Padaczka u psów przebiega w sposób bardzo podobny do tej występującej u ludzi. Jest to bardzo ciężka choroba objawiająca się okresowymi, specyficznymi atakami.
Źródło: Shutterstock
Dokładny przebieg zaburzeń patologicznych w przebiegu tej choroby nie został do końca poznany. Z całą pewnością stwierdzić jednak można, że jest to choroba mózgu. Struktury mózgu nie ulegają zmianom podczas przebiegu choroby – mimo to, organ ten funkcjonuje nieprawidłowo. Prawdopodobnie mogą u różnych ras występować mogą różne mechanizmy powodujące napady padaczkowe. Rasy szczególnie predysponowane to: owczarek niemiecki, australijski, belgijski tervuren, border collie, bokser, beagel, cocer spaniel, owczarek szkocki collie, jamnik, seter irlandzki, szpic wilczy, pudel, labrador retriever, golden retriever, bernardyn, owczarek szetlandzki, husky syberyjski, springer spaniel, welsh corgi. Najczęściej choroba ujawnia się do piątego roku życia, szczególnie u samców. Występuje to jednak pewna zależność – im młodsze zwierze dostaje pierwszego napadu tym bardziej zaawansowana jest choroba. Padaczka jest w większości chorobą genetyczną, o nieznanym sposobie dziedziczenia. Chore osobniki obligatoryjnie nie powinny być używane w hodowli.
Ataki u zwierząt są specyficzne. Pojawiają się gdy zwierzę odpoczywa lub śpi, w ciągu nocy lub nad ranem. Klasycznie wyróżnia się trzy fazy ataku padaczkowego. Faza pierwsza zwiastunowa, często zwana również aurą. Zwierzę najczęściej w tej fazie staje się pobudzone i niespokojne. Zdezorientowane, nerwowo porusza się po pokoju. Można zaobserwować również częstsze ślinienie się w tej fazie. Faza druga to napad właściwy. Atak może przebiegać w sposób bardzo wyraźny, konwulsyjny. Zwierze traci przytomność, jest w amoku, pada na bok i często wydaje z siebie różne nietypowe dźwięki, rusza łapami w niekontrolowany sposób. Cały obraz często dopełnia ślinotok. Może zdarzyć się również, że atak padaczkowy nie jest wyraźnie zaznaczony. Zwierze jest nieobecne i widać jedynie drgania mięśni twarzy lub kończyn. Faza trzecia jest fazą ostatnią. Czworonóg chodzi bezcelowo, jest zdezorientowany. Często występuje mimowolne oddawanie kału i moczu. W zależności od siły ataku powrót do stanu normalności następuje w różnym czasie, nawet do 24 godzin.
Padaczka jest chorobą nieuleczalną. Chore na padaczkę zwierzęta mogą szczęśliwie żyć wiele lat. Należy jednak wedle zaleceń lekarza podawać leki przeciwpadaczkowe i pilnować wagi podopiecznego (leki przeciwpadaczkowe podawane przez długi czas mogą wpłynąć negatywnie na kondycję i sylwetkę psa). Warto również prowadzić dzienniczek w którym zapisuje się częstotliwość i czas trwania ataków. Dzięki temu można sprawdzić skuteczność podawanych leków.
Objawy padaczko podobne mogą występować nie tylko na tle typowej choroby jaką jest padaczka. Drgawki niepadaczkowe mogą wystąpić również po podaniu niektórych leków (np.: acepromazyna), pod uwagę wziąć również należy zatrucie czekoladą, choroby wątroby, nerek, za niski poziom cukru czy obniżony poziom wapnia u suk po porodzie, choroby zakaźne.
