Latający spodek

Frisbee
Walter Frederick „Ferd” Morrison - amerykański przedsiębiorca, wynalazca jest pomysłodawcą frisbee. Na pomysł latających dysków wpadł podczas zabawy, w której wraz z żoną Lu Nay rzucali sobie pokrywkami od puszek z popcornem, a ponieważ te szybko się niszczyły, zaczęli używać wykonanych z cyny, okrągłych form do ciasta. Z czasem Morrison założył firmę produkującą latające dyski wykonane już plastiku. W 1958 roku Morrison za ponad milion dolarów sprzedał prawa do swojego wynalazku firmie Wham-O produkującej różnego rodzaju zabawki (w tym słynne Hula-hoop).

Współcześnie nazwa „Frisbee” jest zastrzeżonym znakiem towarowym firmy Wham-O dla  produktów opartych na pomyśle Freda Morrisona. Terminem tym określa się także sport.

Frisbee ma kształt talerza o średnicy ok. 20-25 cm i jest wykonane z tworzywa sztucznego. Dyski frisbee, które wykorzystywane są w różnych celach przez co różnią się od siebie rozmiarem, ciężarem, twardością materiału oraz parametrami, które wpływają na zachowanie się talerza w locie. Frisbee może przelecieć nawet kilkaset metrów, a jego lot możliwy jest dzięki wytwarzaniu siły nośnej, która powstaje przez różnicę ciśnienia powietrza nad i pod dyskiem. Dodatkowo ruch obrotowy stabilizuje lot.

Źródło: Andrzej Podgórski

Frisbee wykorzystuje się w sporcie i rekreacji. Wymyślono kilka zabaw, które polegają na rzucaniu i łapaniu dysku. Jedną z odmian tego sportu jest dogfrisbee, w którym człowiek rzuca dysk, a pies musi go złapać.

Typowe frisbee ma kształt talerza średnicy ok. 20–25 cm i jest wykonane z tworzywa sztucznego. W zależności od zastosowań frisbee mogą się znacznie różnić rozmiarem, ciężarem, twardością materiału i innymi parametrami, które wpływają na zachowanie się frisbee w locie.

Psie frisbee
Dyski dla psów różnią się od tych używanych w ludzkim sporcie. Są lżejsze i bardziej plastyczne. Również ich rozmiar można dopasować do wielkości psa. W dogfrisbee należy używać dysków przeznaczonych wyłącznie dla psów, ponieważ te przeznaczone dla ludzi są twardsze i cięższe przez co mogą spowodować zranienia psiego pyska i zniechęcić go do łapania talerza. Psie dyski są także bardziej odporne na uszkodzenia oraz nie pękają, a ich parametry lotne wcale nie są gorsze od dysków przeznaczonych dla ludzi.

W dogfrisbee najczęściej używa się następujących modeli:

• Wham-O Fastback (108 g) – to najpopularniejszy dysk, który dopuszczony jest do użytku praktycznie w każdych zawodach dogfrisbee organizowanych na świecie. Charakteryzuje się doskonałymi parametrami lotnymi, ale nie jest odporny na mocny nacisk szczęki, dlatego niektóre psy bardzo szybko je niszczą.
• Hyperflite Competition Standard (98 g) – dysk podobny do Wham-O Fastback ale minimalnie mniejszy. Również dopuszczony na wszystkich zawodach. Posiada równie dobre parametry lotu, ale i szybko ulega zniszczeniu przez mocno chwytające psy.
• Hero Extra-235 (105 g) - dozwolony na zawodach wg regulaminu USDDN. Posiada podobne właściwości co dwa wyżej wymienione dyski, również nie jest odporny na mocne szczęki.
• Hyperflite Jawz (130 g) – jego ciężar wyczuwa się przy rzutach. Jest bardziej plastyczny, przez co odporny na najostrzejsze psie zęby. Ale ma niewielką średnicę przez co szybciej opada. Jest to dysk przeznaczony głównie do treningów, ale dopuszcza się do na zawodach. Świetnie sprawdza się w mroźne dni.
• Wham-O Eurablend (130 g)  - następny mocny typ dysku, ale mniej odporny niż Jawz. Nadaje się do treningów i doskonale lata, ponieważ ma powiększoną średnicę i dłużej utrzymuje się w powietrzu. Jest dopuszczalny na zawodach.
• Hero SuperHero (136 g) – posiada właściwości podobne to wyżej wymienionych dysków i tak samo. Jest dopuszczalny na zawodach.
• Hyperflite FrostBite (105 g) -  zimowy dysk treningowy zrobiony ze specjalnego odpornego na mróz materiału, dzięki któremu nie pęka i nie kruszy się, a w dodatku zachowuje właściwości lotne. Jest dopuszczalny na zawodach.
• Hyperflite SofFlite (100 g) – dysk bardzo miękki i giętki, doskonale nadaje się do nauki frisbee, szczególnie dla młodych psów. Jest przyjemny w chwytaniu, niestety te właściwości negatywnie odbijają się na parametrach lotnych. 

Większość z wymienionych dysków można kupić w mniejszych rozmiarach przeznaczonych dla młodych psów i drobniejszych ras. Średnice takich dysków wahają się w granicach 17 cm, gdzie standard ma ok. 23 cm. Mniejsze dyski są także lżejsze ok. 70 g. Dla miniaturek można kupić mini dyski o średnicy mniej więcej piłki tenisowej. Jednak specjalista od dogfrisbee Dariusz Radomski nie poleca używania dysków o mniejszej średnicy. Uważa, że małe psy odpowiednio zmotywowane, radzą sobie z dyskami standardowymi, natomiast małymi dyskami trudno się rzuca, trudno też psu schwytać taki dysk, bo błyskawicznie opada. 
Do nauki frisbee wykorzystuje się tzw. szmaciane, ogólnodostępne dyski, które nadają się do rzucania rollerów i szarpania się z psem.

Dyski do dogfrisbee można kupić w specjalnych sklepach internetowych lub podczas zawodów.

ŹRÓDŁA: Joanna Klecha, Frisbee, www.dogandsport.pl;
konsultacja merytoryczna: Dariusz Radomski.