POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Cechą charakterystyczną tej rasy są stojące uszy, osadzone na linii oczy. Zgrabna i harmonijna sylwetka pozwala psu na szybkie polowanie, ponieważ jest rasa myśliwska, która wykorzystywana była podobnie jak charty przez starożytnych Egipcjan, Rzymian i Felicjan do polowań na małą zwierzynę. Dziś rasa ta hodowana jest do towarzystwa i na wystawy.
POCHODZENIE
Malta / Wielka Brytania
WYGLĄD
Duży, prawie kwadratowy, elegancki, suchy pies, o wyglądzie wskazującym na dużą sprawność, skoczność i szybkość.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies myśliwski, dzisiaj trzymany przede wszystkim do towarzystwa.
WYMAGANIA
Podenco to pies dosyć trudny, o wybujałym temperamencie, pobudliwy, samodzielny, z silnym instynktem łowieckim, a przy tym wszystkim jeszcze mało ucywilizowany – psy te hodowane są do towarzystwa od bardzo niedawna, więc ich cechy samodzielnego, ciętego łowcy pozostały niezmienione. Musi minąć jeszcze co najmniej kilka pokoleń, zanim w pełni zmieni się ich charakter. Do miasta jest on trochę zbyt duży i zbyt aktywny. Na wsi problemy będzie sprawiać jego chęć do ucieczek i nadzwyczajna skoczność. Wyskakując z miejsca podenco z Ibizy potrafi bez trudu pokonać każde normalnej wysokości ogrodzenie, a jeśli nie da rady przeskoczyć, to bardzo dobrze się wspina. Potrzeba mu bardzo dużo ruchu, a przy tym nie wszędzie można go spuścić ze smyczy, bo karność nie jest jego najmocniejszą stroną. Nie potrzebuje za to żadnej specjalnej pielęgnacji, a psy szorstkowłose prawie wcale nie gubią sierści. Dobrze czuje się w większej grupie (tej samej rasy), bo tak trzyma się je w ojczyźnie.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie to:
- przywiązanie do właściciela
- niezależność
- przyjacielskość wobec ludzi
- silny instynkt łowiecki
ZDROWIE
O stanie zdrowia populacji podenco z Ibizy i typowych dla tej rasy chorobach wiadomo bardzo niewiele. W ojczyźnie rasy nikt takich badań nie prowadził, a poza nią psy te występują nielicznie. U osobników białej maści może występować wrodzona głuchota, stwierdzono też przypadki padaczki, zapewne uwarunkowane genetycznie, bo występują w niektórych tylko liniach.
WŁAŚCICIEL
Podenco z Ibizy jest psem odpowiednim dla osób bardzo aktywnych, które zapewnią mu codziennie porządny spacer, a jeszcze lepiej godzinną przebieżkę przy rowerze. Przywiązany do rodziny, nawet zaborczy wobec „swoich”, w stosunku do obcych zachowuje nieufność, a co najmniej dystans. Nie ma cech stróża ani obrońcy, ale potrafi być dość hałaśliwy. W domu dość spokojny, zmienia się nie do poznania na spacerze i zaskakuje wówczas szybkością i gwałtownością reakcji. Bardzo dobrze nadaje się dla podrośniętych dzieci, bo bawić może się z nimi godzinami. Natomiast trudno wyobrazić sobie ludzi starszych, którzy sprostają jego aktywności. Silny instynkt myśliwski powoduje, że jest groźny dla małych zwierząt domowych i tych spotkanych na spacerze.
HISTORIA
Podenco z Ibizy jest potomkiem tych samych psów, co pies faraona. Ostrouche, chartokształtne psy do polowania na gazele znane były w Egipcie, jak zaświadczają rysunki z grobowców, już co najmniej 5 000 lat temu. List z okresu XIX dynastii (1292 – 1186 p.n.e.) zawiera taki ich opis: „Czerwony pies z długim ogonem nie leni się przy polowaniu, a na widok zdobyczy pysk jego jaśnieje z zadowolenia”. Można przypuszczać, że wraz z kupcami fenickimi psy egipskie rozprzestrzeniły się w całym basenie Morza Śródziemnego, a typ obecnego podenco zachował się w najczystszej postaci na Balearach, głownie na Ibizie i Formenterze, gdzie psy te trzymane były do polowania na króliki. Ze względu na ich wybitne walory użytkowe hodowano je zawsze w czystości rasy. Bardzo podobne, ale nieco mniejsze podenco spotyka się też na Wyspach Kanaryjskich, ale te hodowane są dzisiaj jako odrębna rasa pod nazwą podenco z Kanarów. Psy z Ibizy przywożone były na Kontynent począwszy od roku 1906, ale albo nie były wcale rejestrowane, albo wrzucano je do jednego worka z psami faraona. Dopiero w latach 70. zostały uznane za odrębną rasę i od tej pory hodowane są nielicznie w kilku krajach europejskich, a także w USA. W tym ostatnim kraju zdarza się, że polują, a klub rasy organizuje liczne próby pracy, imitujące polowanie na króliki. W Polsce podenco z Ibizy pojawiły się już w latach osiemdziesiątych, ale występują tylko pojedynczo.
