Kość niezgody

Jaka jest wasza wiedza na temat podawania psu kości? Czy dobrze robimy traktując je jako element żywienia psów? Sprawdź czy twoja wiedza jest faktem czy też może mitem.

Źródło: Shutterstock

Jedni właściciele karmią swoich czworonożnych przyjaciół kośćmi, bo jakoś tak pies i kość idą w parze, psia kość. Inni czują w kościach, że to danie zawiera składniki, których próżno szukać w karmach. Spotyka się też zagorzałych przeciwników karmienia kośćmi. Więc jak to właściwie jest z tym elementem diety. Powinien się znaleźć w psim menu, czy raczej z niego wylecieć? Wokół podawania psom kości nagromadziło się sporo mitów niekoniecznie odpowiadających prawdzie.

Mit: Kości wspomagają rozwój kośćca.

Fakty: W rozwoju układu kostnego bardzo istotne jest pokrycie zapotrzebowania na wapń i fosfor, różne w zależności od wielkości rosnącego psa. Jednak można to zapewnić podając inne, znacznie lepiej przyswajalne dodatki lub zbilansowana karmę. Do rozwoju chrząstek pożyteczny jest kolagen, który możemy zapewnić podając galaretki, ale bez kości.

Mit:  Od jedzenia kości ropieją oczy.

Fakty:  Ta zależność ma się tak, jak wpływ puszczania latawców na nośność kur.

Mit: Kości dobrze wpływają na czyszczenie zębów.

Fakty: To prawda, że gryzienie kości pomaga usuwać płytkę nazębna, ale na rynku jest wiele preparatów wspomagających zapobieganie tworzeniu płytki. Podobne działanie będzie miało także gryzienie suchej karmy.

Mit: Kości są niezbędnym dodatkiem dla psa i dają mu przyjemność gryzienia.

Fakty: Pies będzie także miał przyjemność gryzienia różnych spreparowanych kości, czy żucia gumowych zabawek. Te jednak nie zapchają mu całego przewodu pokarmowego. Pogryziona, połknięta kość  to gruz kostny zalęgający w przewodzie pokarmowym, czasem kawałki kości nie dość pogryzione mogące kaleczyć żołądek czy jelita, powodować obstrukcję a nawet niedrożność. U psów starszych czy mających problemy z przewodem pokarmowym zjedzenie kości może grozić poważnymi problemami zdrowotnymi i wizytą u lekarza.

Reasumując, kości nie są niezbędne dla psa. Jeśli je podawać, to tylko młodym osobnikom i to nie codziennie, raczej od święta. Wówczas preferowane są długie i miękkie – cielęce. U starszych czy schorowanych psów są niewskazane.