Składnikami, które w zdecydowany sposób determinują jakość oraz ilość mikroflory przewodu pokarmowego oraz wpływają na jego funkcjonowanie są prebiotyki: niestrawne składniki węglowodanowe, stanowiące element włókna pokarmowego.
Źródło: iStockphoto/Thinkstock
Prebiotyki są to nietrawione przez enzymy przewodu pokarmowego dodatki do żywności, głównie pochodzenia węglowodanowego, które wywierają korzystny wpływ na zdrowie poprzez selektywną stymulację wzrostu i/lub aktywności jednego lub ograniczonej liczby gatunków bakterii w przewodzie pokarmowym. Do związków prebiotycznych mogą także należeć niektóre białka, peptydy, tłuszcze oraz oligo- i polisacharydy.
Najlepiej poznaną grupą substancji prebiotycznych są sacharydy otrzymywane na drodze hydrolizy polisacharydów, wśród których najlepiej udokumentowane to: fruktooligosacharydy, galaktooligosacharydy, czy oligosacharydy sojowe. Natomiast najpowszechniej wykorzystywanymi prebiotykami są inulina i oligofruktoza należące do fruktooligosacharydów (FOS). Inulina i oligofruktoza magazynowane są w wielu roślinach: warzywach, zbożach i owocach a wśród nich najwięcej inuliny występuje w warzywach, takich jak: karczochy, szparagi, salsefia, por, cebula, czosnek (chociaż dwa ostanie źródła nie są zalecane w diecie psa). Szczególnie duża ilość inuliny występuje w korzeniu cykorii, bulwie topinamburu i dalii, dlatego też oczyszczoną inulinę produkuje się głównie z tych trzech surowców. Inulina i oligofruktoza stosowane są jako składniki żywnościowe z wielu powodów: zastępują tłuszcz i cukier, są wypełniaczem o niskiej zawartości energetycznej, środkiem teksturotwórczym i żelującym.
W żywieniu psa prebiotyki (głównie inulina i oligofruktoza) stosuje się przede wszystkim ze względu na ich właściwości fizjologiczne: są frakcją rozpuszczalnego błonnika pokarmowego oraz korzystnie wpływają na proces trawienia i, w odróżnieniu od innych prebiotyków (jak np. laktulozy), nie są trawione przez niekorzystną mikroflorę w przewodzie pokarmowym, m.in. bakterie gnilne. Taka sytuacja powoduje, że następuje stymulacja wzrostu bakterii probiotycznych przy jednoczesnym ograniczaniu liczby bakterii gnilnych.
Udowodniono także pozytywny wpływ probiotyków (przede wszystkim w postaci ich mieszanin) na parametry immunologiczne zarówno krwi obwodowej, jak i nabłonka jelitowego. Takie właściwości mogą mieć zastosowanie w ograniczaniu stanów zapalnych nabłonka jelita wywołanych np. spożyciem napotkanej w czasie spaceru, niezupełnie świeżej " przekąski" .
