Trening to nie tylko moment, gdy wraz z psem ćwiczymy zadane prace. Także przygotowanie do treningu i to, co następuje po nim ma wpływ na psiego sportowca i decyduje o jego sukcesie lub porażce.
Źródło: fot. Tomasz Mońko, www.facebook.com/tomasz.monko
Pod pojęciem trening kryje się wiele definicji. Możemy przyjąć, iż treningiem nazywamy każdą formę aktywności z psem z wybranej dyscypliny sportów kynologicznych (np.: agility, frisbee, flyball, pasienie, tropienie, cani-cross, coursing, weight pulling), podczas której dążymy do wcześniej wyznaczonych celów (wedle ustalonego planu tychże treningów). Z punktu widzenie medycyny sportu treningi dzielimy ze względu na efekt działania na organizm.
Każdy trening poprzedzony powinien być rozgrzewką, przygotowaniem mięśni i organizmu do zmorzonego wysiłku. Po należytej rozgrzewce rozpoczynamy trening wraz z planem ułożonym przez kompetentnego szkoleniowca.
Niezależnie od tego, jaki sport uprawia Wasz podopieczny, najważniejsze jest kondycyjne przygotowanie. Przed sezonem sportowym powinniśmy więc rozpocząć trening kondycyjny.
● Trening kondycyjny (aerobowy). Wedle wielu autorów najlepszą poprawę wydolności organizmu zapewnia regularne bieganie przy rowerze. Obecnie na rynku znajduje się kilka firm oferujących urządzenia (uchwyty) zapewniające bezpieczny bieg psa przy rowerze. W przypadku psa otyłego oczywiście zaczynamy od kilku minut na raz. Treningi prowadzimy najlepiej 3 razy w tygodniu. Stopniowo (obserwując naszego psa) wydłużamy trening przy rowerze. Należy pamiętać, że przy tego typu aktywności fizycznej bardzo obciążony jest układ sercowo-naczyniowy. Psy dobrze przygotowane biegają bez problemów po kilkanaście kilometrów. Zasady treningu kondycyjnego warto stosować również przy psach otyłych. Treningi aerobowe mają również za zadanie spalenie zbędnej tkanki tłuszczowej. Treningi tlenowe są nieodzownym aspektem sportów szybkościowych takich jak agility, frisbee, czy coursing.
● Trening siłowy (anaerobowy). Rodzaj wysiłku beztlenowego, który jest wskazany przede wszystkim dla psów trenujących spory siłowe (np. weight pulling). Treningi takie wzmacniają mięśnie, a przede wszystkim wpływają na rozrost masy mięśniowej. Sporty typu pulling są jeszcze mało popularne w Polsce, mają jednak coraz więcej zwolenników, szczególnie wśród właścicieli ras bullowatych i psów pociągowych, jak np.: alaskan malamut i syberian husky. Zawody „pullingowe” to tzw. próby uciągu. Psy w specjalnych uprzężach ciągną określoną masę (kilkaset kilogramów). Zawody, których ideą jest uciąg są bardzo obciążające dla mięśni, ścięgien i więzadeł. Dlatego też do wszelkich konkurencji tego typu należy psa stopniowo przygotowywać. Najprostsze treningi to takie, podczas których pies ciągnie oponę lub worki z piaskiem. W pierwszej kolejności pies musi zaakceptować, że ciągnie coś za sobą, dopiero wtedy możemy dołożyć obciążenie, stopniowo je zwiększając. Treningi, podczas których zwiększamy masę uciągu nie powinny być wykonywane codziennie. Należy pamiętać iż odpowiednio zaplanowany trening prowadzi do przerostu włókien mięśniowych na grubość, przez co zwiększa się pole przekroju poprzecznego mięśnia i jego siła. Kluczem do sukcesu jest nie tylko dobrze zaplanowany plan treningów, ale również fazy odpoczynku. Odpoczynek musi być odpowiednio długi, a trening nie może być zbyt wyczerpujący.
Każdy właściciel psiego sportowca musi potrafić zaplanować prawidłowy plan treningów z uwzględnieniem rozgrzewki i tzw cooling dawn (na zakończenie wyczerpującej aktywności fizycznej). Niezależnie jaką dyscyplinę sportów kynologicznym uprawiamy wraz z psem, należy pamiętać o odpoczynkach i relaksie.
