POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Ulubieniec Facebooka uroczy Boo, to wyjątkowo ostrzyżony pomeranian, który jest najbardziej znanym i lubianym na całym świecie przedstawicielem tej rasy.
POCHODZENIE
Niemcy
WYGLĄD
Pies o zwartej budowie, efektownej szacie, czujny i bystry.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies do towarzystwa.
WYMAGANIA
Małe szpice to psy niezwykle aktywne i absorbujące. Mogą być trzymane w rozmaitych warunkach, ale zasadniczo wystarcza im niewiele miejsca – są na tyle ciekawskie i pełne energii, że same się wybawią i zmęczą. Potrzebują stałego kontaktu z człowiekiem i zabawy. Mogą pełnić rolę stróża, a raczej „ostrzegacza”, bo są bardzo czujne, a szczekają dużo i chętnie, trzeba od małego zniechęcać je do szczekania bez powodu. Nie bardzo nadają się do trzymania z innymi, większymi psami, są tak aktywne i zaczepne, że łatwo mogą paść ofiarą irytacji większego współmieszkańca. Sierść, która u miniatur potrafi być miękka i trochę „watowata”, wymaga starannej pielęgnacji, przede wszystkim dokładnego szczotkowania, i delikatnego czesania, aby nie powyrywać włosa.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie:
- uważny, żywotny temperament
- przywiązanie do właściciela
- pojętność
- chęć do szkolenia
- brak instynktu myśliwskiego
ZDROWIE
Szpice małe i miniaturowe nie są wolne od typowych przypadłości ras małych, takich jak wrodzone zwichnięcie rzepki kolanowej, objawiające się kuleniem i oszczędzaniem kończyny; stan ten wymaga zazwyczaj interwencji chirurgicznej. Zdarza się zapadnięcie tchawicy, do którego dochodzi zwykle w stanach znacznego pobudzenia - pies nagle zaczyna gwałtownie kasłać i krztusić się. Spośród wad serca stwierdzono nieliczne przypadki przetrwałego przewodu tętniczego (PDA) i niedorozwoju zastawki mitralnej. Groźna jest dysplazja nerek; odpowiedzialny za nią gen charakteryzuje się niepełną penetracją, co oznacza, że objawy mogą przejawiać się w różnym stopniu. W ciężkiej postaci dysplazji nerek rokowanie jest złe. Częściej niż przeciętnie występuje u małych szpiców padaczka, niektóre jej przypadki są wrodzone.
WŁAŚCICIEL
Właściciel małego szpica nie może być człowiekiem, ceniącym nade wszystko spokój, bo pies ten doprowadzi go do szaleństwa swoją ruchliwością i szczekliwością. Małe szpice są inteligentne, ale dość uparte i roztrzepane, szkolenie ich wymaga sporej cierpliwości. Trzeba je jednak choć trochę wychować, bo inaczej będą nieznośne, hałaśliwe i histeryczne. Od małego trzeba je przyzwyczajać do obcych ludzi i zwierząt, żeby się ich nie bały. Nie są to dobre psy dla dzieci, są na to zbyt małe, mogą być natomiast świetnymi towarzyszami osób starszych.
HISTORIA
Począwszy od XVII wieku najmniejsze szpice stały się modnymi psami do towarzystwa, o czym świadczą liczne obrazy; na jednym z nich z czarnym szpicem przedstawiona jest Madame de Pompadour. W XVIII wieku białe szpice pojawiają się często na obrazach Gainsborough. Wielką entuzjastką szpiców była Królowa Wiktoria. Kiedy w Wielkiej Brytanii poczęto organizować pierwsze wystawy, mały szpic, noszący tam nazwę „pomeranian”, uważany był z rasę jak najbardziej angielską. W 1901 roku podzielone zostały na dwie wielkości – do i powyżej 8 funtów, a w kolejnej wersji dawny szpic niemiecki został wyrugowany zupełnie – pozostał pomeranian o maksymalnej wadze 6 funtów. W Niemczech tymczasem szpice podzielono na duże i małe. Po II Wojnie Światowej popularność szpiców w Europie znacznie przygasła, natomiast w Wielkiej Brytanii i w USA hodowano malutkie pomeraniany w znacznie większej gamie umaszczeń. W latach 80. sprowadzono je do Europy, ale nie wszystkie dawały się wystawiać jako szpice małe – nie tylko różniły się od nich pokrojowo, ale często miały nieuznawane przez niemiecki wzorzec umaszczenia. Ostatecznie do niemieckiego wzorca dodana została jeszcze jedna kategoria, właśnie szpice miniaturowe, a później jeszcze nowe umaszczenia. Dzisiaj dopuszczalne jest też przepisywanie przerośniętych pomaranianów na szpice małe, stąd można te dwie odmiany wielkości uznać za jedną populację. Pomeraniany „ratują honor szpiców” – gdy innych odmian wielkości ze świecą szukać, ich ciągle przybywa.
