POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Hawańczyk to piesek żywy, radosny, uwielbiający kontakt z człowiekiem. Nadaje się na psa towarzyszącego i rodzinnego.
POCHODZENIE
Kuba / USA
WYGLĄD
Nieduży, krótkonogi piesek o lekko wydłużonej sylwetce, dziarskich ruchach i obfitej, miękkiej sierści.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies do towarzystwa.
WYMAGANIA
Hawańczyk to pies zaskakująco krzepki i dziarski, nie ma w sobie niczego z wydelikaconej miniaturki, niemniej ze względu na rodzaj sierści trudno go określić jako niewymagającego towarzysza. Nadaje się do każdych warunków, tyle że na wsi utrzymanie włosa może być trudniejsze, będzie natomiast doskonałym psem do miejskiego mieszkania. Jest bardzo aktywny, szybki i skoczny, nie musi spacerować godzinami, bo wybiega się i wyskacze podczas zabaw, których nigdy mu dosyć. Sierść hawańczyka, miękka i powiewna, wymaga sporo pielęgnacji. Pies potrzebuje dokładnego szczotkowania trzy, cztery razy w tygodniu i częstych, nawet cotygodniowych, kąpieli. Włos hawańczyka kołtuni się bardzo szybko. Można z niego formować sznurki, dzięki czemu oszczędza się na pielęgnacji, ale pies wnosi wtedy sporo brudu. Alternatywą jest gustowna, krótka fryzurę. Często trzeba sprawdzać stan uszu i w miarę potrzeby usuwać palcami włos ze środka ucha.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie:
- bystrość
- łatwość w szkoleniu
- czułość
- wesołe i żywe usposobienie
- przyjacielskość
- chęć do zabawy
- duża tolerancja wobec dzieci
ZDROWIE
Oprócz typowych dla ras małych chorób układu kostno – stawowego, przede wszystkim zwichnięcia rzepki kolanowej i choroby Legg – Calve – Perthesa (aseptycznej martwicy główki kości udowej) , u hawańczyków występuje też chondrodystrofia, czyli zaburzenie wzrostu chrząstek i kości kończyn przednich. Jednym z poważniejszych problemów rasy jest wrodzona zaćma. Psy hodowlane powinny mieć przeprowadzane coroczne badania okulistyczne. Jak u wszystkich psów o wiszących, bogato owłosionych uszach, tak i u hawańczyków często zdarza się zapalenie ucha.
WŁAŚCICIEL
Hawańczyk to pies dla każdego, kto chce mieć wesołego, pełnego energii domowego towarzysza i poradzi sobie z pielęgnacją jego sierści. Psy tej rasy uwielbiają towarzystwo ludzi i zabawy, mają w sobie sporo z clowna, nadają się dla starszych dzieci i dla osób w podeszłym wieku, które na pewno rozweselą. Hawańczyk jest przyjacielem całego świata, nie ma talentów stróża, ani nie przejawia agresji, choć może być dość hałaśliwy, jeśli mu się na to pozwoli. Szczeniaka trzeba zapoznawać z obcymi ludźmi i psami, aby nie był płochliwy. Bez problemów zaprzyjaźnia się z innymi zwierzętami, trzymanymi w domu.
HISTORIA
Hawańczyk jest potomkiem europejskich biszonów, które przybyły na wyspę z hiszpańskimi kolonizatorami, przede wszystkim z Teneryfy. Gdy Kuba stała się w wieku XVIII kulturalnym i ekonomicznym centrum Nowego Świata, psy te, nazywane „hiszpańskimi pudlami jedwabistowłosymi”, były popularne wśród tamtejszej arystokracji i nierzadko przywożone z powrotem do Europy. Szczególnie popularne stały się w Wielkiej Brytanii, gdzie nadane im nazwę „białych kubańczyków”. Z czasem jednak hawańskie pieski zaginęły wśród krzyżówek z maltańczykami i pudlami, i na długi czas słuch o nich w Europie zaginął. Dzisiejsze hawańczyki są w znakomitej większości potomkami 11 psów, które razem z dwiema rodzinami uciekinierów z Kuby przyjechały na Florydę po wybuchu rewolucji (1959). Rejestrowana hodowla rozpoczęła się na dobre w USA w latach 70. XX wieku, ale wcześniej zupełnie nieznana w Europie rasa została uznana przez FCI, której Kuba stała się członkiem (1963). Przez długie lata jednak import psów z Kuby był praktycznie niemożliwy. Pierwszy raz miało to miejsce w roku 1997, a niemal wszystkie psy europejskie pochodzą z importów amerykańskich. W ostatnich latach hawańczyki stały się wręcz popularne i na fali popularności dotarły kilka lat temu do Polski.
