Starszymi psami umownie określa się psy, które skończyły, w zależności od rasy, siedem lub więcej lat. Przebyte choroby, dieta i tryb życia psa w młodości ma zasadniczy wpływ na tempo starzenia się zwierzęcia. Psi seniorzy każdorazowo podlegać powinni bardzo starannej opiece.
Klasycznymi symptomami starzenia się, zarówno ludzi jak i zwierząt, są przede wszystkim zmiany metaboliczne. Wraz z postępem lat tempo metabolizmu znacznie się zmniejsza, efektem tego jest spadek odporności immunologicznej. Widocznymi dla właściciela objawami upływu lat u pupila jest zaburzenia cyklu snu i aktywności, opóźniona reakcja na bodźce pochodzące z otoczenia, problemy w poruszaniu się.
Wraz ze zmniejszeniem się pojemności wydechowej płuc często występuje odruch kaszlu, może pojawić się nietrzymanie moczu, głuchota i brak ostrości w widzeniu. Opieka nad starzejącym się psem powinna sprowadzać się do profilaktyki narządu ruchu i organów wewnętrznych. W ocenie sprawności narządu ruchu pomoże nam specjalista ortopeda lub rehabilitant. Badania kontrolne wykonane u lekarza weterynarii, w postaci morfologii i biochemii krwi, pomogą nam celnie dobrać leki i suplementy poprawiające funkcjonowanie nerek, serca, płuc czy wątroby.
Starzejący się układ ruchu, na który składają się takie szczegółowe układy jak kostny, więzadłowy i mięśniowy, zawsze daje się we znaki seniorowi. Pies w sposób widoczny unika ruchu, oszczędza się, ma trudności ze wstawaniem, czy zmianą pozycji.
Przez całe życie psa, aż po starość bardzo ważna jest kontrola wagi. U starszych psów jest to szczególnie istotne, ponieważ zmniejsza się masa mięśniowa, a wykazujące zmiany zwyrodnieniowe stawy zaczynają być automatycznie bardziej obciążone przez zbędne kilogramy. Jednocześnie u starszego psa ciężej jest dbać o odpowiednią wagę, ponieważ zwolniony metabolizm skutecznie to utrudnia. Wraz ze zmniejszeniem zapotrzebowania na ruch u starszego psa, powinno się zmniejszyć podaż karmy o 25%, przy jednoczesnym zagwarantowaniu zwierzęciu wysokojakościowego białka.
Najczęstszymi bolączkami psich seniorów związanymi z układem motorycznym są osteoarthritis, czyli choroba zwyrodnieniowa stawów, zwłóknienie mięśni i choroby krążków międzykręgowych. Warto zauważyć, że zwyrodniałe kręgi doprowadzają w ostateczności do ucisku nerwów, efektem czego są problemy neurologiczne. Korzystnie na łagodzenie przebiegu zwyrodnienia stawów działają substancje chondroprotetyczne, czyli glukozamine i chondroityne podawane doustnie w wysokich dawkach przez kilka tygodni.Dobrą alternatywą jest również podanie śródstawowe kwasu hialuronowego, który pomaga zwiększyć lepkość mazi stawowej, jak i zmniejsza reakcję zapalną. W bardzo ciężkich przypadkach należy przeprowadzić terapię przeciwbólową niesterydowymi lekami przeciwzapalnymi (jednakże przed dłuższą kuracją trzeba pobrać krew i zrobić profil nerkowy i wątrobowy, aby w razie konieczności podać środki osłaniające chory narząd).
Gdy stan pacjenta ustabilizuje się, należy zadbać o umiarkowany, ale konieczny dla organizmu ruch. Aktywność fizyczna stymuluje wytwarzanie w organizmie substancji o działaniu przeciwbólowym. Każdorazowo dla geriatrycznego pacjenta wskazany jest masaż, stretching, ćwiczenia bierne, czynne i niemalże wszystkie rodzaje fizykoterapii.
Decydując się na psiego domownika należy pamiętać, że wymagać on będzie przez długie lata stałej i fachowej opieki, aby mieć to przekonanie, że zapewniliśmy naszemu psu szczęśliwe i komfortowe życie po jego ostatnie dni. Każdy pies na to zasługuje!