Czy uszy twojego pupila są cieplejsze niż normalnie, a on sam niechętnie pozwala ich dotykać? To mogą być objawy zapalenia przewodu słuchowego. Choroba ta nie jest zbyt przyjemna – jak większość chorób – warto więc wiedzieć jakie objawy można zaobserwować i jak pomóc zwierzęciu.
Źródło: Shutterstock
Nadpobudliwość, zaniepokojenie, czasami nawet potrząsanie głową i tzw. „trzepanie uszami” to zwykle objawy wskazujące na to, że zwierzę cierpi z powodu zapalenia zewnętrznego przewodu słuchowego. Najczęściej są to zapalenia na tle drożdżakowym, niekiedy bakteryjnym, a nawet alergicznym.
Dotknięte schorzeniem psy mają podwyższoną ciepłotę w okolicy nasady małżowiny usznej. Uszy są nadwrażliwe na dotyk, podczas dotykania tej okolicy pies protestuje, nawet broni się i trzepie chorym uchem. Zdarza się, że pies przechyla głowę na stronę objętego stanem zapalnym ucha. Podobnie zresztą zachowują się koty.
W takich przypadkach powinniśmy wywinąć małżowinę uszną do góry i przyjrzeć się wyglądowi wewnętrznemu małżowiny. Jeśli zauważymy zaczerwienienie, rozpulchnienie, pogrubienie, nadmierną ilość wydzieliny wydobywającej się z ucha to znaczy, że nasz podopieczny cierpi z powodu zewnętrznego zapalenia przewodu słuchowego. Wygląd, konsystencja, zapach, barwa gromadzącej się wydzieliny zależy od czynnika chorobotwórczego odpowiedzialnego za wystąpienie zapalenia.
Aby prawidłowo leczyć schorzenie konieczne jest wykonanie podstawowych badań i to nie tylko klinicznych, ale również dodatkowych. Badaniem za pomocą otoskopu w gabinecie pozwala na ocenę kliniczną oraz na wykluczeniu, że powodem zapalenia jest obecność ciała obcego np. obecność kamyka, źdźbła trawy, itp. Jeśli tak jest niezbędne będzie wyjęcie go ze światła przewodu słuchowego z użyciem specjalistycznych narzędzi.
Poza tym trzeba pamiętać, że szczególnie w okresie wiosny i jesieni powodem może być atopia tj. wrodzona nadwrażliwość typu wczesnego. Zwykle występuje równolegle atopowe zapalenie skóry powodowane przede wszystkim przez alergeny wziewne. Objawia się ono zmianami skórnymi, ale również zmianami zapalnymi zewnętrznego przewodu słuchowego oraz małżowin usznych. Atopowe zapalenie zewnętrznego przewodu słuchowego ma tendencję do częstych nawrotów, natomiast leczenie objawowe oraz miejscowe przynosi jedynie zwykle tylko krótko trwającą poprawę.
Jednakże bez wątpienia u psów najwięcej przypadków otitis externa powodują drożdżaki. Zaraz za nimi pozostają bakterie, takie jak gronkowce, paciorkowce i pałeczka ropy błękitnej. W odróżnieniu od kotów, psy dużo rzadziej cierpią na zapalenie zewnętrznego przewodu słuchowego powodowanego przez świerzbowca usznego.
Warto w każdym przypadku otitis externa zrobić badanie mikrobiologiczne tzn. wymaz z ucha, posiew i antybiogram. Istotną rzeczą jest, aby wymaz pobrany był przed podaniem jakichkolwiek leków. Nie można odwracać tej kolejności. Najpierw musimy poznać przyczynę wywołującą stan chorobowy oraz odporność na antybiotyki drobnoustroju chorobotwórczego. Wówczas można i trzeba podjąć działania terapeutyczne w oparciu o uzyskane wyniki.
W przypadku, kiedy mamy potwierdzenie, że powodem jest infekcja bakteryjna lub drożdżakowa powinno być prowadzone leczenie skojarzone. Antybiotyk powinien być podawany ogólnie w formie zastrzyków bądź tabletek oraz powinno być prowadzone równoległe leczenie miejscowe z użyciem maści, kremów, emulsji antybiotykowych czy przeciwgrzybiczych.
W każdym przypadku podejmowanego leczenia trzeba zadbać o podniesienie odporności własnej psa, co ewidentnie pomaga zwalczyć chorobę. Na rynku specyfików weterynaryjnych jest kilka środków działających w ten sposób. Jednak wyboru, który z nich zostanie zastosowany w danym przypadku klinicznym, powinien dokonać lekarz prowadzący zwierzę.
Pamiętajmy także o swoim bezpieczeństwie lecząc swojego czworonożnego przyjaciela. Zapalenia wywołane przez niektóre gronkowce i pałeczkę ropy błękitnej są wyjątkowo trudne w leczeniu i choroba przebiega z częstymi nawrotami. Tego typu zapalenia są jednak pewnym niebezpieczeństwem dla człowieka opiekującego się chorym psem. Zakażenia pałeczką ropy błękitnej i niektórymi gronkowcami, zarówno u ludzi jak i zwierząt, wymagają żmudnego leczenia. Choroba ma tendencje do przewlekłego przebiegu i bardzo licznych nawrotów. W przypadku wyhodowania tego typu drobnoustrojów właściciel powinien zostać poinformowany o możliwości zakażenia się od chorego psa.
