Psia dieta: Schorzenia żołądka, biegunka

Jeśli pies cierpi na schorzenia układu pokarmowego wymaga specjalnej diety. Właściwy pokarm nie tylko pomoże mu uspokoić objawy, ale przyspieszy proces leczenia. Dieta w wypadku schorzeń układu pokarmowego musi być szczególnie starannie dobrana.

Źródło: iStock

Żołądek jest rozszerzoną częścią przewodu pokarmowego, łączy przełyk z jelitami. Jego główne zadanie to gromadzenie pokarmu i dokonywanie procesów trawiennych przy udziale soków wydzielanych przez gruczoły żołądkowe. Występujące schorzenia żołądka często mają charakter stanów zapalnych, o trudnej do określenia przyczynie.

Nieżyty zapalenie lub podrażnienie miejscowe powodują wymioty treścią pokarmową, żółcią, a nawet krwią. Mogą być sygnałem wrzodu, zapalenia chronicznego, guza żołądka, ropomacicza lub choroby nerek, wątroby albo nadnerczy. Podobnie jak przy problemach w jamie ustnej czy przełyku, należy unikać obciążania żołądka, czyli podawać pokarm w małych porcjach kilka razy dziennie. Ważne, aby dieta była smaczna, łatwostrawna, uboga w tłuszcze (zwalniają one opróżnianie żołądka), smakowita. Podawana karma i woda powinny mieć temperaturę pokojową, zimna woda i pokarm spowalniają opróżnianie żołądka. Po jedzeniu pies musi odpocząć.

Osobne zagadnienie stanowi problem rozszerzenia i skrętu żołądka osi. Skręt z powodu zaciśnięcia naczyń i zaburzeń krążenia, bardzo szybko doprowadza do wstrząsu i śmierci psa. Predyspozycje do tego schorzenia występują u psów ras dużych o głębokiej klatce piersiowej i luźnej krezce żołądka. Rasy predysponowane do wystąpienia schorzenia, to między innymi ras dużych jak bernardyny, dogi niemiecki, owczarki niemieckie, boksery. Psy należące do ras zagrożonych wystąpieniem skrętu, powinny być odpowiednio żywione. Zaleca się podawać niewielkie porcje jedzenia trzy razy dziennie, przestrzegać ustalonych, niezmiennych godzin karmienia, unikać nadmiaru wapnia w dawce, unikać stresu, jakim jest obecność innych psów przy jedzeniu. Nienasycone kwasy tłuszczowe obniżają fermentację bakteryjną, dlatego psy ras zagrożonych muszą otrzymywać pokarm o zwiększonej zawartości tłuszczu w dawce. Jelita u psa można podzielić na jelita cienkie i grube. Jelito cienkie jest miejscem zasadniczego trawienia enzymatycznego i wchłaniania składników pokarmowych. W jelicie grubym odbywa się dalsze wchłanianie składników, ale nie ma ono u psa prawie żadnej funkcji trawiennej.

Często stany zapalne jelit mają charakter chroniczny. Objawy kliniczne takie jak biegunka, wymioty, zaparcia, a także współistniejące choroby żołądkowo- jelitowe (Ż-Ł) są powodem do zastosowania restrykcyjnej diety. Niektóre problemy Ż-Ł ulegają poprawie, kiedy przewód pokarmowy odpocznie, inne wymagają podania leków, postępowania chirurgicznego, wprowadzenia ścisłej diety.

Terapia dietetyczna w przypadku chorób przebiegających z biegunką, to naturalne przedłużenie leczenia farmakologicznego. Celem jej stosowania jest odtw

orzenie trawienia i wchłaniania z okresu przed zachorowaniem. Zmiana diety pod względem zarówno ilościowym jak i jakościowym pozwala pokryć energetyczne i pokarmowe potrzeby pacjenta, zmniejszyć nasilenie objawów klinicznych, ograniczyć zaburzenia równowagi wodno- elektrolitowej, mineralno- witaminowej i kwasowo zasadowej.  Trzeba pamiętać, że podczas ostrej biegunki należy natychmiast zastosować 24 godzinną głodówkę, niezależnie od przyczyny, która ją wywoła, kolejny etap to dieta wodna a trzeci to wprowadzenia wybranej karmy leczniczej. Głodówka pozwala nowej warstwie enterocytów zastąpić uszkodzone komórki kosmków jelitowych, odciążą przewód pokarmowy i sprzyja jego regeneracji. Dieta wodna trwa kolejne 24-72 godziny i polega na bardzo częstym podawaniu płynów, (co 30 minut, niewielkie ilości). Kolejne porcje są podawane tylko w przypadku nie występowania wymiotów. Ich brak świadczy o powrocie błony śluzowej do receptywności i przywróceniu warunków wchłaniania płynów. Podawane są płyny, stosowane również przy nawadnianiu dożylnym. Po 24 godzinnej diecie wodnej bez wymiotów należy wprowadzić pokarm stały, dietę leczniczą. Wprowadzenie powinno mieć charakter stopniowy, zgodny ze ścisłymi zaleceniami lekarza weterynarii. Diety dla psów z biegunką można sporządzać w domu, wykorzystując łatwo dostępne składniki, pamiętając o takim ich zestawieniu by odpowiadało ono ilościowym i jakościowym założeniom diety leczniczej. Produkty wykorzystane do sporządzenia diety muszą być gotowane, o miękkiej, papkowatej konsystencji i o temperaturze pokojowej. Na przykładową dietę leczniczą przygotowywaną w warunkach domowych, dla psa z biegunką pochodzącą z jelita cienkiego, jak podaje Nowakowski i Madany składać się powinny (na 1 kg masy ciała): mięso drobiowe 40 g, ser twarogowy tłusty 15 g, kleik owsiany 40 g, olej 1 g, mieszanka mineralno- witaminowa 0,3 g.

Wykonanie diety wymaga skrupulatności i dokładności, dlatego dużym ułatwieniem zarówno dla właścicieli psów jak i lekarzy weterynarii są gotowe diety lecznicze. Są one prawidłowo zbilansowane, zawierają łatwo przyswajalne, wysokiej jakości składniki i często są uzupełniane dodatkami leczniczymi.

 

ŹRÓDŁA: Allnot-Perronin, Arpaillange C., Encyklopedia PIES. Wydawnictwo DELTA, Warszawa; Kelly M., „Magazyn Weterynaryjny“, 2010; Madany J., Nowakowski H.: „Magazyn Weterynaryjny”. 2006, 15 109`2006; Monkiewicz J., Wajdzik J., Kynologia. Wiedza o psie, Wydawnictwo UWP, Wrocław; Rousselet- Blanc P.: PIES, Polska Oficyna Wydawnicza BGW, 1993; Staniszewska J.,Przyjaciel PIES, 2008;