POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Mastify hiszpańskie uważa się za jedne z największych i najbardziej śliniących się psów na świecie. Ich wygląd robi ogromne wrażenie. W Polsce rasa ta jest prawie w ogóle niespotykana.
POCHODZENIE
Hiszpania
WYGLĄD
Pies bardzo duży, mocnej budowy, o masywnym kośćcu i niskim, groźnym głosie.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies pasterski, pilnujący stad i stróżujący.
WYMAGANIA
Tym, co wyróżnia mastifa hiszpańskiego wśród innych molosów, jest jego wielkość - pies ten potrafi mierzyć i 90 cm w kłębie, a ważyć dobrze ponad 100 kg. Oczywiste, że takiego olbrzyma nie sposób trzymać w mieszkaniu. Nadaje się on do dużych posiadłości na wsi. Najlepiej, aby mógł pełnić swą pierwotną funkcję – nieprzekupnego stróża zwierząt domowych. Nie jest to pies spacerowy, na swoim terenie porusza się tyle, ile mu potrzeba. Mastif hiszpański nie jest aktywny ani ruchliwy, przeciwnie, można go określić jako zwierzę flegmatyczne. Nie ma najmniejszej skłonności do samodzielnych wędrówek. W okresie wzrostu potrzebuje bardzo starannego karmienia, nie powinien być wtedy forsowany ani, poruszać się po śliskich nawierzchniach czy schodach. Sierść gubi stale, szczotkowanie trochę pomaga. Mastyf hiszpański ślini się potwornie!
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie:
- inteligencja
- spokojny charakter
- przywiązany do właściciela
- popęd obronny
- instynkt stróżujący
ZDROWIE
Oczywiste, że psu temu zagrażają wszystkie „klasyczne” choroby ras dużych i ciężkich, czyli dysplazja stawów biodrowych (HD) i łokciowych (ED), osteochondroza, młodzieńcze zapalenie kości i skręt żołądka. Szczególnie ten ostatni jest plagą mastifów hiszpańskich, dlatego psy te trzeba karmić małymi porcjami kilka rasy dziennie i zapewnić im całkowity spokój po jedzeniu. Podane we wzorcu sformułowanie, że dolna powieka odsłania spojówki, prowadzi do częstych zapaleń spojówek, oraz predestynuje do entropiom (zawinięcia powieki do wnętrza gałki ocznej) i ektropion (wywinięcia jej na zewnątrz).
WŁAŚCICIEL
Najlepiej, aby właściciel mastifa hiszpańskiego był rolnikiem i hodowcą zwierząt, no i być w stanie zapewnić psu wysokiej jakości, a więc drogą karmę. Psy te są dobrymi stróżami posiadłości. Nie są ani hałaśliwe, ani napastliwe, ale już sam widok takiego olbrzyma wystarczy, aby nikt nie próbował wtargnąć na teren. Mastify hiszpańskie są bardzo samodzielne i samowolne, podstawowe choćby szkolenie posłuszeństwa i socjalizacja od najmłodszego wieku są niezbędne, aby psa tego można było w ogóle opanować. Jeśli pies trzymany jest w warunkach wiejskich, wiek właściciela nie ma znaczenia – istotne jest, aby miał on silny charakter. Wobec dzieci mastyf hiszpański jest łagodny, delikatny i cierpliwy, podobnie jak wobec wszystkich mniejszych zwierząt.
HISTORIA
Historia tych psów jest nierozerwalnie związana z historią hodowli owiec na Półwyspie Iberyjskim, która już w Średniowieczu była najlepiej zorganizowaną hodowlą zwierząt gospodarskich w całej Europie. Owce przeganiane były na duże odległości, latem w góry, zimą na niziny, a groziły im napady wilków i niedźwiedzi, toteż stadom towarzyszyły, prócz małych psów pasterskich, także i duże, silne mastify. Pierwszy opis takich psów pochodzi z roku 1740; już wtedy hodowano je we względnej czystości rasy, ale nowoczesna hodowla rozpoczęła się dopiero w roku 1911, kiedy powstało Królewskie Towarzystwo Wspierania Ras Psów. Pierwszym mastifem, wpisanym do jego ksiąg, był pies o imieniu Machaco, ale niewiele z tego wynikło – psów czystej rasy było coraz mniej, głównie dlatego, że po wybiciu dużych drapieżników stały się mniej potrzebne. Dopiero w latach 70. zajęto się nimi na serio, ale do dzisiaj typ rasowy nie został jeszcze w pełni ustalony. W hodowli na wystawy preferowane są psy tak ciężkie, że już mało sprawne. Rasa wszędzie pozostaje nieliczna, bo też hodowla i posiadanie takich olbrzymów nie jest zadaniem łatwym. W USA rasa wykorzystywana jest zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem. Większą liczbę mastifów hiszpańskich sprowadzono tam w ramach programu ochrony stad przed drapieżnikami. W Polsce rasa pozostaje bardzo nieliczna.
