Pies nie ma gruczołów potowych, przez co może się chłodzić jedynie strosząc sierść i ziejąc. Niestety, to nie zawsze wystarcza, żeby utrzymać temperaturę organizmu w normie, czyli w granicach 38-39 stopni C. Dochodzi wtedy do udaru cieplnego, który może prowadzić nawet do śmierci psa.
Źródło: fot. Tomasz Mońko, www.facebook.com/tomasz.monko
Podczas upałów temperatura ciała psa wzrasta bardzo szybko, szczególnie jeśli zwierzę jest w ruchu lub wykonuje wysiłek. Nietrudno wtedy o przegrzanie jego organizmu. Szczególnie niebezpieczne jest natomiast pozostawienie psa w zamkniętym samochodzie – nawet gdy temperatura na zewnątrz jest stosunkowo niska, słońce błyskawicznie nagrzewa wnętrze auta czyniąc je śmiertelną pułapką dla naszego pupila. Nawet pozostawienie lekko uchylonego okna może nie zapobiec tragedii.
Szczególnie narażone na udar cieplny są psy o spłaszczonych pyskach, a tym samym krótkich tchawicach i przewodach nosowych, czyli między innymi buldogi, pekińczyki i shitzu. Ziejąc nie są w stanie tak efektywnie chłodzić organizmu jak inne rasy i nawet przy niezbyt wysokiej temperaturze, ale przy intensywnym wysiłku mogą doznać przegrzania organizmu. Innymi czynnikami, które czynią psa bardziej podatnymi na udar cieplny są otyłość, starość oraz choroby układu oddechowego i serca.
Udar cieplny dotyka praktycznie całego organizmu – do poszczególnych narządów (mózg, nerki, wątroba, układ pokarmowy) nie dopływa wystarczająca ilość krwi i przestają one prawidłowo funkcjonować. Jeśli pies szybko nie otrzyma właściwej pomocy, może umrzeć.
OBJAWY UDARU CIEPLNEGO:
- gwałtowne ziajanie i ślinotok
- osłabienie, utrata przytomności
- płytki i nieregularny oddech
- szybki i słabo wyczuwalny puls
- sucha skóra warg
- ciemnoczerwony kolor języka i dziąseł
- gorączka (temperatura ciała powyżej 39 stopni C; gdy sięgnie 42 stopni C, stan psa jest już bardzo poważny)
- biegunka, wymioty
- drgawki
- śpiączka
- śmierć
Gdy zaobserwujemy te objawy, musimy niezwłocznie udzielić psu pierwszej pomocy – schłodzenie organizmu jest zalecane przed transportem do weterynarza. Przede wszystkim należy przenieść pupila w chłodniejsze, zacienione miejsce, podać do picia chłodną (nie zimną!) wodę i zapewnić dostęp do świeżego powietrza. Można spróbować obniżyć temperaturę chłodnymi okładami na głowę, pachy i pachwiny lub kąpielą w letniej wodzie – trzeba jednak pamiętać, że jeśli będzie za zimna, u psa wystąpić może szok termiczny. Podczas transportu pupila do weterynarza, pootwierajmy okna w samochodzie, włączmy klimatyzację i kontynuujmy chłodne okłady.
Pamiętajmy, że to, czy dojdzie do przegrzania organizmu naszego pupila, w dużej mierze zależy od nas. To naszą rolą jest zapobiegać tego typu sytuacjom. Nigdy więc nie zostawiajmy psa w zamkniętym samochodzie. Podczas upałów wyprowadzajmy go na spacery rano i wieczorem, gdy temperatura jest najniższa, a w ciągu dnia zapewnijmy mu stały dostęp do chłodnej wody do picia i do cienia. Możemy również od czasu do czasu polewać pupila chłodną wodą z węża ogrodowego lub dać mu możliwość kąpieli w ogrodowym dmuchanym basenie.
