Potas ściśle współpracuje w organizmie z innymi składnikami mineralnymi, na poziomie komórek wspomagając system nerwowy, prace mięśni i mózgu. Dla mięsożernych z natury kotów źródła potasu są dość ograniczone, ale sam makroelement bardzo istotny.
Potas jest pierwiastkiem, którego działanie jest ściśle związane z obecnością w organizmie sodu i chloru. Potas i sód są antagonistami, wzajemnie hamują i kontrolują swoje działanie, razem z chlorem tworzą m.in. niezbędne dla organizmu sole, kontrolując poziom pH i wpływając na pracę narządów. Potas jest również niezbędny do syntezy białek, zwiększa także przepuszczalność błon komórkowych oraz odpowiada za relaksację i spoczynek mięśni, a także za regularny rytm serca. Składnik ten ma wpływ na dostarczanie tlenu do mózgu, zwiększa wchłanianie magnezu oraz wspomaga usuwanie z organizmu produktów przemiany materii. Razem z sodem reguluje także gospodarkę wodną organizmu.
Ilość potasu w organizmie kota powinna nawet pięciokrotnie przewyższać ilość sodu, aby ich wzajemne działanie równoważyło się. Długotrwałe niedobory potasu mogą prowadzić do chorób nerek, odwodnienia, paraliżu, wielu chorób serca, a nawet do śmierci! Niedobory potasu zdarzają się u kotów dosyć często, choć jest to raczej wynikiem nadmiaru sodu, niż niedostarczania organizmowi wystarczającej ilości potasu z pożywieniem. Objawami, które mogą nas zaniepokoić jest m.in. wzmożone pragnienie, senność, osłabienie mięśni (nawet paraliż), a także niskie ciśnienie czy zatrzymywanie wody w organizmie (mała ilość moczu).
Nadmiar potasu zdarza się natomiast bardzo rzadko, jeśli już występuje, to najczęściej jest skutkiem przedawkowania suplementów diety, ponieważ potas znajdziemy głównie w produktach roślinnych, które koty zjadają w małych ilościach. Przedawkowanie potasu powoduje m.in. słabość mięśni, zatrzymanie akcji serca, zaburzenia pracy nerek czy owrzodzenie jelita grubego.
Źródła potasu: |
|