POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Ulubiona prezydencka rasa. Terier szkocki o imieniu Barney był ulubieńcem prezydenta USA George’a W. Busha. Rasę tę docenił także nasz prezydenty Lech Kaczyński.
POCHODZENIE
Wielka Brytania
WYGLĄD
Pies niewielki, krępy, przysadzisty i krótkonogi; cechy te nie powinny być wyrażone aż w takim stopniu, aby ograniczać jego sprawność.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies myśliwski – norowiec, dzisiaj trzymany do towarzystwa.
WYMAGANIA
Szkocki terier jest psem mało wymagającym, który potrafi dostosować się do różnych warunków; może być trzymany zarówno w mieście, jak i na wsi. Jest psem pewnym siebie, niewychowany potrafi być, jak prawie każdy terier, dość agresywny wobec innych zwierząt i obcych psów. Nie wymaga wiele ruchu, ale spacery są oczywiście wskazane. Ostrożnie wprowadzać trzeba nowe karmy, bo szkockie teriery mają skłonność do uczuleń. Sierść wymaga regularnego czesania i trymowania – wyskubywania martwych włosów; jest to zabieg niezbędny dla Łądnego wyglądu i dobrego samopoczucia psa, który najlepiej powierzyć fachowcowi.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie:
- zadziorny, silny i odważny charakter
- towarzyskość
- nieufność wobec obcych
ZDROWIE
Choć na co dzień szkockie teriery to psy odporne i niewymagające, to występuje u nich specyficzna choroba neurologiczna, o nazwie „scottie cramp”. Najogólniej rzecz biorąc, polega ona na zaburzeniu przewodzenia impulsów nerwowych, płynących z mózgu do mięśni, czego skutkiem są objawy, przypominające padaczkę. Choroba uwarunkowana jest recesywnym genem autosomalnym, ale o niepełnej penetracji, przez co objawia się z różnym nasileniem. Czynnikiem, wyzwalającym atak „scottie cramp”, jest silne pobudzenie nerwowe, do którego dochodzi przy intensywnej zabawie, powitaniu właściciela, utarczce z innym psem itp. – dlatego u pojedynczo trzymanych psów starszych właścicieli może nigdy do niego nie dojść, mimo, że pies jest chory. W większości przypadków do pierwszego ataku dochodzi w wieku od 12 tygodni do 2 lat. Choroba nie jest rozwojowa, stan psa nie pogarsza się z wiekiem. Nie ma jak dotąd testu genetycznego, pozwalającego na wykrycie zmutowanego genu. W starszym wieku szkockie teriery zapadają często na raka wątroby.
WŁAŚCICIEL
Szkot to pies samodzielny i uparty, dlatego wskazane, aby jego właściciel miał już trochę doświadczenia z psami. Musi to być człowiek konsekwentny i opanowany. Szkocki terier jest dość spokojny, dlatego może być dobrym psem dla osób starszych, natomiast nie nadaje się do dzieci, za którymi zwyczajnie nie przepada. Kluczowe dla wychowania szkota jest pierwsze 9 miesięcy życia – jeśli w tym wieku będzie dobrze socjalizowany, będzie tolerował inne psy i obcych ludzi; w przeciwnym razie może być psem dość męczącym.
HISTORIA
Szkocki terier jest jednym z wielu przedstawicieli terierów ze Szkocji, wykorzystywanych do polowania na zwierzynę, kryjącą się w norach. Pierwsze wzmianki o tych psach występują w traktatach o polowaniu, pochodzących z XVI wieku. Przez wieki hodowane były przez rodziny tamtejszej szlachty, pod różnymi nazwami, a różnice między nimi spowodowane były przede wszystkim gustem właścicieli. Wyróżnienie poszczególnych ich ras dokonało się dopiero w wieku XIX, a klasa wystawowa dla terierów szkockich (nazywanych wówczas najczęściej terierami z Aberdeen, bo stamtąd wywodziły się najlepsze egzemplarze) , została ustanowiona na wystawie w Birmingham w roku 1860. Jednak jeszcze przez kilkanaście następnych nazewnictwo i wzorce ras poszczególnych terierów ze Szkocji pozostawało nieustalone – po wielu dyskusjach wzorzec rasy, zaproponowany przez J.B.Morrisona, zatwierdzony został w roku 1880, a w dwa lata później powstał klub szkockiego teriera. Pierwsza połowa XX wieku to okres największej popularności większości ras terierów, także i szkockiego. Po II Wojnie Światowej nigdy jej już nie odzyskały, a dzisiaj są niezbyt popularne. Tak samo w Polsce – szkockie teriery były modnymi psami do towarzystwa w okresie międzywojennym, a dziś spotyka się je raczej rzadko. Trochę trudno zrozumieć, dlaczego, skoro bliski kuzyn Szkota i jego towarzysz z butelek whisky - westie - wymagający jeszcze więcej pielęgnacji, bije rekordy popularności.
