Zwichnięcie rzepki to problem zdrowotny najczęściej spotykany u małych ras psów. Schorzenie to może dotyczyć jednej lub obu kończyn tylnych zwierzęcia. Bezpośrednią przyczyną bywają najczęściej obciążenia genetyczne przekazywane potomstwu. O jakie rasy chodzi?
Innym powodem zwichnięcia rzepki bywa zwichnięcie stawów biodrowych. Wówczas na skutek dysproporcji anatomicznych stawu kolanowego i biodrowego dochodzi do zwichnięcia rzepki. Najczęściej zwichnięcie rzepki u psów ma miejsce na stronę przyśrodkową.
Pojawia się kulawizna kończyny tylnej lub obydwu kończyn o charakterze przejściowym lub trwałym. To przejściowe zjawisko polega na tym, że część psów potrafi sobie radzić ze zwichniętą rzepka i po kilku „trzepaniach” łapką rzepka wskakuje na swoje miejsce. Jednak jest to jedynie chwilowe. Po jakimś czasie rzepka znów ulega zwichnięciu. Jeśli nie zostanie podjęte leczenie schorzenie pogłębia się z uwagi na postępującą degradację struktur stawu kolanowego.
Objawem zwichnięcia rzepki jest zgięta kończyna w stawie kolanowym zwierzęcia i jej lekkie przemieszczenie w kierunku pod brzuch. Jeśli objawy są mniej nasilone obserwuje się jedynie odbarczanie kończyny, lekkie stawianie jej na podłoże również z palcami skierowanymi w kierunku kłody zwierzęcia.
Diagnoza schorzenia wymaga ortopedycznego badania klinicznego lekarza weterynarii zajmującego się chirurgia twardą. Wymaga także badań diagnostyki obrazowej w postaci badania RTG, w którym zaawansowanie schorzenia określa się w skali od 0. do 4.
Ocena 0 - staw kolanowy bez zmian w obrazie oraz prawidłowości ruchu.
Ocena 1 - staw kolanowy prawie normalny i brak zaburzeń ruchu.
Ocena 2 - luźne usytuowanie rzepki, podczas zginania ulega ona zwichnięciu.
Ocena 3 - znacznie przesunięcie rzepki, podczas zginania ulega wprowadzeniu na miejsce ale również można ją także zwichnąć.
Ocena 4 - jednoznaczne i bezsprzeczne przesunięcie rzepki wymagające operacji.