POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Maltańczyk ma jako pokojowy pies do towarzystwa wiele zalet, ale czynnikiem ograniczającym jego popularność jest pracochłonna pielęgnacja białej sierści.
POCHODZENIE
Basen Morza Śródziemnego
WYGLĄD
Mały pies o wydłużonym tułowiu i bardzo długiej, białej sierści.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies do towarzystwa.
WYMAGANIA
Powiedzmy szczerze – pielęgnacja wystawowego, utrzymywanego w pełnym włosie maltańczyka jest zadaniem ponad siły przeciętnego właściciela. Sierść jest nie tylko bardzo długa, ale i biała, dlatego wystawowe psy spędzają swój żywot w papilotach, zdejmowanych jedynie na czas cotygodniowych kąpieli, czesania i suszenia, a podczas tych zabiegów aplikuje się na sierść rozmaite odżywki. Toteż prawdziwe życie maltańczyka rozpoczyna się dopiero po ostrzyżeniu – choć ciągle trzeba go często kąpać i szczotkować. Utrapieniem są rude zacieki pod oczami i wokół pyszczka, które wymagają stosowania specjalnych „odbarwiaczy”, trzeba też dbać o uszy i zęby. Maltańczyk jest pieskiem ruchliwym, ale najlepiej wybiega się w domu, podczas zabaw; spacery w słocie i po zeschłych liściach nie są dla niego!
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie:
- żywe usposobienie
- czułość
- łagodność
- inteligencja
ZDROWIE
Na ogół są to psy zdrowe, ale moda doprowadziła do rozprzestrzenienia się u tej rasy kilku chorób, przynajmniej częściowo uwarunkowanych genetycznie. Zapadnięcie tchawicy objawia się przyspieszonym oddechem, kaszlem i szybkim męczeniem. Wśród chorób narządu ruchu występuje u maltańczyków wypadnięcie rzepki kolanowej. Zdarza się tak zwane zespolenie wrotno-boczne – nieprawidłowe unaczynienie wątroby, wymagające interwencji chirurgicznej, a ponadto postępujący zanik siatkówki (PRA), oraz typowe choroby białych psów - uczulenia i „white shaker”, czyli pojawiające się nagle i bez wyraźnej przyczyny drżenie całego tułowia. Ważne, aby małego maltańczyka nabywać w sprawdzonej hodowli, a nie od „producentów”.
WŁAŚCICIEL
Maltańczyk to pies dla delikatnych ludzi, którzy lubią otaczać swego pupila czułą opieką. Jest malutki i dość delikatnie zbudowany, toteż uważać trzeba, aby niechcący nie zrobić mu krzywdy. Nie należy go jednak traktować jak zabaweczki czy przesadnie rozpieszczać, bo mimo małych rozmiarów jest to piesek dziarski i bystry. Łatwo go nauczyć posłuszeństwa i rozmaitych sztuczek. Piesek ten nie nadaje się dla dzieci, bo łatwo go uszkodzić i wystraszyć. Będzie natomiast doskonałym towarzyszem ludzi starszych.
HISTORIA
Maltańczyk jest niewątpliwie rasą bardzo starą. Już około 230 roku p.n.e. o miniaturowych psach z wyspy Melitaeus pisał Grek Kalimachos; wspominają o nich także Strabon (I wiek p.n.e) i Pliniusz (I wiek n.e.), tyle że autorzy ci nie są zgodni co do faktu, czy psy te pochodziły z Malty, czy też z Melity, wyspy na Adriatyku. W każdym razie były one faworytami dam w czasach Cesarstwa Rzymskiego. Nie wiadomo, gdzie i jak przetrwały one tak zwane „wieki ciemne”, ale ponownie pojawiają się w rzeźbie i malarstwie Renesansu. Dokładnie opisują je szesnastowieczni przyrodnicy – Szwajcar Konrad Gesner i Anglik Johannes Caius; ten ostatni zalicza je do grupy „comforters”, bo miały nie tylko sprawiać przyjemność swym paniom, ale też - kładzione na bolące części ciała - przynosić szybką ulgę w cierpieniach. Wielką sympatią cieszyły się maltańczyki na dworze Ludwika XIV; kilka towarzyszyło niemal bezustannie jego faworycie, markizie de Pompadour. Zasługa uczynienia z maltańczyków rasy w nowoczesnym rozumieniu tego słowa przypada Anglikom. W XIX wieku psy te były tam bardzo popularne, a nazywano je „terierami maltańskimi”. Z Anglii maltańczyki trafiły do USA, i to właśnie te dwa kraje przodują dziś w ich hodowli. W USA komercyjnie nastawieni hodowcy wymyślili też maltańczyki karłowate, nazywane „teacups”, co oczywiście niewiele ma wspólnego z troską o dobro tej rasy. W Polsce znane były od dawna – suczka maltanka stała się nawet bohaterką wiersza poety okresu baroku, Andrzeja Morsztyna, zatytułowanego Nagrobek Perlisi. Dzisiaj należą do najpopularniejszych ras z grupy psów ozdobnych i do towarzystwa.
