Jeszcze zanim mieszkanie wypełni się radosnym poszczekiwaniem nowego domownika, przyszły właściciel natrafia na niemałą zagwozdkę. Jaki pies najlepiej pasować będzie do rodziny? Przemyśleć należy nie tylko kwestię wielkości, płci i rasy, ale także wieku upragnionego pupila. Okazuje się, że nie wszystkie rodziny potrzebują, a nawet nie powinny, decydować się na puchatą kuleczkę, która ledwo przyszła na świat. Dla kogo idealny będzie szczeniak, a kto rozważyć powinien wprowadzenie dorosłego psa. A może w waszym domu zagościć może psi nestor?
Każda rodzina ma inne preferencje.
Źródło: Shutterstock
Ze szczeniakiem jak z dzieckiem
W pierwszym odruchu większość właścicieli zwraca się w kierunku małych szczeniąt. Nic w tym dziwnego. Są one rozkoszne, prześliczne jak z pocztówki, a ich wielkie oczka jak u sarny i niezdarny chód rozmiękczą każde serce. Tendencja ta widoczna jest zarówno w fachowych hodowlach, jak i schroniskach, gdzie część zwana szczeniakarnią ma największą rotację a zwierzęta - najkrótszy pobyt w zamknięciu.
Identycznie jak w przypadku każdego ssaka – maluch jest nieporadny, chłonny wiedzy i potrzebujący dużej uwagi. Mały psiak musi nauczyć się zupełnie wszystkiego – od wychodzenia na siku na zewnątrz, po hierarchię w stadzie czy zasady zachowania wobec człowieka. Szczeniak jest jak niezapisana, biała kartka, którą znak po znaku, słowo po słowie, należy zapełnić. Elastyczność i brak ukształtowania to zarówno wada jak i zaleta pupila.
Szczeniak jak biała kartka
Z jednej strony, szczeniak wymaga wychowania. Jeśli od małego zostanie odebrany matce i wychowywany z dala od pierwotnego stada, to na człowieku spoczywa obowiązek nauki. Jeśli decydujemy się na odchowanego psa możemy być pewni, że matka wpoiła szczeniakowi system dobrych zachowań, a więc wykonała ogrom pracy, który ominie człowieka
Przyjmując lub kupując dorosłego psa ryzykujemy niestety także tym, że zdążył on przejęć negatywne nauki i złe nawyki. Hodowca, jego rodzina, pozostałe zwierzęta, ale i całe otoczenia wpłynąć mogły na niepożądane zachowania wobec dzieci, kotów, ale także nawyki żywieniowe i lęki. Dzięki konsekwencji w działaniu wielu z przyzwyczajeń można psa oduczyć, a z cięższymi przypadkami – udać się na psie szkolenie. Nawet zwierzaki po wielkich traumach, dzięki uwadze, poświęceniu i masie dobrej energii, wrócą na dobre tory, stając się najbardziej oddanym przyjacielem.
Szczekający nastolatek
Pies powinien trafić do nowego domu pomiędzy szóstym a ósmym tygodniem życia – nie wcześniej. Przez te kilka tygodni matka zdążyła wpoić mu podstawy dobrego wychowania. Poza tym, psi młodzik jest wówczas w okresie socjalizacyjnym, a więc szybciej nawiązuje ścisłe emocje z nowym stadem. Człowiekowi łatwiej będzie stworzyć więź, ale i wprowadzić w jego życie rygor, stałe pory karmienia, spacerów i obowiązujący w domu rytm dnia.
Nastoletni psiak nie jest już tak absorbujący i lepiej jak szczeniak radzi sobie z kwestią zachowania czystości. Niemniej, kupując młodszego zwierzak decydujemy się równocześnie na długie godziny spędzone na tresurze, wychowywaniu, ale i zabawie, która to nie tylko uczy, ale i rozładowuje pokłady energii szczekacza.
Dla kogo dorosły psiak?
Wiele dobrego w życie człowieka wniosą także dorosłe psiaki, zarówno te rasowe, jak i przygarnięte z ulicy mieszańce o wielkim sercu. Psiaki te nie przysparzają takich kłopotów jak szczeniaki, nie są również tak absorbujące i potrafią zająć się same sobą przez większość dnia. Choć zabawa odgrywa istotą rolę w życiu każdego psiaka bez względu na wiek, ciągłych zaczepek z piłeczką czy gumowym kurczakiem możemy spodziewać się jedynie ze strony młodszych osobników.
Kolejną zaletą dorastających psiaków jest ich ukształtowany wygląd. Otrzymując szczeniaka, nawet rasowego, nigdy nie możemy być do końca pewni co do jego postaci dorosłej. Psiak może urosnąć bardziej jak rodzice, przewyższając górną granicę dla rasy o całe kilogramy. Niespodzianka czeka nas zwłaszcza w przypadku mieszańców i kundelków, których ostateczny wygląd jest loterią z wielką niewiadomą.
Łatwiejsze zadanie w przygarnianiu dorosłego psa stoi przed osobami, które już wcześniej go znały, np. należał on do wyjeżdżających z kraju przyjaciół czy do zmarłego krewnego. Nie tylko znany jest temperament i zachowania pupila, ale istniejące już relacje łatwiej będzie zacieśnić. Także i psiak lepiej zniesie rozłąkę z dotychczasowym właścicielem, trafiając w znane sobie ręce starego przyjaciela.
Spokojna starość seniora
Przygarnięcie psiego seniora jest wspaniałym odruchem wielkiego serca człowieka. Właściciele psich nestorów muszą zdawać sobie sprawę, że z czasem ich przyjaciel będzie potrzebował pomocy oraz najprawdopodobniej leczenia. Psy te są jednak spokojniejsze, cichsze i nie rozrabiają tak jak młodsze osobniki. Idealnie pasować będą do właścicieli o mniejszym temperamencie, osób starszych oraz do mniejszych mieszkań. Przygarnięty starszy psiak odwdzięczy się wielką miłością, wdzięcznością, mądrością, a właściciel może być pewien, że uczynił naprawdę piękny uczynek.
Joanna Szczygłowska
