Reprodukcja służy rozmnażaniu psów wyselekcjonowanych, zdrowych, bez wad genetycznych oraz zrównoważonych psychicznie. To jaki jest nasz pies w dużej mierze zależy właśnie od doboru rodziców. Często by osiągnąć optymalny efekt stosowane jest sztuczne zapłodnienie. Dzięki niemu hodowcy uzyskują zdrowe szczenięta z zachowaniem w następnych pokoleniach określonych i ważnych cech rasowych.
Źródło: Shutterstock
Dobór suk hodowlanych i reproduktorów jest bardzo ważnym i trudnym zadaniem, ponieważ geny rodziców decydują o przyszłych szczeniętach. Dojrzałość płciowa u psów małych ras jest osiągana koło szóstego miesiąca życia, u dużych zaś dopiero koło miesiąca osiemnastego. Okres płodności małych ras trwa aż do dwunastego, a niejednokrotnie nawet do piętnastego roku życia, u dużych tylko do siódmego roku.
U samców momentem dojrzałości seksualnej jest pojawienie się pierwszych plemników. U samicy jest to pierwsza ruja, która może być nawet niezauważalna. Od tego momentu możemy spodziewać się jej u suki dwa razy do roku. Trwa około trzech tygodni. Dni płodne nie występują jednak przez wszystkie dni występowania rui, a jedynie w czasie owulacji, która ma miejsce na ogół pomiędzy 11, a 13 dniem cieczki, licząc od jej początku.
|
Inseminacja, czyli sztuczne zapłodnienie, to technika polegająca na wprowadzeniu nasienia psa (zamrożonego bądź świeżego)do pochwy suki w momencie kiedy zapłodnienie naturalne z pewnych względów nie jest możliwe bądź wskazane. |
Należy pamiętać, że obowiązujące przepisy hodowlane nie pozwalają na krycie do momentu, aż pies nie ukończy osiemnastu miesięcy. Górny limit wieku pozwalającego na krycie nie jest prawnie oznaczony i częstokroć stare psy są zdolne do dawania zdrowych miotów.
ŹRÓDŁO: Juliette Cunliffe, The Encyclopedia of Dog Breeds, Parragon Books Ltd, 2005; Pierre Rousselt-Blanc, Larousse, Larousse Paris 2006
