Dyskopatia to schorzenie krążka międzykręgowego powodujące jego wypadnięcie, przesunięcie lub zniszczenie. To z kolei prowadzi do występowania zaburzeń neurologicznych u zwierzęcia.
Źródło: istock
Krążki międzykręgowe (tarcze międzykręgowe zwane również potocznie dyskami) znajdują się między trzonami kręgów kręgosłupa. Zbudowane są z jądra miażdżystego otoczonego pierścieniem włóknistym, który tworzy z dwoma sąsiednimi kręgami segment ruchowy kręgosłupa. Jądro miażdżyste ma żelową konsystencję i zapewnia segmentowi ruchowemu elastyczność umożliwiając przenoszenie znacznych obciążeń. Zadaniem pierścień włóknistego jest zapobieganie przemieszczaniu się jądra miażdżystego.
Przemieszczenie krążka może być spowodowane silnym urazem, ale najczęściej dochodzi do niego na skutek zwyrodnienia i wapnienia pierścienia włóknistego. Powoduje to jego osłabienie lub przerwanie – w efekcie czego dochodzi do przemieszczenia się jądra miażdżystego w kierunku kanału kręgowego. Jądro miażdżyste ulega uwypukleniu (wypuklina jądra miażdżystego) lub wypadnięciu (przepuklina jądra miażdżystego) powodując ucisk i drażnienie korzeni nerwów rdzeniowych, rdzenia kręgowego lub innych struktur znajdujących się w kanale kręgowym.
Objawy tego schorzenia są różne w zależności od miejsca, w którym doszło do uszkodzenia. Przy dyskopatii odcinka szyjnego kręgosłupa mogą one być następujące: ból szyi, zmniejszony zakres ruchów odcinka szyjnego, sztywność i przykurcze mięśni karku i szyi, brak apetytu i niechęć do picia, zwierzę trzyma głowę nisko, jest osowiałe, senne, przy ruchach głową może skomleć. Jeżeli występuje ucisk na korzeń nerwu lub nerw rdzeniowy, to może wystąpić kulawizna jednej lub obu kończyn piersiowych. W ciężkich przypadkach dochodzi do osłabienia lub porażenia (rzadko) wszystkich kończyn. Jeżeli schorzenie krążka międzykręgowego dotyczy odcinka piersiowo-lędźwiowego kręgosłupa, to obserwujemy objawy takie jak: ból i sztywność tylnej części ciała, zwiększone wygięcie kręgosłupa, niechęć do aktywności, mogą występować zaburzenia oddawania moczu i kału oraz niedowłady i porażenia tylnych kończyn.
Jeżeli zauważymy takie symptomy u naszego pupila powinniśmy niezwłoczne zgłosić się do lekarza weterynarii. Diagnoza zostanie postawiona na podstawie dokładnych badań klinicznych i neurologicznych oraz zdjęć RTG. Niekiedy wykonuje się dodatkowe badania w celu wykluczenia innych dolegliwości.
W zależności od stopnia nasilenia choroby leczenie przeprowadza się zachowawczo lub chirurgicznie.
Do leczenia zachowawczego kwalifikują się zwierzęta bez ubytków neurologicznych lub z lekkim niedowładami. Polega ono na ograniczeniu aktywności zwierzęcia (zamkniecie w klatce) przez okres ok 2-3 tygodni i podawaniu leków (niesterydowych leków przeciwzapalnych lub kortykosteroidów). Na tym etapie leczenia istotne jest wprowadzenie fizjoterapii mającej na celu ograniczeniu bólu. Po leczeniu zachowawczym wprowadza się kinezyterapie aby wzmocnić mięśnie.
U zwierząt ze znacznymi deficytami neurologicznymi przeprowadza się leczenie operacyjne. Polega ona na ogół na usunięciu fragmentu jądra miażdżystego, który uciska rdzeń kręgowy lub korzenie nerwowe (fenestracja) bądź na poszerzeniu kanału kręgowego (laminektomia, hemilaminektomia). Trzeba liczyć się z tym, iż po operacji zwierzę będzie wymagało rehabilitacji złożonej z zabiegów fizykalnych, masażu, a w późniejszym okresie ćwiczeń mających na celu wzmocnienie osłabionych mięśni.
Szczególnie predysponowane do występowania dyskopatia są psy ras chondrodystroficznych (jamniki, pekińczyki, spaniele, welsh corgi, buldogi francuskie, beagle). Narażone są równie zwierzęta otyłe, mało aktywne fizycznie i w podeszłym wieku. Dla tego starajmy się dbać o dobrą kondycje naszych pupili, zwłaszcza tych z genetycznymi predyspozycjami do występowania schorzenia krążka międzykręgowego.
