Szczeniak przyszły sportowiec

Psim sportowcem może zostać niemal każdy szczeniak niezależnie od tego, czy jest to pies rodowodowy czy też nie. Niezbędne jest natomiast, aby posiadał szereg porządnych cech psychicznych i fizycznych.

Źródło: Shutterstock

Przede wszystkim liczą się tu chęci do pracy ze swoim przewodnikiem. Już w wieku kilku tygodni możemy zaobserwować jak szczenięta w miocie reagują na poszczególne zabawki, w tym piłeczki, specjalne aporty i szarpaki. Szczenięta wybierające zabawę z przyszłym właścicielem zamiast z grupą rówieśników są lepiej rokujące, jeśli chodzi o łatwość nawiązywania kontaktu podczas pracy (ze względu na słabe zaangażowanie w zabawę z opiekunem do sportów bardzo słabo nadają się np. psy rasy chow chow).

Kolejną bardzo ważną cechą jest stabilność psychiczna – odporność na czynniki zewnętrzne otaczające psa. Szczenię pretendujące na psiego sportowca powinno zostawać niewzruszone obecnością tłumu ludzi czy hałasów, powinno pozostać skupione na zabawie z przewodnikiem.

Ważnym wyznacznikiem decydującym o przyszłości szczenięcia w sportach kynologicznych jest budowa anatomiczna. Pies powinien być przede wszystkim poprawnie zbudowany. Mówiąc o psach rasowych, bądź w typie rasy, wykluczyć musimy te, które mimo wzorcowej (poprawnej) budowy nie są w stanie fizycznie sprostać wymogom jakie nakłada na nie sport. Trudno będzie uprawiać sport psom takich ras jak: buldog angielski, jamnik czy basset. Oczywiście ze względu na rodzaj sportu bądź pracy preferowany jest określony typ budowy i konkretne cechy anatomiczne.

Źródło: Shutterstock
Do sportów kynologicznych (agility, frisbee, flyball) najczęściej wybierane są psy takich ras jak: border collie, owczarki belgijskie, australijskie, węgierskie czy tollery z Nowej Szkocji. Wymienione rasy najczęściej bardzo dobrze spełniają kryteria stawiane przyszłym sportowcom jeśli chodzi o psychikę i anatomię. Musimy pamiętać jednak, że przy wyborze konkretnego szczenięcia kierować się musimy nie tylko rasą, ale i wyborem poszczególnych miotów, a nawet egzemplarzy.

Poza dobrymi genami, kolejną połową sukcesu (a czasem nawet więcej) stanowi przewodnik, który w bardzo staranny i właściwy dla wieku sposób prowadzić będzie szczenię do sukcesu sportowego. Najważniejsza podczas wychowywania szczenięcia jest szeroko pojęta socjalizacja, zabawa i ćwiczenia na świadomość ciała psa. Naturalnie nie wolno zaniedbać właściwej, dobrze dobranej diety, którą dodatkowo warto wzbogacić o suplementy z glukozaminy i chondroityny dla zachowania zdrowia stawów.

Niezależnie od wybranego przez nas sportu, szczenię  nie powinno być prowokowane do skakania i nadmiernego wysiłku. Wpływa to niekorzystnie na jego układ ruchowy  Każde szczenię poza zabawą i pracą powinno móc się również realizować jako „psie dziecko”, które ma potrzebę zabawy i kontaktu także z innymi psami. Pierwsze półtora roku życia malucha powinniśmy przeznaczyć na jego rozwój psychiczny, pozbawiony nadmiernej presji i stresu. Podejmując decyzje o wyborze przyszłego sportowca, powinniśmy kierować się  zawsze jedną, najważniejszą myślą – pies jakiego wybierzemy, będzie przede wszystkim przez wiele lat naszym wielkim przyjacielem, a dopiero później (ewentualnie) zwycięzcą zajmującym miejsce na podium.