Nieunikniona starość

U starych psów mamy do czynienia jedynie z katabolizmem, czyli procesami rozpadu komórkowego. Zachodzą także zmiany metaboliczne i organiczne, u psów jeszcze bardzo słabo zbadane. Można jedynie przypuszczać, że podobnie jak u ludzi, proces ten, który ma swój początek już w chwili narodzin szczenięcia, przebiega w sposób utajony, aż w konsekwencji jego oznaki zaczynają być widoczne. Jest to nic innego, jak szereg wielu reakcji biochemicznych, działanie utleniania się wolnych rodników. Zmiany postępują bardzo szybko, jedna po drugiej, aż w pewnej chwili po prostu nie jesteśmy w stanie nad nimi zapanować.

Nadchodzącej starości towarzyszą zmiany zarówno fizyczna jak i psychiczne. Zmiany fizyczne dotyczą między innymi struktury i fizjologii błon komórkowych. Ich konsekwencją jest starzenie się mózgu pupila oraz  idące za tym zaburzenia zachowania. Stary staje się także jakby wysuszony, wygląda mizernie. Jest to wynik ubytku wody z organizmu, wysychanie błon komórkowych, szczególnie skóry. Możemy także dopatrzyć się u psa zmiany koloru sierści, zmętniałych oczu, kamienia nazębnego i przykrego oddechu z pyska. Zapach ten często jest efektem namnożenia się bakterii na zębach, dziąsłach oraz może się wiązać z procesami zachodzącymi w organizmie psa, możliwe są choroby wątroby, żołądka oraz trzustki. Wzrok i słuch psa słabnie, ruchy stają się powolne w wyniku utraty siły mięśniowej, sił witalnych, często z powodu choroby zwyrodnieniowej stawów. W schorzeniach tego typu maź, która odżywia stawy wysycha i przestaje amortyzować kości w czasie ruchu. U starego psa następuje też demineralizacja kości, a jego odporność jest coraz słabsza. Zwiększa się zapadalność na różnego rodzaju nowotwory, schorzenia prostaty. Dochodzi do zaburzeń funkcjonalności wielu narządów, nerek, serca, wątroby. Zmianom ulegają także procesy trawienne, czego wynikiem mogą być częste zaparcia oraz zmiany preferencji pokarmowych.

Jeżeli chodzi o widoczne zmiany dotyczące zachowania psiego seniora to są to na ogół:

• utrata nabytych umiejętności, szczególnie związanych z utrzymaniem czystości;
• mniejsza towarzyskość, a tym samym większa izolacja od środowiska zewnętrznego, niechęć do zabawy, itp.;
• postępująca dezorientacja, pies nie rozpoznaje znanych osób, izoluje się, spędza czas w kącie, czasem kręci się w kółko;
• zaburzenia snu, nadmierna senność w ciągu dnia, nadmierna aktywność wieczorem i w ciągu nocy, czasem pies przemierza tę samą trasę kilkakrotnie w tę i z powrotem.

Na szczęście nie wszystkie te objawy muszą dotykać tego samego psa. Właściciele psich seniorów powinni dostosować się do potrzeb wieku seniora, nie oskarżając pupila o brak posłuszeństwa czy zachowania czystości. To czysta fizjologia, która dotknie również nas. Spędzajmy miło czas z naszym psem, starajmy się go aktywizować i umilać mu starość, wykorzystujmy czas, który nam pozostał jak najlepiej.

Źródło: Pierre Rousselt-Blanc, Larousse, Larousse Paris 2006.