POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Sympatyczny kot o inteligentnym spojrzeniu, smukłej sylwetce i miłym w dotyku futerku wywodzący się z Południowo-Wschodniej Azji.
POCHODZENIE
Południowo-Wschodnia Azja
WYGLĄD
średniej wielkości kot, elegancki, proporcjonalny, szczupły, zwykle posiadający ciemne umaszczenie
UŻYTECZNOŚĆ
kot do towarzystwa
WYMAGANIA
Koty burmańskie posiadają przede wszystkim potrzebę bliskiego kontaktu z człowiekiem. Cierpią gdy zostają same na wiele godzin w domu. Tak więc osoby intensywnie pracujące zawodowo poza domem powinny wziąć pod uwagę adopcję dwóch kotów lub psa i kota, aby zwierzątka nie czuły się samotne podczas nieobecności opiekuna. Warto inwestować w zabawki dla kotów burmańskich, gdyż te zwinne mruczki uwielbiają uganiać się za piłeczkami i bawić różnymi grzechotkami. Nie muszą regularnie wychodzić na dwór, ale czasem trzeba wybrać się z nimi na spacer, żeby mogły pobiegać na świeżym powietrzu.
CHARAKTER
Koty burmańskie to niezwykle inteligentne mruczki, które posiadają bardzo łagodny, wesoły i spokojny charakter. Zawsze mają ochotę na zabawę i potrafią poprawić humor nawet najbardziej ponurej osobie. Są świetnymi skoczkami i uwielbiają wspinaczkę. Bardzo silnie przywiązują się do swoich opiekunów. Nie lubią zmian, ale nie są wymagające. Z racji krótkiej sierści i braku poważniejszych problemów ze zdrowiem, nie potrzebują specjalnej pielęgnacji. Wyjątkiem jest długowłosa odmiana tiffanie. Poza tym same idealnie dbają o higienę i są bardzo czystymi zwierzętami. Akceptują inne zwierzęta o ile te nie są wobec nich agresywne. Lubią dzieci i potrafią grzecznie się z nimi bawić chowając pazurki, aby nie zrobić krzywdy maluchowi. Jeśli chodzi o usposobienie to bardzo przypominają pod tym względem swoich krewnych: koty birmańskie, syjamskie i tonkijskie. Dlatego łatwo zjednują sobie ludzi i szybko odwzajemniają wszystkie pozytywne uczucia, którymi są obdarzane. Dodatkowo są bardzo ciche i dyskretne. Nie narzucają się właścicielom i w efekcie opieka nad nimi nie jest męcząca. Ciekawostką jest fakt, że koty burmańskie posiadają swój herb, który wyglądem nawiązuje do symboli narodowych Birmy.
ZDROWIE
Koty burmańskie są najczęściej w pełni zdrowymi mruczkami, które dożywają nawet dwudziestu lat. Niemniej zdarzają się u nich sporadycznie choroby genetyczne. Najczęściej spotyka się załamany ogon, który nie sprawia kotu cierpienia, ale wyklucza go z udziału w oficjalnych wystawach. Dużo większym problemem jest syndrom płaskiej klatki piersiowej, który może powodować niewydolność serca i kłopoty z oddychaniem.
WŁAŚCICIEL
Idealnym właścicielem kota burmańskiego będzie każda osoba, która potrafi właściwie zadbać o tego sympatycznego mruczka i zaspokoić jego potrzebę akceptacji i bliskości dostarczając mu codziennie wiele okazji do wspólnej zabawy, a także pozwalając na wylegiwanie się w łóżku, na ulubionej kanapie oraz na kolanach. Kotem burmańskim może zaopiekować się zarówno młoda jak i starsza osoba oraz rodzina z dziećmi.
HISTORIA
Podobnie do kotów birmańskich, koty burmańskie (burmskie) były hodowane przez mnichów w świątyniach położonych na terenie Azji Południowo-Wschodniej od wczesnego średniowiecza. Uważane były za święte zwierzęta posiadające boską moc i będące reinkarnacją najbardziej uduchowionych osób znajdujących się na ostatnim etapie ziemskiej egzystencji przed przejściem na najwyższy, boski poziom doskonałości. Nic dziwnego więc, że na cześć kotów burmańskich pisano wiersze zachwycając się ich subtelnością, inteligencją oraz elegancją. Do świata zachodniego dotarły dopiero w 1930 roku za sprawą pewnego doktora, który przywiózł z Birmy pierwszą parę kotów. Okazało się, że szybko zyskały one popularność w Stanach Zjednoczonych i już sześć lat po przybyciu do Nowego Świata zostały zarejestrowane przez Cat Fanciers Association. Z kolei w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku oficjalnie uznano je w Wielkiej Brytanii i w rezultacie ich popularność w Europie znacznie wzrosła. Obecnie na terenie Polski znajduje się kilka hodowli kotów burmańskich.
