Pomocnicy na czterech łapach – psy asystujące

Mianem psów asystujących często potocznie określa się psy serwisowe pomagające osobom niepełnosprawnym ruchowo. Jest dość myląca nazwa, ponieważ psy asystujące to zarówno psy przewodnicy niewidomych, psy serwisowe pomagające osobom niepełnosprawnym, a także psy dla osób niesłyszących, z epilepsją i cukrzycą. 

Źródło: Reuters/Brian Snyder/Forum

Definicja psa asystującego mówi, że jest to pies towarzyszący osobie niepełnosprawnej lub chorej. Psy asystujące dzieli się ze względu na specjalizację, która zależy od niepełnosprawności człowieka, któremu pies pomaga.

Dlatego pies asystujący osobie niewidomej to pies przewodnik. Pies asystujący osobie niepełnosprawnej ruchowo to pies serwisowy. Psami asystującymi są również psy przeszkolone dla osób z epilepsją i cukrzycą.

Wymagania wobec psa asystującego są bardzo wysokie, dlatego taki pies musi posiadać odpowiednie predyspozycje psychiczne i fizyczne do tego rodzaju pracy. Szkolenie psów asystujących jest długie, trudne, a zaczyna się już w wieku szczenięcym, tuż po odstawieniu od matki. Szczeniaki wybierane do takiej pracy przechodzą testy psychiczne po których umieszczane są w rodzinach zastępczych, w których jest osoba niepełnosprawna. W takiej rodzinie szczenię jest starannie socjalizowane i wychowywane. Najczęściej po osiągnięciu przez psa roku jest on kierowany na specjalistyczne szkolenie. Dopiero po takim szkoleniu pies może zostać przekazany osobie niepełnosprawnej, również na określonych warunkach. Osoba ubiegająca się o psa przewodnika także musi spełniać pewne kryteria. Po pierwsze musi być niepełnosprawna, być w stanie zapewnić psu utrzymanie, lubić zwierzęta oraz umieć się nimi opiekować.

Pies asystujący jest niezastąpiona pomocą dla osoby niepełnosprawnej w codziennym życiu, ponieważ może z nią przebywać wszędzie i zawsze służyć swoją pomocą. W myśl ustawy o psach asystujących osoba niepełnosprawna z towarzyszącym jej psem może wejść praktycznie wszędzie (do sklepów, urzędów, restauracji itd.). Pies asystujący zwiększa niezależność osoby niepełnosprawnej, przez co poprawia jej samoocenę, dodaje pewności siebie, ułatwia kontakty z ludźmi, sprawia przyjemność wynikająca z obcowania ze zwierzęciem. Pies asystujący prawie zawsze staje się dla osoby niepełnosprawnej najlepszym i niezastąpionym przyjacielem.

Praca psa przewodnika jest bardzo trudna i wymaga od psa nie tylko wielu specyficznych umiejętności, ale i wielkiej samokontroli. Widząc psa przewodnika lub innego psa asystującego należy pamiętać, że ten pies pracuje i nie wolno mu w tej pracy przeszkadzać, ponieważ osoba niepełnosprawna całkowicie polega na jego pomocy.


ŹRÓDŁA: Pies asystujący, www.bezprzeszkod.pl;
Metody szkolenia i sposoby użytkowania psów, Janusz Kuźniewicz, Grzegorz Kuźniewicz, Wrocław, 2005.