W problemach z psimi nerkami dieta może być zarówno przyczyną, jak i lekarstwem na kłopoty. Właściwie dopasowana dieta, bogata w składniki i obfitująca w płyny może cofnąć lub zahamować rozwijającą się chorobę nerek.
Czynnikiem, który może być zarówno przyczyną, jak i metodą zapobiegania powstawania kamieni w nerkach jest dieta. Nieprawidłowo zbilansowana dieta, zawierająca zbyt dużą ilość białka pochodzenia zwierzęcego, nieprawidłowa proporcja między wapniem i fosforem, zbyt wysoka zawartość magnezu - oto główne czynniki ryzyka powstawania tego schorzenia. Z drugiej strony właściwie prowadzone postępowanie dietetyczne jest w stanie, w perspektywie dłuższego czasu, zlikwidować przyczyny kamic, a w przypadku np. psów i kotów genetycznie predysponowanych do ich powstawania zapobiegać pojawieniu się schorzenia. Istnieje kilka cennych wskazówek w postępowaniu dietetycznym, których przestrzeganie może zmniejszyć ryzyko powstawania kamic nerkowych.
Pierwszym podstawowym zaleceniem jest dostarczanie codziennie dużej ilości płynów, gdyż rozcieńczenie moczu zwiększa w nim rozpuszczalność szczawianów wapnia oraz wpływa na utrzymanie prawidłowego pH moczu. Na rynku karm komercyjnych istnieją takie, które zawierają celowo wysoką zawartość chlorku sodu (soli kuchennej) w celu wymuszenia łaknienia, które zmusi zwierzęta do pobierania większej ilości płynów. Z drugiej strony zwrócić należy także uwagę aby nie stosować wód mineralnych, szczególnie wysokozminieralizowanych, gdyż zbyt duża ilość jonów magnezowych może przyspieszać inicjowanie powstawania kamieni. Jednocześnie ograniczenie spożycia soli kuchennej skutkuje zmniejszoną absorpcją jelitową kwasu szczawiowego. Efekt ten można również uzyskać przez zwiększenie podaży wapnia, ponieważ łączy się on w jelitach w kompleksy z kwasem szczawiowym, które to związki są następnie wydalane z kałem. Z kolei nadmierne spożycie wapnia może być niekorzystne i odbijać się negatywnie na gospodarce mineralnej całego organizmu. Istotą pierwotnej hiperoksalurii jest bowiem endogenna nadprodukcja kwasu szczawiowego, a nie jego nadmierne wchłanianie jelitowe.
Ponieważ psy są zwierzętami, których dieta nie obfituje w źródła kwasu szczawiowego, roślinne źródła egzogennego kwasu nie są istotnym czynnikiem ryzyka. Ważniejsze wydają się czynniki regulujące/inicjujące powstawanie endogennego kwasu szczawiowego.
Banany | 0,7 |
Jabłka | 1,5 |
Pomarańcze | 6,2 |
Truskawki | 15,8 |
Agrest | 19,3 |
Szparagi (gotowane) | 11,7 |
Ziemniaki (gotowane) | 14,5 |
Fasola | 43,7 |
Buraki (gotowane) | 96,8-121 |
Szpinak | 356-780 |
Pieczywo pszenne | 4,9-8,6 |
Pieczywo żytnie | 5,8-21,6 |
Czynnikiem ryzyka, który zwiększa syntezę endogennego kwasu szczawiowego jest kwas askorbinowy (witamina C), ponieważ jest on istotnym prekursorem kwasu szczawiowego. Mimo, że psy nie wymagają bilansowania diety pod kątem zawartości witaminy C, stosowanie tej witaminy jako suplementu diety przez długi okres czasu powinno być prowadzone ze świadomością niebezpieczeństwa.
Główne zasady postępowania dietetycznego: