Nie od dziś wiadomo, że pies to najlepszy przyjaciel człowieka. Nic tak nie rozgrzewa serca jak mokry nos czworonożnego kompana. Każdego roku w Polsce adoptowanych jest ponad sześćdziesiąt tysięcy psiaków ze schronisk.
Źródło: pixabay.com
Jednak w dalszym ciągu wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że pies ze schroniska może być niemałym wyzwaniem dla niedoświadczonego właściciela. Jak powinna się postępować z adoptowanym przyjacielem? O czym należy pamiętać?
Przed zabraniem psiaka do nowego domu należy pamiętać, że niezbędne jest mu zapewnienie odpowiednich warunków, aby zapewnić mu dobrostan.
Jedną z najważniejszych kwestii jest zaopatrzenie się w odpowiednią karmę i smakołyki. Wybór karmy w głównej mierze zależy od wieku zwierzęcia oraz stanu zdrowia. Przed adopcją należy się dowiedzieć, czy pies ma jakieś problemy związane żywieniem (na przykład alergie). Na początku przez kilka tygodni należy stosować schroniskową karmę i powoli zamieniać ją na dobrej jakości suchą karmę (pomaga w czyszczeniu kamienia nazębnego) oraz mokrą wybraną przez nas. Należy pamiętać, że dieta psa powinna składać się z:
18 gramów białka (dorosłe psy) / 20 gramów białka (psy powyżej czternastego tygodnia życia) / 25 gramów białka (szczenięta)
5,5 gramów tłuszczu (dorosłe psy) / 8,5 gramów tłuszczu (szczenięta i psy dorastające)
3-7 % węglowodanów w suchej masie karmy.
Nieodpowiedni jadłospis może wiązać się z licznymi chorobami, dlatego zapewnienie przyjacielowi wszystkich niezbędnych składników pokarmowych jest tak bardzo ważne.
Jeżeli chodzi o smakołyki, pomagają w budowaniu relacji pomiędzy psiakiem a właścicielem. Są również niezastąpione podczas nauki komend.
Jednak sama karma oraz smakołyki to nie wszystko. Istotna jest również odpowiednia miska. Pies powinien mieć do dyspozycji dwie miski - jedna z wodą, druga z pożywieniem. Miska powinna być dostosowana wielkością do wymiarów czworonogów. Materiał, z którego wykonane jest naczynie, musi być higieniczne oraz łatwe w czyszczeniu (stal szlachetna, tworzywo sztuczne, ceramika).
Psy w ciągu doby śpią średnio od dwunastu do piętnastu godzin. Komfortowy wypoczynek jest ważny dla samopoczucia oraz zdrowia.
Wygodne legowisko to podstawa. Posłanie powinno się umieścić w ustronnym miejscu, gdzie hałas i chaos nie osaczają psiaka. To ma być azyl dla przyjaciela - miękki, ciepły oraz bezpieczny.
Jeżeli pies nie będzie chciał skorzystać z legowiska, nie można go na siłę kłaść na nim. Pies ze schroniska potrzebuje zachęty, nie rozkazów.
Młody pies ze schroniska w domu może się jeszcze załatwiać na posadzkę lub dywan. Wszystko zależy od umiejętności oraz dokładnego wieku czworonoga. Warto zainwestować w podkłady albo gazety oraz umieścić je w wybranych miejscach i spraye odświeżające, i odplamiające. Wiele osób również uszczelnia szpary pod meblami, dzięki czemu mocz nie wsiąknie w wyposażenie domu.
Każdy pies potrzebuje przynajmniej odrobiny zabawy. Na rynku dostępnych jest wiele szarpaków, piłek, pluszaków, gryzaków - dla każdego czworonoga coś się znajdzie.
Ważny jest także zakup odpowiednich szelek lub obroży, niekrępującego ruchów, pozwalającego swobodnie oddychać i szczekać kagańca oraz wystarczająco szerokiej smyczy.
W przypadku szczeniaków nie należy kupować obroży zaciskowych, elektrycznych, kolczatek oraz łańcuszków. Dla dorosłego psiaka też nie jest to najlepszy wybór. Obroża powinna być miła, miękka w dotyku, ale również wykonana z wytrzymałego materiału. Nie powinna mieć wystających szwów. Małe psy nie mogą mieć ciężkiej obroży, ponieważ może do upośledzić ich układ kostno-stawowo-mięśniowy.
Szelki są wygodniejsze i zdrowsze dla psów, jednak dają mniejszą nad nimi kontrolę podczas spacerów.
Psiaki do dziesięciu kilogramów powinny chodzić na smyczy o szerokości od jednego do półtora centymetra, psy do dwudziestu pięciu kilogramów od dwóch do dwóch i pół centymetra, a rasy duże oraz olbrzymie powyżej trzech centymetrów. Długość smyczy powinna być regulowana. Jednak w przypadku młodych psów nie zaleca się zakupu smyczy automatycznej. Linka takiej smyczy jest cały czas napięta, co niekorzystnie wpływa na kręgosłup. Smycz automatyczna może się przyczynić do powstania schorzeń układu ruchu. Sama linka jest również niebezpieczna dla ludzi. Może poranić nogi, gdy się o nią zahaczy albo dłonie, gdy się będzie ją trzymać.
Zakup adresatki pozwoli w razie ucieczki na szybsze odnalezienie zguby.
Pierwsze dni są zawsze najtrudniejsze. W tym czasie powinno się dać psu czas na zapoznanie z nowym miejscem oraz innymi domownikami. Nie powinno się zmuszać psa do zabawy oraz pieszczot. Niezbędna jest duża doza cierpliwości. Pies przez pierwsze trzy dni może być anemiczny, ospały, może nie mieć apetytu albo może nie zmrużyć oka w nocy. Jeżeli taki stan będzie trwał jednak dłużej, należy udać się do lekarza medycyny weterynaryjnej.
Warto zminimalizować liczbę osób wokół psa do minimum, jednak nie powinno się go zostawiać samego.
Najważniejsze jest zbudowanie więzi i przyjaźni.
Przez pierwszy miesiąc zapewnienie psu wielu spacerów będzie strzałem w dziesiątkę.
Nierzadko psy ze schroniska przez swoją burzliwą przeszłość są lękliwe i nieufne. Takim czworonogom z całą pewnością dłużej zajmie przyzwyczajanie się do nowego otoczenia niż szczeniakom z hodowli. Wyprostowanie psychiki takiego psa zajmuje trochę czasu.
Pomaga mówienie do psa spokojnie i powoli, ograniczenie przytulania (gdy zżyje się z nowym właścicielem, na pewno pozwoli sobie na pieszczoty) oraz ograniczenie hałasu (głośny telewizor oraz rozmowy mogą wystraszyć zwierzę).
Lękliwy pies ze schroniska nie jest aż tak dużym problemem jak pies agresywny. Jednak również w takim wypadku konieczny jest czas oraz budowanie zaufania. Ważne jest uświadamianie psu, że agresja nie jest czymś dobrym. Gdy psiak zacznie warczeć, ujadać lub gryźć konieczne jest powiedzenie stanowczym głosem “nie wolno”. Nie należy wówczas głaskać psa, ani się z nim bawić - dla psa będą to sprzeczne sygnały,
Mając agresywnego przyjaciela, na spacerach warto zawiązać mu na szelkach, obroży lub smyczy żółtą wstążkę. Ludzie wówczas dostają sygnał, że nie powinno się zbliżać do psiaka.
Jeżeli problem nie znika i nie widać poprawy w zachowaniu, warto udać się do doświadczonego behawiorysty lub zoopsychologa.
Należy liczyć się z tym, że czworonóg zabrany ze schroniska nie będzie pięknie pachniał. Możliwe, że psiak nawet będzie mieć pchły.
Najlepszym rozwiązaniem będzie natychmiastowe założenie obroży przeciwpchelnej, ponieważ z kąpielą należy poczekać około dwóch dni. Woda może być dla zwierzęcia czynnikiem stresogennym.
Z wizytą u lekarza medycyny weterynaryjnej również należy chwilę odczekać. Weterynarz doradzi, jak dbać o psa oraz przyjrzy się jego uzębieniu. Wiele czworonogów ze schronisk ma problem z kamieniem nazębnym oraz z zapaleniem dziąseł. Dobry stan jamy ustnej jest bardzo ważny dla zdrowia. Choroby przyzębia mogą stać się przyczyną innych poważnych chorób.
Ze szkoleniem oraz wychowaniem psa ze schroniska należy również poczekać. Pies powinien najpierw przyzwyczaić się do otoczenia oraz stworzyć więź z właścicielem.
Łatwiej będzie ze szkoleniem szczeniaka lub dorastającego psa. Młode zwierzęta łatwiej oraz szybciej się uczą. Lepiej im idzie przyswajanie nowych informacji.
Pies po zaaklimatyzowaniu się może przystąpić do szkolenia. Zamiast karcić psa za nieposłuszeństwo, niewykonanie komendy, warto go nagradzać za postępy. Nie wolno krzyczeć na psa, stresować go, ani pod żadnym pozorem nie podnosić na niego ręki.
Reasumując powyższe porady, jak postępować z psem ze schroniska z całą pewnością pomogą w pierwszych krokach budowania więzi między właścicielem a czworonogiem. Niezbędny jest czas i cierpliwość. Jeżeli zagwarantujemy psu ciepły dom, on odpłaci nam się miłością na całe życie.
