POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Chesapeake Bay Retriever to jeden z mniej popularnych retrievierów, a w Polsce rasa ta jest bardzo rzadko spotykana. Jest trudniejszy w szkoleniu od labradora i bardziej powściągliwy wobec obcych.
POCHODZENIE
USA
WYGLĄD
Bezpretensjonalny, roboczy pies, o mocnej budowie i umięśnieniu.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies myśliwski do polowania na kaczki, aporter.
WYMAGANIA
Wzorzec rasy podkreśla, że w ocenie tego psa najważniejsze są budowa, sprawność i zdolność do wykonywania pracy, do której jest przeznaczony. Retriever ten nadaje się na wieś, służy mu stałe przebywanie na dworze, jest odporny i mało wymagający, i najlepiej, aby pozostawał w rękach myśliwych. Nie bardzo nadaje się do miejskiego mieszkania, bo jest aktywny i skłonny do zachowań niszczycielskich, gdy znudzony, a ponadto jego sierść pokryta jest tłustą warstwą o silnym i dość nieprzyjemnym zapachu. Nie potrzebuje żadnej pielęgnacji, przeciwnie, czesanie i kąpanie nie jest wskazane, bo niszczy tłustą warstwę ochronną, dzięki której sierść jest całkowicie nieprzemakalna – pies ten wychodzi z wody niemal zupełnie suchy. Tylko w okresie linienia, gdy gubi sporo włosa, potrzebne jest szczotkowanie.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie to:
- przyjacielski, miły charakter
- posłuszeństwo
- czujność
- energiczność
- zamiłowanie do wody
- chętne do pracy
- przywiązane do rodziny
ZDROWIE
Jak można przypuszczać, retriever z zatoki Chesapeake jest psem „nie do zdarcia”. Jedyne opisane u tej rasy problemy zdrowotne to dysplazja stawów biodrowych (HD – według danych amerykańskich niewiele ponad 8%), postępujący zanik siatkówki (PRA - około 4%) i łysienie na tle hormonalnym, ale wszystkie one występują wyraźnie rzadziej, niż u bardziej popularnych ras retrieverów.
WŁAŚCICIEL
Właściciel tego retrievera, jeśli nie poluje, to musi psu zapewnić szkolenie i zajęcie, bez względu na porę roku i pogodę. Idealnie byłoby, gdyby to zajęcie związane było z wodą. To pies typowo wiejski, o zdecydowanym, twardym charakterze. Nie jest miłym towarzyszem domowym. W odróżnieniu od innych retrieverów nadaje się na stróża. Ma silny instynkt terytorialny, wobec obcych jest nieufny i nie zamierza się z nimi zaprzyjaźniać. Uczy się niezbyt szybko, ale trwale, o ile uzna autorytet właściciela. Nie bardzo nadaje się dla dzieci, bo będzie chciał je zdominować, a już zupełnie odradzany jest osóbom starszym. Potrafi być agresywny wobec innych psów i zwierząt domowych. W ogóle retriever z zatoki Chesapeake potrzebuje dość twardej ręki i dopiero wtedy będzie bystrym, oddanym właścicielowi psem do wszelkiej pracy. W rękach osoby niezdecydowanej, nerwowej i psychicznie słabej stanie się natomiast koszmarem.
HISTORIA
Choć rasa ta pochodzi z USA, to jej przodkami są psy angielskie. Jej historia zaczęła się w roku 1807, kiedy to u wybrzeży stanu Maryland rozbił się angielski bryg. Akcja ratownicza zakończyła się sukcesem; oprócz ludzi uratowano dwa psy w typie ówczesnych nowofundlandów – rudego psa i czarną sukę. Pozostawione u jednego z okolicznych mieszkańców, okazały się znakomitymi aporterami. Nie wiadomo, czy z pary tej odchowano potomstwo, ale wiadomo, że zarówno pies, jak i suka, miały szczenięta z różnymi retrieverami, a także z otterhoundem. W późniejszych latach wprowadzono jeszcze krew spaniela. Kiedy w roku 1884 powstał Amerykański Kennel Club, w Marylandzie istniał już ustalony typ miejscowego retrievera, niestrudzenie aportującego z lodowatych wód nawet i 200 kaczek dziennie. W 1918 roku powstał klub rasy i nadano jej obecną nazwę; celem klubu było przede wszystkim doskonalenia użytkowości psów, więc na wystawach piękności pokazywać zaczęły się one dopiero po II Wojnie Światowej. Do dziś bardziej cenione są wyniki prób pracy w wodzie i na lądzie (organizowanych przez Klub od roku 1932), niż championaty, ale ostatnio retrievery te zaczęły pokazywać się także na konkursach tropienia i posłuszeństwa. Rasa zachowuje charakter użytkowy i najlepiej, aby tak pozostało. W Europie psy te hodowane są począwszy od lat 80. zeszłego wieku, ale bardzo nielicznie. W Polsce występują pojedynczo.
