Mops
ZOBACZ
POPRZEDNIĄ RASĘ
ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
  • WRAŻENIA OGÓLNE
  • POCHODZENIE
  • WYGLĄD
  • UŻYTECZNOŚĆ
  • WYMAGANIA
  • CHARAKTER
  • ZDROWIE
  • IDEALNY WŁAŚCICIEL
  • HISTORIA

WRAŻENIA OGÓLNE

Mops to mały piesek do towarzystwa o charakterystycznej czarnej masce. 

POCHODZENIE

Chiny / Wielka Brytania

WYGLĄD

Wygląd mopsa najlepiej oddaje łacińska maksyma multum in parvo  (wiele w małym). Pies ten ma być zwarty, mocny, krępy i dobrze umięśniony, a nie tłusty.

UŻYTECZNOŚĆ

Pokojowy pies do towarzystwa.

WYMAGANIA

Mops to niemal idealny pies pokojowy, ale oczywiście ma swoje wady. Po pierwsze, czego mało kto się spodziewa  – ciągle gubi włos, poza tym trochę sapie i chrapie, i szybko traci zęby, czego skutkiem jest nieprzyjemny zapach z pyska. Jest  bardzo wrażliwy na wysoką temperaturę, i  łatwo może mu się przytrafić zagrażający życiu udar cieplny. Dlatego w gorące dni nie wolno zmuszać psa do spacerów, i nawet na chwilę nie zostawiać w pełnym słońcu, a tym bardziej w samochodzie. Uważać trzeba na oczy – duże i trochę wypukłe, łatwo ulegają urazom i podrażnieniu kurzem czy nasionami traw, więc dobrze je codziennie przemywać roztworem fizjologicznym.  Starszego mopsa należy zachęcać do aktywności i spacerów, i pilnować, by nie miał nadwagi.

CHARAKTER

Cechy pożądane w daje rasie:
- umiłowanie kontaktu z ludźmi
- towarzyskość
- posłuszeństwo
- tolerancja wobec dzieci

ZDROWIE

Mopsy to psy zaskakująco długowieczne, często dożywają ponad 15 lat, i to mimo, że  zdarzają im się typowe dolegliwości psów krótkopyskich: przedłużone podniebienie miękkie i zwężenie nozdrzy, a także wrodzona deformacja kręgów (hemivertebrae).   Częsta jest dysplazja stawów biodrowych (HD), ale widać nie pociąga ona poważniejszych skutków dla funkcjonowania psa.  Wrażliwym punktem są u mopsa oczy – często występuje specyficzny rodzaj zapalenia rogówki z odkładaniem w niej barwnika; może on być skutkiem urazu, ale może też wystąpić bez zauważalnego powodu. Bardzo groźną, ale rzadką chorobą jest tak zwane zapalenie mózgu mopsów, objawiające się już u młodych psów drgawkami i prowadzące do śpiączki i śmierci. Trwają obecnie intensywne badania nad jej przyczynami.

WŁAŚCICIEL

O ile większość psów potrzebuje właściciela aktywnego, to mops – niekoniecznie. Nie jest to pies na długie spacery,  lubi ciepło i wygodę. Młode mopsy są dość aktywne, lubią zabawy, i warto utrzymywać je w tej aktywności jak najdłużej. Są to psy całkowicie pozbawione agresji, zniosą nawet naprzykrzanie się od małych dzieci (co nie znaczy, że należy na nie pozwalać). Doskonały pies dla osób starszych, jest wesoły, czuły i wylewny. Takiej samej czułości oczekuje od właściciela i nigdy mu nie dosyć ludzkiego towarzystwa.

HISTORIA

Mopsa uznawany jest  za najmniejszego molosa, ale w teorii tej jest słaby punkt – psy te są nieskończenie łagodne, nie wykazują w żadnej sytuacji nawet cienia agresji.  Wiadomo na pewno, że pochodzą z Chin, gdzie od stuleci (pierwsze wzmianki pochodzą już z VII wieku p.n.e)  znane były pod nazwą Foo.  W wieku XVI, za sprawą kupców holenderskich, poznała je Europa, a już w sto lat później stały się rasą modną i poszukiwaną. W wieku XVII, gdy tron angielski objął Wilhelm Orański, mopsy zajęły w tym kraju miejsce miniaturowych spanieli, faworytów dynastii Stuartów.  Bardzo modne stały się niebawem i w Rosji;  miłośniczką mopsów była Katarzyna Wielka. W końcu XIX wieku sława mopsa bardzo przyblakła, stał się swego rodzaju symbolem „dawnych reżimów” i „psem starych panien”. Znany i szeroko czytany zoolog niemiecki, Brehm, pisał wręcz, że powinien mu przypaść los zwierzęcia na mięso. Renesans rasy datuje się dopiero na ostatnie lata, bo mops to po prostu idealny pies w warunkach miejskich. W Polsce mopsy wystawiano już na pierwszych wystawach. W jednym ze sprawozdań czytamy: „pieski pokojowe w Warszawie bardzo popularne, przez specjalistki w rasie mopsów zawsze licznie nadsyłane..”. Ale już w 1927 M. Trybulski pisał: „Mopsy ongiś były bardzo modne, dzisiaj jednak chowają je daleko rzadziej. Są to pieski dość apatyczne i skłonne do opasania.” Po wojnie nie było już ich wcale, ponownie sprowadzono je w roku 1968.