Agility jest najpopularniejszą dyscypliną wśród sportów kynologicznych, niezwykle ekscytującą dla widzów, ale bezwzględną dla uczestników. Jej początki sięgają wystaw kynologicznych z ubiegłego stulecia.
Agility jest sportem wymyślonym przez Anglików, którzy chcieli uatrakcyjnić nim przebieg największej na świecie wystawy psów rasowych Crufts Dog Show w 1978 roku. Agility do złudzenia przypomina parkur do konkursów jeździeckich w skokach dla koni, z tą różnicą, że zawodnik nie siedzi na grzbiecie psa, ale biegnie obok niego wydając mu polecenia.
Agility jest dynamicznym, emocjonującym sportem zręcznościowym, którego zawody rozgrywane są na torze liczącym do 20 przeszkód. Reguły agility są proste ale bezwzględne. Pies biegnie bez smyczy i obroży pokonując kolejno przeszkody jak stacjonaty, tunele, slalom czy przeszkody strefowe wskazane mu przez przewodnika gestem lub głosem (przewodnik nie może dotknąć psa ani żadnej przeszkody), a ponadto pokonując wspomniane przeszkody strefowe czworonóg przynajmniej jedną łapą musi stanąć w tzw. strefie kontaktu, czyli miejscu którego według regulaminu nie może pominąć. Dla utrudnienia pies musi pokonać tor w jak najszybszym czasie. Każdy błąd kosztuje punkty karne, a nawet dyskwalifikację!
W agility liczy się zwinność , szybkość, precyzja i doskonała współpraca psa z człowiekiem, przez co agility jest sportem bardzo wymagającym. Od psio-ludzkiego teamu wymaga się bezbłędnej nici porozumienia. Od psa startującego w zawodach wymaga się ogromnej koncentracji, ponieważ musi on pewnie odczytywać gesty, ułożenie ciała, ruch przewodnika oraz trafnie interpretować jego głos, a wszystko to robić w zastraszającym tempie! Pokonywanie toru agility wymaga bezgranicznego wzajemnego zaufania i zgrania w międzygatunkowym duecie.
Doskonałe prowadzenie, płynny, pewny i błyskawiczny przebieg, a do tego doskonały styl to poziom zachwycający wielu, ale do osiągnięcia przez nielicznych. Chociaż początki agility są bardzo proste i już od pierwszego treningu pojawiają się sukcesy, pokonanie sekwencji przeszkód, a później całego toru to nie lada wyzwanie. Agility jest sportem przynoszącym wiele radości i satysfakcji, być może właśnie dlatego przyciąga tak wielu miłośników psich aktywności, który rozmiłowani w tym sporcie rzadko dają się później porwać innym psim dyscyplinom kynologicznym.W agility im wyżej pniemy się w górę tym ciężej i dłużej nam to przychodzi. Osiągnięcie poziomu, na którym konkuruje się z najlepszymi na świecie wymaga wielu lat treningów pod okiem najlepszych trenerów i zawodników, a przede wszystkim talentu zarówno psa jak i przewodnika oraz doskonałej sprawności fizycznej.
Agility, szczególnie na wysokim światowym poziomie, jest widowiskowym sportem zapierającym dech w piersiach widzów i ekscytującym zawodników zarówno psich, jak i ludzkich.
ŹRÓDŁA: Karin Wimmer-Kieckbusch, Wolny czas z psem,Warszawa, 1997; Pies. Wszystko o pielęgnacji, zdrowiu, żywieniu, wychowaniu i tresurze, Multico; Agility, to najpopularniejszy psi sport, www.latajacepsy.pl; konsultacja merytoryczna: Magdalena Łęczycka i Tomek Jakubowski www.animag.eu.
