Owczarek belgijski laekenois
ZOBACZ
POPRZEDNIĄ RASĘ
ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
  • WRAŻENIA OGÓLNE
  • POCHODZENIE
  • WYGLĄD
  • UŻYTECZNOŚĆ
  • WYMAGANIA
  • CHARAKTER
  • ZDROWIE
  • IDEALNY WŁAŚCICIEL
  • HISTORIA

WRAŻENIA OGÓLNE

Pies o sportowej, pełnej harmonii sylwetce, suchy i umięśniony. Zawsze gotowy do działania. Zorientowanie na człowieka czyni z niego doskonałego psa służbowego, sportowego, jak również ze względu na czułe i wrażliwe usposobienie wspaniałego psa rodzinnego i towarzyszącego, jednak wymagającego zajęcia! Te psy to pracoholicy. 

POCHODZENIE

Belgia

WYGLĄD

Średniej wielkości, harmonijnie zbudowany pies, łączący siłę i elegancję; głowę nosi wysoko, a porusza się szybko i zwinnie.

UŻYTECZNOŚĆ

Pies owczarski i służbowy.

WYMAGANIA

Owczarki belgijskie nadają się do trzymania zarówno na wsi, jak i w mieście, i o ile zapewni im się bardzo dużo ruchu. W przeciwnym razie mogą kompletnie zdemolować mieszkanie. Na wsi lub w domu z ogrodem są dobrymi, trochę może zbyt hałaśliwymi stróżami, na pewno nie przeoczą niczego podejrzanego. Szczenię owczarka belgijskiego wymaga od właściciela dużo wsparcia  i bardzo wczesnej socjalizacji. Szata lakenois  wymaga systematycznego skubania – trymowania, średnio co ok 5-6 miesięcy. Trymowanie można powierzyć profesjonalnemu fryzjerowi, albo nauczyć się to robić samemu. Własnoręczne trymowanie przyzwyczaja szczeniaka do tych zabiegów i wzmacnia więzi między psem a właścicielem. Psa trymuje się całego od nosa do końca ogona, usuwając martwy włos okrywowy (szorstki) i  zostawiając tylko miękki podszerstek. Po takim zabiegu nasz laeken przypomina swojego kuzyna malinois. Zabiegi te mają na celu wzmocnienie jakości okrywy włosowej, a także mają wpływ na jej wybarwienie.

CHARAKTER

Cechy pożądane w danej rasie to:
- żywy i pełne temperamentu charakter
- inteligencja
- zorientowanie na człowieka
- sile przewiązanie do właściciela
- reaktywność
- nieufność wobec obcych
- popęd obronny
- instynkt stróżujący
- chęć do szkolenia i pracy
- umiłowanie ruchu i zajęcia
- wrażliwe i czułe usposobienie 

ZDROWIE

Belgi to do późnej starości psy aktywne i pełne temperamentu. Nie są psami chorowitymi, niemniej jednak niektóre choroby występują u nich częściej, niż przeciętnie. Zdarza się dysplazja stawów biodrowych, ale u lekkich belgów rzadko stwierdza się ją w ciężkiej postaci, i nie przeszkadza  w codziennym życiu, choć oczywiście eliminuje psa ze sportu.  W niektórych liniach występuje padaczka i wrodzona zaćma, poza tym zdarza się spondyloza (zniekształcające zwyrodnienie kręgów).

WŁAŚCICIEL

Belgi to  nadzwyczaj energiczne i impulsywne psy.  To psy dla osób aktywnych lubiących ruch ,długie spacery,  i jeszcze  lubiących coś z psem robić . Może to być szkolenie posłuszeństwa, tropienie ,frisbee i agility.  Belg nie znosi nudy i monotonii ,ale też bardzo lubi unormowane życie; dobrze na niego działają rytuały w życiu codziennym. To psy, które ciągle chcą być przy człowieku, co może być męczące. Nie bardzo nadają się do dzieci, są zbyt szybkie, niekiedy gwałtowne w reakcjach, ani dla ludzi starszych, dla których są  zbyt energiczne.  Belgi źle znoszą ostre traktowanie, ale wymagają od przewodnika konsekwencji. Błędy wychowawcze bardzo głęboko zapadają belgom w pamięć,  i odpracowanie ich jest bardzo trudne. . Belg ciężko zapomina traumatyczne przeżycia, jednocześnie szybko się uczy (szybciej oczywiście złych rzeczy), dlatego jest jednocześnie łatwy i bardzo trudny w prowadzeniu.

HISTORIA

Wraz z rozwojem hodowli owiec i zanikiem dużych drapieżników w całej Europie powstały rozmaite geograficzne odmiany psów owczarskich. Uwagę kynologów zwróciły one w XIX wieku, i wówczas droga planowej hodowli i selekcji powstały ich obecnie znane rasy. W roku 1891 w Brukseli powstał związek hodowców owczarków, który zorganizował przegląd ich odmian i dokonał ich klasyfikacji.  Pierwsza wojna światowa  spowodowała znaczne straty w populacji owczarków, dlatego przez kilka lat później dopuszczone było krzyżowanie różnych odmian, a nawet wykorzystywanie psów innych, nieprzewidzianych we wzorcu umaszczeń. Owczarki belgijskie szybko zainteresowały tamtejszą policję, która szkoliła je na psy tropiące i patrolowe, a także służb celnych.  Do dzisiaj cechy użytkowe są priorytetem hodowli,  i od psów kwalifikowanych do reprodukcji wymagane są próby pracy. Szorstkowłose owczarki belgijskie spotykano przede wszystkim w okolicach Antwerpii; pewna rodzina hodowała je także w gospodarstwie, należącym do dóbr pałacu królewskiego w Laeken i stąd wzięła się nazwa tej odmiany. Założycielami dzisiejszej linii lakenois były psy Vos II i Bezouf oraz suka Mery i tak samo jak w przypadku pozostałych odmian, hodowcy dla utrwalenia typu stosowali hodowlę w bardzo bliskim pokrewieństwie, na przykład kryjąc matkę synem. Lakenois był i jest najmniej licznym, a szorstka sierść jest cechą trudną do utrwalenia. Ze względu na małą liczebność lakenois, dopuszczalne są kojarzenia ich  z malinois.