Pokarmowa zagadka – czyli co powinniśmy wiedzieć o składnikach pokarmowych, żeby dieta naszego szczeniaka była zrównoważona?
Jakie składniki pokarmowe zawiera psia karma?
Źródło: Shutterstock
Młody, rozwijający się psi organizm, stawia właścicielowi czworonoga szczególne wymagania. Szczeniakowi nie tylko trzeba dostarczyć białka, tłuszczu i innych składników. Substancje te muszą być odpowiednio zbilansowane i mieć wysoką jakość.
Białko
Zapotrzebowanie szczeniąt na białko różni się pod względem jakościowym i ilościowym z zapotrzebowaniem psów dorosłych. W momencie odsadzenia zwierzę przechodzi z mleka matki, które zawiera 33% białka w suchej masie pokarmu na pokarm stały, który także w początkowym okresie po odsadzeniu powinien zawierać porównywalną ilość białka. Przyjmuje się, że pies rosnący powinien otrzymywać co najmniej 25% białka w suchej masie karmy. Później wraz ze wzrostem zwierzęcia ilości białka w pokarmie może się o kilka procent zmniejszyć. Ważne jest także, aby pokarm dla szczeniąt zawierał wysokie ilości argininy, która jest aminokwasem niezbędnym dla psów rosnących, a warunkowo niezbędnym dla psów dorosłych.
Tłuszcz
Tłuszcz podawany szczeniętom jest nie tylko źródłem energii, ale także wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Biorąc pod uwagę wartość energetyczną tłuszczu pokarm dla psów rosnących powinien zawierać co najmniej 10% w suchej masie, ale może sięgać nawet 25%. Psy rosnące powinny otrzymywać co najmniej 250 mg/kg masy ciała kwasu linolowego (niezbędny kwas tłuszczowy omega-6). Zapotrzebowanie na kwas dokozaheksaenowy (DHA – niezbędny kwas tłuszczowy n-3) nie zostało dotychczas jednoznacznie określone, ale wiadomo, że kwas ten jest niezbędny, ponieważ wspomaga rozwój mózgu, wzroku i słuchu u szczeniąt. Psy dorosłe są w stanie przekształcać kwas linolenowy w DHA, ale u szczeniąt mechanizm ten jest upośledzony, co sprawia, że DHA jest dla szczeniąt niezbędnym kwasem tłuszczowym.
Wapń i fosfor
Wapń i fosfor to dwa kluczowe z punktu widzenia wzrostu szczenięcia składniki mineralne. Szczenięta potrzebują znacznie więcej wapnia i fosforu niż psy dorosłe. O poziomie wapnia fosforu w organizmie szczeniaka decyduje nie tylko zawartość w pokarmie, ale także stopień wchłaniania z przewodu pokarmowego. Początkowo szczenięta wchłaniają wapń w sposób bierny, więc ilość wapnia wchłoniętego jest w pewnym sensie odzwierciedleniem ilości wapnia w pokarmie. Dlatego nadmiar wapnia w pokarmie będzie powodował nadmiar wapnia w organizmie. Dopiero od około 10 miesiąca życia szczeniak jest w stanie nawet całkowicie zahamować wchłanianie wapnia, jeżeli jest go w organizmie zbyt dużo.
Współczesne szczenięta otrzymują w olbrzymiej większości pokarm, który sam z siebie spełnia ich zapotrzebowanie na wapń. Większość zaburzeń szkieletowych związanych z intensywnym wzrostem wynika z nadmiaru energii i nadmiaru wapnia w diecie. Problem ten dotyczy przede wszystkim szczeniąt ras dużych. Mają one znacznie węższy zakres optymalnego poziomu wapnia w pokarmie (od 0,7 do 1,2% w suchej masie pokarmu) niż szczenięta ras małych i średnich (od 0,7 do 1,7% w suchej masie pokarmu). Oznacza to, że także optymalny stosunek wapnia do fosforu w diecie jest dla szczeniąt ras dużych niższy (maksymalnie 1,5:1) niż dla szczeniąt ras małych i średnich (1,8:1). Jest to o tyle istotne, że w powszechnym mniemaniu przyjęło się, że stosunek wapnia do fosforu dla szczeniąt ras dużych powinien być wyższy niż dla szczeniąt ras małych, a w rzeczywistości jest zupełnie odwrotnie.
