Po co odrobaczać czworonoga

Każdy właściciel psa powinien pamiętać o systematycznym odrobaczaniu swojego czworonożnego przyjaciela. Szczególnie wiosną i jesienią kiedy organizm, zarówno ludzi jak i zwierząt, jest osłabiony. Jest to czas, kiedy wzrasta liczba zachorowań psów i kotów, a szczególnie wyraźny jest wzrost zachorowań na choroby pasożytnicze.

Powodów jest zapewne wiele, jednak podstawowym jest immunosupresja tj. spadek odporności organizmu. W tym okresie należy zadbać o to, aby nasz czworonożny podopieczny został należycie zabezpieczony przed grożącymi mu niebezpiecznymi pasożytami. 

Pasożyty w natarciu

Przeprowadzone badania dowodzą, że od 30 do 70% badanych osiedlowych piaskownic, alejek, skwerków i parków zanieczyszczona jest jajami glist Toxocara. Niewątpliwie powodem takiego stanu jest masowe zarażenie zwierząt mięsożernych tymi pasożytami, jak i brak wyobraźni i dyscypliny wśród ich właścicieli. Bardzo wielu szczęśliwych posiadaczy zwierząt nie pamięta, bowiem o systematycznym odrobaczaniu, nie mówiąc już o sprzątaniu ich odchodów.

Mali nosiciele

Toxocara canis (glista psia) i Toxocara cati (glista kocia) to nicienie o długości 4 – 10 cm i szerokości  3mm. Głównym rezerwuarem i zarazem źródłem zakażenia są młode psy i koty. Niektóre doniesienia kliniczne szacują, że nawet 80% szczeniąt zarażonych jest glistami. Szczenięta takie wymiotują, mają wyraźnie powiększony brzuszek, są apatyczne, anemiczne oddają luźny kał, zawierający nierzadko domieszkę śluzu, niekiedy z krwią. Mają wyraźne skłonności  do zmian krzywiczych. Ich sierść jest matowa i łamliwa. Przy znacznej inwazji pasożytów dochodzić może do niedrożności jelit, nawet ich perforacji. Zwierzęta mogą także wykazywać padaczkopodobne objawy neurologiczne.

Właściciel żywiciel

W przypadku zakażeń człowieka larwami glist Toxocara dochodzi do ich wędrówki i lokalizacji w różnych narządach wewnętrznych. Z reguły bowiem pasożyty te nie kończą swojego rozwoju, gdyż człowiek jest tylko ich żywicielem przejściowym. Stąd też u człowieka wyróżnia się trzy zespoły patogenetyczne, będące następstwem: a – wędrówki larw glist, b - inwazją jelita cienkiego i c- powikłaniami glistnicy. Dominującymi objawami natomiast są kaszel, stany podgorączkowe, bóle brzucha, utrata wagi, powiększenie wątroby i śledziony, wypryski skórne, zapalenie naczyniówki oka, stopniowy zanik i utrata wzroku, a nawet zapalenie mózgu. W naszych warunkach klimatycznych statystycznie najwięcej zakażeń glistnicą obserwuje się u dzieci do 7 a nawet do 14 roku życia. Z tych też powodów bardzo ważne jest systematyczne odrobaczanie psów i przestrzeganie podstawowych zasad higieny.

Nie ma żartów z tęgoryjcem

Mniej znanym, ale niewątpliwie dużym zagrożeniem, nie tylko dla czworonoga ale również dla jego właścicieli są tęgoryjce. Te niewielkie nicienie pasożytują w przewodzie pokarmowym a do zarażenia nimi dochodzi przez zjedzenie larw lub wniknięcie larwy przez skórę zwierzęcia. Pomimo, że tęgoryjce są niewielkie, szkody poczynione przez nie w organizmie mogą być duże. Pojawić się bowiem mogą zaburzenia ze strony układu pokarmowego a nawet anemia. Diagnozowanie choroby utrudnia fakt, że pasożyty są tak małe iż zwykle nie są zauważane w kale. Należy podkreślić, że tęgoryjczyca również jest groźna dla człowieka.

Tasiemcowa seria

Psy i koty mogą być zarażone nie tylko glistami, tęgoryjcami ale również tasiemcami i wieloma innymi pasożytami. Wspólne tasiemczyce dla psa i kota to:

- Diphilidium caninum -  tasiemiec psi pasożyt osiąga długość od 20 do 40 cm. Żywicielem pośrednim tego tasiemca jest pchła.

- Taenia taeniaformis – tasiemiec długości od 15 do 60 cm. Żywicielem pośrednim pasożyta są gryzonie w tym szczury i myszy.

- Echinococcus multiocularis – pasożyt osiąga długość o od 0,15 do 0,35 cm. Pośrednim żywicielem tasiemca są gryzonie, rzadko bywa nim również człowiek.

- Mesocystoides lineatus – tasiemiec o długości od 30 cm., do 2,5 metra. Tutaj żywicielem pośrednim są płazy, gady czasem inne ssaki.

- Echinococcus granulosus – tasiemiec niewielkiej wielkości tj. od 2 mm do 6 mm. Zwykle żywicielem pośrednim są przeżuwacze, rzadko bywa nim również człowiek.

Z reguły inne tasiemce atakują psy i koty mające kontakt ze zwierzętami gospodarskimi, inne natomiast -  mające kontakt ze zwierzyną dziką, jeszcze inne – żyjące w środowisku miejskim.

Skoczne i niebezpieczne

Trzeba podkreślić, że najczęściej występującą tasiemczycą psów i kotów jest zakażenie tasiemcem psim - Diphilidium caninum. Jest to najpospolitszy tasiemiec, spotykany nierzadko także u człowieka.

Psy i koty opadnięte przez pchły wylizują się i wygryzają. Zwykle podczas tej czynności połykają zainfekowaną pchłę, która jest żywicielem pośrednim tego pasożyta. Na skutek tego w przewodzie pokarmowym psa lub kota, rzadziej człowieka jako żywicieli ostatecznych rozwija się postać dorosła tasiemca. Żywiciel wydala z kałem człony tasiemca, które przypominać mogą nasiona ogórka. Niejednokrotnie zdarza się, że wspomniane człony tasiemca samoistnie wypełzają na powierzchnię ciała i są wówczas dobrze widoczne w okolicy odbytu zwierzęcia. Warte podkreślenia jest fakt, że każdy człon zawiera około 30-40 jaj pasożyta. Jaja te zjadane są przez larwy pchły. W trakcie rozwoju pchły, równolegle w jej ciele następuje rozwój tasiemca. Wraz z osiągnięciem wieku dorosłego pchła zdolna jest do przekazywania zakażenia dalej.

Remedium

Wszystkie opisane wyżej zagrożenia czyhają na naszych czworonożnych przyjaciół. Pamiętajmy, że to my, ich właściciele, odpowiedzialni jesteśmy za to, aby jak najlepiej zabezpieczyć je przed inwazjami pasożytniczymi. Nawet jeśli Państwa kot nie wychodzi na dwór, również warto go zabezpieczyć. Jaja pasożytów  mogą bowiem zostać przyniesione do domu na butach .

Nie martwmy się, że znów trzeba mu będzie podać tabletkę. A jeśli jest to jakimś problemem,  to warto wiedzieć, że dostępne są leki, które podaje się na skórę zwierzęcia i eliminują one pasożyty wewnętrzne.

Polecany kalendarz odrobaczania psów kotów:

• pierwsze - 10-14 dzień życia.
• drugie - 4 tydzień życia.
• trzecie - 6 tydzień życia.
• czwarte - 3 miesiąc życia.
• piąte - 6 miesiąc życia.

Następne co 3 miesiące, również u dorosłych psów.