Ciemne plamy pod psimi pachami nie są niczym naturalnym. Zgrubiała skóra w tak delikatnym miejscu także nie jest. To oznaka choroby, którą bezwzględnie trzeba zacząć leczyć w jak najwcześniejszym stadium rozwoju.
Źródło: Shutterstock
Schorzenie tego typu występuje najczęściej u jamników, choć sporadyczne przypadki zachorowań notowane są także u innych ras. Na skutek zaburzeń wytwarzania melaniny, która jest barwnikiem skóry, dochodzi do znacznego przebarwienia okolicy objętej schorzeniem. Naskórek w tych miejscach ulega nadmiernej keratynizacji, pokrywa się obfitą ilością wydzieliny gruczołów łojowych, staje się znacznie pogrubiały ulega zliszajowaceniu i łatwo pęka.
Najczęściej zmiany tego typu spotykane są pod pachami zwierzęcia. Jeśli jednak choroba przybiera formę bardziej zaawansowaną zmiany spotykane są również na mostku a nawet w pachwinach i na wewnętrznej powierzchni ud psa.
Do chwili obecnej nie wyjaśniono jeszcze przyczyny schorzenia. Istnieje kilka teorii na ten temat. Powszechnie mówi się o podłożu genetycznym. Jednak są podejrzenia, że choroba jest wynikiem kilku czynników i to występujących jednocześnie. Mają to być niedoczynność tarczycy, zaburzenia hormonów płciowych, choroby alergiczne i wtórne zakażenia drożdżakowe i bakteryjne. Wśród zakażeń drożdżakowych najczęściej stwierdzana jest Malasscezja pachydermatitis.
U dotkniętych schorzeniem psów pierwsze zmiany zaobserwować można w wieku pięciu, sześciu miesięcy. Początkowo pojawia się maleńka brązowa zmiana skórna ta wraz z upływem czasu powiększa się. Zmiany i ich lokalizacja w przebiegu choroby są tak charakterystyczne, że postawienie trafnej diagnozy nie sprawia najmniejszych kłopotów. Leczenie sprowadza się do leczenia wspomagającego i zachowawczego.
Lekarz weterynarii w przypadku tej choroby może jedynie opóźniać jej rozwój i nie dopuszczać do ostrych nawrotów. Postępowanie lekarskie ma również na celu eliminację wtórnych zakażeń, eliminację świądu oraz stymulację odbudowy naskórka.
Czasami w terapii korzysta się z leków przeciwtarczycowych i analogów hormonów tarczycy. Niektórzy stosują melatoninę. Istotna jest także suplementacja mineralno – witaminowa, nienasyconymi kwasami tłuszczowymi omega 3 i omega 6. Korzystne efekty daje też stosowanie szamponów zawierających siarczek selenu o działaniu przeciwłojotokowym.
