielik nie był już świadkiem tego wydarzenia.
POCHODZENIE
Francja
WYGLĄD
Elegancki, harmonijnie zbudowany pies o lekkim, tanecznym ruchu.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies myśliwski, dziś pies do towarzystwa i sportowy.
WYMAGANIA
Średni pudel to pies pełen temperamentu, o cechach stróża. Wymaga sporo ruchu i zabawy, nie może być traktowany jak pies pokojowy, to znaczy taki, od którego niczego się nie wymaga. Nadaje się raczej do miasta, i do trzymania w domu, nie jest to w żadnym razie pies podwórzowy, a u psa trzymanego na wsi trudniej będzie utrzymać sierść. Ta decyduje o urodzie pudla, i wymaga sporo pielęgnacji – regularnego czesania i szczotkowania, i dość częstych kąpieli. Pudla trzeba regularnie strzyc, co lepiej będzie powierzyć kompetentnemu fryzjerowi, bo nie jest to zadanie łatwe; niestety, fachowe usługi nie są tanie. Za to szczotkowany i strzyżony pudel praktycznie nie gubi sierści. W tej odmianie wzrostu pudel jest psem dość ekskluzywnym, a dla dobrego stanu sierści konieczne jest też dobre karmienie psa.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie to:
- inteligencja
- czujność
- brak agresji
- radosny temperament
- silne przywiązanie do właściciela
- otwartość
- łatwość i szybkość uczenia się
- posłuszeństwo
- czułość
- chęć do zabawy
- umiłowanie ruchu
- łatwość przystosowywania się do zmienny warunków otocznia
ZDROWIE
Pudle są rasą bardzo dobrze „rozpracowaną” pod względem występujących u nich chorób. U średniaków zdarza się dysplazja stawów biodrowych (HD), choroba Legg-Calve-Perthesa (aseptyczna martwica główki kości udowej), wypadnięcie rzepki kolanowej i dysplazja stawów łokciowych. Spośród chorób oczu u pudli występuje postępujący zanik siatkówki (PRA), zaćma i wrodzone zwichnięcie soczewki. Specyficzną dla pudli chorobą jest młodzieńcza niewydolność nerek; jest ona dziedziczna, i spowodowana przez gen recesywny.
WŁAŚCICIEL
Pudel średni to doskonały pies do towarzystwa dla tych, którzy chcą mieć w domu psa większego, ale nie pracującego; jeśli pies strzyżony jest na sposób wystawowy, to jego właściciele nie mogą bać się posądzenia o ekscentryczność….. Pies ten ma bujny temperament, jest dość pobudliwy, a niewłaściwie traktowany może być trochę histeryczny. Pudla można z powodzeniem szkolić, zarówno w tradycyjnej pracy węchowej i posłuszeństwie, jak i w różnych psich sportach. Nadaje się dla aktywnych osób starszych i dla podrośniętych dzieci. Sprawdza się w roli stróża, ale nie obrońcy. Traktowany jak „normalny pies”, a nie maskotka, jest jednym z najlepszych psów do towarzystwa, jakiego można sobie wyobrazić.
HISTORIA
Uznany za rasę francuską, pudel jest potomkiem dawnych psów aportujących z wody, którym najbardziej klasycznym przedstawicielem jest barbet. Niektórzy przypisują mu jednak pochodzenie niemieckie; w każdym razie zarówno nazwa niemiecka (a za nią angielska), jak i francuska, odnoszą się do oryginalnej użytkowości tych psów – aportowania strzelonego ptactwa z wody. Nawet ich dzisiejsza, często wyśmiewana fryzura, jest pamiątką po dawnej użytkowości, bo tak właśnie strzyżone były psy wodne. Popularne jako psy domowe stały się pudle po Rewolucji Francuskiej , i wtedy właśnie rozpoczęło się ich stopniowe zmniejszanie – z psów, sięgających nawet i 70 cm, poprzez selektywną hodowlę, a zapewne też kojarzenia z psami z grupy biszonów. Pudle często towarzyszyły wędrownym trupom kuglarzy i cyrkom, budząc powszechny podziw swą inteligencją i zmyślnością. Pierwsze kluby hodowców pudli powstały w Niemczech ( wzorzec rasy powstał tam w roku 1880) i we Francji, ale z czasem ton hodowli zaczęli nadawać Anglicy, Skandynawowie i Amerykanie. Szczyty popularności pudli na kontynencie europejskim przypadł na lata 60te i 70te zeszłego wieku; dzisiaj mocno ona przygasła, a już pudle średnie stały się prawdziwą rzadkością.
